La kapo de Cikatrulo: Malsamoj inter versioj
Miaohui (Diskuto | kontribuoj) (Nova paĝo kun 'La kapo de Cikatrulo Antaŭ pli ol dudek jaroj,al nia vilaĝo frekventis mezaĝa kastristo por porkidoj.Laŭ la dialekto,li ne estis nia samprovincano.Oni ne sciis pri liaj v...') |
|||
| Linio 1: | Linio 1: | ||
La kapo de Cikatrulo | La kapo de Cikatrulo | ||
| − | Antaŭ pli ol dudek jaroj,al nia vilaĝo frekventis mezaĝa kastristo por porkidoj.Laŭ la dialekto,li ne estis nia samprovincano.Oni ne sciis pri liaj vera nomo kaj hejmloko.Ili do simple nomis lin | + | Antaŭ pli ol dudek jaroj, al nia vilaĝo frekventis mezaĝa kastristo por porkidoj. Laŭ la dialekto, li ne estis nia samprovincano. Oni ne sciis pri liaj vera nomo kaj hejmloko. Ili do simple nomis lin Cikatrulo, ĉar sennombraj kavetoj kovris lian tutan vizaĝon. |
| − | Kvankam ĉiuj la | + | Kvankam ĉiuj la plenkreskuloj opiniis lin afabla kaj bonkora, tamen por ni infanoj, precipe knabetoj, li estis multe pli timinda ol tigro. Kiam nia petolemo ĉagrenis la plenkreskulojn, ili do timigis nin per tigroj aŭ lupoj. Vidante tion ne tre helpa, ili do ekminacis per Cikatrulo, la kastristo. Ĉiam ajn, tio povis teni nin kvietaj kaj obeemaj almenaŭ por momento. |
| − | Ĉiufoje,kiam ni knabetoj vidis lin de tre malproksime,ni sinprokraste forkuris aŭ kaŝis nin de io por ke li ne vidu nin.En la okazo,ke ni estis tro proksima al li por forkuri aŭ kaŝiĝi,ni do forte premis nian subventron per ambaŭ manoj kaj timeme sed ŝajne ameme vokis lin Avo kun peto:”Avĉjo Cikatrulo,min ne kastru.Mi estas bona knabo.”Tiam li ofte milde palpis al ni la kapon kaj metis la alian manon en sian poŝon.Tio ja estis timinda,kaj ni ofte estis tro timigita por forkuri aŭ ekplori.Sed ne malofte,anstataŭ la tranĉilon,li elprenis por ni bombonojn.Tiam,manĝante lian bonbonon dolĉan,ni kontraŭvole vokis lin avo,kaj samtempe | + | Ĉiufoje, kiam ni knabetoj vidis lin de tre malproksime, ni sinprokraste forkuris aŭ kaŝis nin de io por ke li ne vidu nin. En la okazo, ke ni estis tro proksima al li por forkuri aŭ kaŝiĝi, ni do forte premis nian subventron per ambaŭ manoj kaj timeme sed ŝajne ameme vokis lin Avo kun peto: ”Avĉjo Cikatrulo, min ne kastru. Mi estas bona knabo. ”Tiam li ofte milde palpis al ni la kapon kaj metis la alian manon en sian poŝon. Tio ja estis timinda, kaj ni ofte estis tro timigita por forkuri aŭ ekplori. Sed ne malofte, anstataŭ la tranĉilon, li elprenis por ni bombonojn. Tiam, manĝante lian bonbonon dolĉan, ni kontraŭvole vokis lin avo, kaj samtempe fiksrigardis lian mildan vizaĝon kun espero en la koro, ke li ne plu metu sian manon en la poŝon. |
| − | Pri tio,la knabinetoj ja estis tre feliĉaj,ĉar ili havis nenion por fortranĉi,kaj ili eĉ ofte sin defendis per proklamo | + | Pri tio, la knabinetoj ja estis tre feliĉaj, ĉar ili havis nenion por fortranĉi, kaj ili eĉ ofte sin defendis per proklamo:”Se vi molestus min, mi diros al Avcjo Cikatrulo, ke li kastru vin. ”Mi vere enviis la knabinetojn, kaj ofte riproĉis mian panjon kun ploro, ke ŝi naskis min knabo. |
