4-2. La rakonto de monaĥo, kiu kontemplas la korpon kiel miraĝon: Malsamoj inter versioj
Miaohui (Diskuto | kontribuoj) |
|||
| Linio 1: | Linio 1: | ||
| − | + | Kiu konkeras morton? | |
| − | 4-2. La rakonto de monaĥo | + | 4-2. La rakonto de monaĥo kontemplanta la korpon kiel miraĝon |
Sciinte la korpon kiel vezikon, | Sciinte la korpon kiel vezikon, | ||
| Linio 7: | Linio 7: | ||
Perceptinte la naturon kiel miraĝon, | Perceptinte la naturon kiel miraĝon, | ||
| − | + | Kaj rompinte la florsagon de Marao, | |
| − | + | Oni iras ekster la vido de Morto, | |
Dum sia restado en la Ĝetavana Monaĥejo la Budho parolis tiun ĉi kvarversaĵon rilate al iu monaĥo. | Dum sia restado en la Ĝetavana Monaĥejo la Budho parolis tiun ĉi kvarversaĵon rilate al iu monaĥo. | ||
| − | Monaĥo lernis meditan metodon de la Budho kaj iris en arbaron por praktiki. Sed li ne povis atingi aranhantecon post la strebado kaj klopodo per sia tuta energio. Li pensis: "Mi petos la | + | Monaĥo lernis meditan metodon de la Budho kaj iris en arbaron por praktiki. Sed li ne povis atingi aranhantecon post la strebado kaj klopodo per sia tuta energio. Li pensis: "Mi petos de la Budho meditan metodon pli konvenan al mia bezono." Li ekiris al la Budho kun la penso en la menso. |
| − | Sur la vojo li vidis miraĝon kaj pensis: "Tiu ĉi miraĝo en varma sezono ŝajnas vera al tiuj en la malproksimo, sed malaperas je onia proksimiĝo. La nuna ekzisteco ankaŭ ne estas vera pro la kaŭzo de estiĝo kaj kadukeco." Koncentrinte sian menson sur la miraĝon, li meditis pri ĝi. | + | Sur la vojo li vidis miraĝon kaj pensis: "Tiu ĉi miraĝo en varma sezono ŝajnas vera al tiuj en la malproksimo, sed malaperas je onia proksimiĝo. La nuna ekzisteco ankaŭ ne estas vera pro la kaŭzo de estiĝo kaj kadukeco." Koncentrinte sian menson sur la miraĝon, li meditis pri ĝi. Kiam li laciĝis de la vojirado sur la revena vojo, li sin banis en la Aĝiravatia Rivero kaj sidiĝis en la arba ombro sur la riverbordo ĉe akvofalo. Kiam li sidis rigardante la blankajn akverojn eksplodantajn pro la akva frapiĝo kontraŭ la rokoj, li pensis: " La estiĝinta ekzisteco ĝuste tiel eksplodas kiel tiu ĉi." Poste, li ekmeditis pri tio. |
Sidante en sia parfuma ĉambro, la Budho vidis la pliaĝulon kaj diris: "Monaĥo, ĝuste estas tia. Tiu ĉi ekzisteco similas al veziko en la ŝaŭmo aŭ miraĝo precize tiel estiĝinta kaj malestiĝonta." Post la parolo la Budho diris tiun ĉi kvarverson. | Sidante en sia parfuma ĉambro, la Budho vidis la pliaĝulon kaj diris: "Monaĥo, ĝuste estas tia. Tiu ĉi ekzisteco similas al veziko en la ŝaŭmo aŭ miraĝo precize tiel estiĝinta kaj malestiĝonta." Post la parolo la Budho diris tiun ĉi kvarverson. | ||
| − | Nia korpo similas al ŝaŭmo aŭ veziko. Ĝi disiĝas rapide. La naturo de vivo similas al miraĝo aŭ iluzio. Do ni devas rezigni tiujn malrealaĵojn. Por atingi tion ni devas detrui la florsagojn de Marao, per kiu li logas homojn. Estas necese por la serĉanto de vero transpasi la regionon de Marao al tio, kio estas ne videbla por li. Marao nur konas la regnon de morto. La serĉanto de vero iros trans la | + | Nia korpo similas al ŝaŭmo aŭ veziko. Ĝi disiĝas rapide. La naturo de vivo similas al miraĝo aŭ iluzio. Do ni devas rezigni tiujn malrealaĵojn. Por atingi tion ni devas detrui la florsagojn de Marao, per kiu li logas homojn. Estas necese por la serĉanto de vero transpasi la regionon de Marao al tio, kio estas ne videbla por li. Marao nur konas la regnon de morto. La serĉanto de vero iros trans la regionon al la "senmorteco" (nirvano), kiu estas regno neniam videbla por Marao. |
Kiel registrite je 06:38, 6 Maj. 2014
Kiu konkeras morton?
4-2. La rakonto de monaĥo kontemplanta la korpon kiel miraĝon
Sciinte la korpon kiel vezikon,
Perceptinte la naturon kiel miraĝon,
Kaj rompinte la florsagon de Marao,
Oni iras ekster la vido de Morto,
Dum sia restado en la Ĝetavana Monaĥejo la Budho parolis tiun ĉi kvarversaĵon rilate al iu monaĥo.
Monaĥo lernis meditan metodon de la Budho kaj iris en arbaron por praktiki. Sed li ne povis atingi aranhantecon post la strebado kaj klopodo