| − | Tamen en iu periodo oni ne plu vidis la cikatrulon.Oni eksopiris al li kaj maltrankviliĝis vidante sian porkidon ne kastritan.Iuj supozis,ke li estis eskortita al sia hejmloko,dum la aliaj opiniis,ke io malbona trafis lin.Baldaŭ alvenis timinda novaĵo,ke Cikatrulo estis murdita kaj oni trovis lian kapon en kampo de terpomo.Tio ege malĝojigis la plenkreskulojn,ĉar en nia regiono estis neniu alia kastristo krom li,tamen plezurigis nin knabetoj.En la komencaj kelkaj tagoj,kiam ni renkontis unu al la aliaj en la amiketa rondo,la unuaj vortoj ja estis | + | Tamen en iu periodo oni ne plu vidis la cikatrulon. Oni eksopiris al li kaj maltrankviliĝis vidante sian porkidon ne kastritan.Iuj supozis, ke li estis eskortita al sia hejmloko, dum la aliaj opiniis, ke io malbona trafis lin. Baldaŭ alvenis timinda novaĵo, ke Cikatrulo estis murdita kaj oni trovis lian kapon en kampo de terpomo. Tio ege malĝojigis la plenkreskulojn, ĉar en nia regiono estis neniu alia kastristo krom li, tamen plezurigis nin knabetoj.En la komencaj kelkaj tagoj, kiam ni renkontis unu al la aliaj en la amiketa rondo, la unuaj vortoj ja estis: ”Ĉu vi scias, ke la Cikatrulo estas morta? Li ne plu venos kastri nin. ”Tamen, la ĝojinda afero donis al ni pli da turmentiĝo. Pro la novaĵo, la virinoj ne plu aŭdacis iri el la vilaĝo, kaj la plenkreskuloj ne plu permesis nin ludi en fora loko aŭ malfrua vespero, timante, ke ni fariĝus aliaj viktimoj de murdistoj. |
| − | Tiu maltrankviliga situacio daŭris pli ol unu jaron antaŭ ol la Cikatrulo eksteratendite aperis en nia vilaĝo.Li tute ne murdiĝis,sed nur estis fermita kelkan tempon por ke oni “fortranĉu lian | + | Tiu maltrankviliga situacio daŭris pli ol unu jaron antaŭ ol la Cikatrulo eksteratendite aperis en nia vilaĝo. Li tute ne murdiĝis, sed nur estis fermita kelkan tempon por ke oni “fortranĉu lian voston*? Ho, li eĉ havis voston! Sed kial ni ne rimarkis tion antaŭe? Mi ne povis deteni nin de miro kaj scivolemo. Tio ja estas la afero, kiun mi ekkomprenis nur post multaj jaroj. |
| − | Do kiel ekaperis la onidiro,ke lian kapon oni elterigis en la kampo?Iom post iom mi trovis la originon de tio.La kaŭzo estas tre simpla,sed iom surpriziga.En iu loko ne tre malproksime,oni sin okupis en elterigo de terpomoj.Subite iu trovis terpomon grandan kiel bovlo.Iuj asertis laŭte,ke tiu rara terpomo tre similas al la kapo de Cikatrulo.Dum ili kolektiĝis ĉirkaŭ la eksterordinara terpomo rigardante kaj ŝercante,iu preterpasanto hazarde kaptis fragmentojn de oniaj babiloj kaj supozis,ke la cikatrulo estis murdita.Jen kial la simpla sensencaĵo kaŭzis grandan sensacion en nia regiono. | + | Do kiel ekaperis la onidiro, ke lian kapon oni elterigis en la kampo? Iom post iom mi trovis la originon de tio. La kaŭzo estas tre simpla, sed iom surpriziga. En iu loko ne tre malproksime, oni sin okupis en elterigo de terpomoj. Subite iu trovis terpomon grandan kiel bovlo. Iuj asertis laŭte, ke tiu rara terpomo tre similas al la kapo de Cikatrulo. Dum ili kolektiĝis ĉirkaŭ la eksterordinara terpomo rigardante kaj ŝercante, iu preterpasanto hazarde kaptis fragmentojn de oniaj babiloj kaj supozis, ke la cikatrulo estis murdita.Jen kial la simpla sensencaĵo kaŭzis grandan sensacion en nia regiono. |
| − | Pli ol dudek jaroj jam forpasis ĝis nun,tamen mi neniam povis forgesi pri la cikatrulo,kiu jam mortis delonge.La kialo estas tre simpla.En mia vivo ne tre longa,ofte aperas tiaj aferoj,kian kaŭzis la kapo de Cikatrulo.De tempo al tempo ankaŭ mi fariĝis inicianto aŭ viktimo de tio.Tio ofte dronigis min en longtempa meditado.Kial oni nur emas sin kaĝigi en sensencaj imagoj aŭ onidiroj,sed ne volas meti sin en esploro kaj pripenso pri la vero? | + | Pli ol dudek jaroj jam forpasis ĝis nun, tamen mi neniam povis forgesi pri la cikatrulo, kiu jam mortis delonge. La kialo estas tre simpla. En mia vivo ne tre longa, ofte aperas tiaj aferoj, kian kaŭzis la kapo de Cikatrulo. De tempo al tempo ankaŭ mi fariĝis inicianto aŭ viktimo de tio. Tio ofte dronigis min en longtempa meditado. Kial oni nur emas sin kaĝigi en sensencaj imagoj aŭ onidiroj, sed ne volas meti sin en esploro kaj pripenso pri la vero? |
| − | * "Fortranĉi | + | * "Fortranĉi voston" |
| − | Iama politiko en ĉinio,kiu malpermesas sinprofitigi per kromokupo ,opiniante tion “la | + | Iama politiko en ĉinio, kiu malpermesas sinprofitigi per kromokupo, opiniante tion “la vosto de kapitalismo." |
Kiel registrite je 04:11, 1 Feb. 2014
La kapo de Cikatrulo
Antaŭ pli ol dudek jaroj, al nia vilaĝo frekventis mezaĝa kastristo por porkidoj. Laŭ la dialekto, li ne estis nia samprovincano. Oni ne sciis pri liaj vera nomo kaj hejmloko. Ili do simple nomis lin Cikatrulo, ĉar sennombraj kavetoj kovris lian tutan vizaĝon.
Kvankam ĉiuj la plenkreskuloj opiniis lin afabla kaj bonkora, tamen por ni infanoj, precipe knabetoj, li estis multe pli timinda ol tigro. Kiam nia petolemo ĉagrenis la plenkreskulojn, ili do timigis nin per tigroj aŭ lupoj. Vidante tion ne tre helpa, ili do ekminacis per Cikatrulo, la kastristo. Ĉiam ajn, tio povis teni nin kvietaj kaj obeemaj almenaŭ por momento.
Ĉiufoje, kiam ni knabetoj vidis lin de tre malproksime, ni sinprokraste forkuris aŭ kaŝis nin de io por ke li ne vidu nin. En la okazo, ke ni estis tro proksima al li por forkuri aŭ kaŝiĝi, ni do forte premis nian subventron per ambaŭ manoj kaj timeme sed ŝajne ameme vokis lin Avo kun peto: ”Avĉjo Cikatrulo, min ne kastru. Mi estas bona knabo. ”Tiam li ofte milde palpis al ni la kapon kaj metis la alian manon en sian poŝon. Tio ja estis timinda, kaj ni ofte estis tro timigita por forkuri aŭ ekplori. Sed ne malofte, anstataŭ la tranĉilon, li elprenis por ni bombonojn. Tiam, manĝante lian bonbonon dolĉan, ni kontraŭvole vokis lin avo, kaj samtempe fiksrigardis lian mildan vizaĝon kun espero en la koro, ke li ne plu metu sian manon en la poŝon.
Pri tio, la knabinetoj ja estis tre feliĉaj, ĉar ili havis nenion por fortranĉi, kaj ili eĉ ofte sin defendis per proklamo:”Se vi molestus min, mi diros al Avcjo Cikatrulo, ke li kastru vin. ”Mi vere enviis la knabinetojn, kaj ofte riproĉis mian panjon kun ploro, ke ŝi naskis min knabo.
Tamen en iu periodo oni ne plu vidis la cikatrulon. Oni eksopiris al li kaj maltrankviliĝis vidante sian porkidon ne kastritan.Iuj supozis, ke li estis eskortita al sia hejmloko, dum la aliaj opiniis, ke io malbona trafis lin. Baldaŭ alvenis timinda novaĵo, ke Cikatrulo estis murdita kaj oni trovis lian kapon en kampo de terpomo. Tio ege malĝojigis la plenkreskulojn, ĉar en nia regiono estis neniu alia kastristo krom li, tamen plezurigis nin knabetoj.En la komencaj kelkaj tagoj, kiam ni renkontis unu al la aliaj en la amiketa rondo, la unuaj vortoj ja estis: ”Ĉu vi scias, ke la Cikatrulo estas morta? Li ne plu venos kastri nin. ”Tamen, la ĝojinda afero donis al ni pli da turmentiĝo. Pro la novaĵo, la virinoj ne plu aŭdacis iri el la vilaĝo, kaj la plenkreskuloj ne plu permesis nin ludi en fora loko aŭ malfrua vespero, timante, ke ni fariĝus aliaj viktimoj de murdistoj.
Tiu maltrankviliga situacio daŭris pli ol unu jaron antaŭ ol la Cikatrulo eksteratendite aperis en nia vilaĝo. Li tute ne murdiĝis, sed nur estis fermita kelkan tempon por ke oni “fortranĉu lian voston*? Ho, li eĉ havis voston! Sed kial ni ne rimarkis tion antaŭe? Mi ne povis deteni nin de miro kaj scivolemo. Tio ja estas la afero, kiun mi ekkomprenis nur post multaj jaroj.
Do kiel ekaperis la onidiro, ke lian kapon oni elterigis en la kampo? Iom post iom mi trovis la originon de tio. La kaŭzo estas tre simpla, sed iom surpriziga. En iu loko ne tre malproksime, oni sin okupis en elterigo de terpomoj. Subite iu trovis terpomon grandan kiel bovlo. Iuj asertis laŭte, ke tiu rara terpomo tre similas al la kapo de Cikatrulo. Dum ili kolektiĝis ĉirkaŭ la eksterordinara terpomo rigardante kaj ŝercante, iu preterpasanto hazarde kaptis fragmentojn de oniaj babiloj kaj supozis, ke la cikatrulo estis murdita.Jen kial la simpla sensencaĵo kaŭzis grandan sensacion en nia regiono.
Pli ol dudek jaroj jam forpasis ĝis nun, tamen mi neniam povis forgesi pri la cikatrulo, kiu jam mortis delonge. La kialo estas tre simpla. En mia vivo ne tre longa, ofte aperas tiaj aferoj, kian kaŭzis la kapo de Cikatrulo. De tempo al tempo ankaŭ mi fariĝis inicianto aŭ viktimo de tio. Tio ofte dronigis min en longtempa meditado. Kial oni nur emas sin kaĝigi en sensencaj imagoj aŭ onidiroj, sed ne volas meti sin en esploro kaj pripenso pri la vero?
* "Fortranĉi voston"
Iama politiko en ĉinio, kiu malpermesas sinprofitigi per kromokupo, opiniante tion “la vosto de kapitalismo."
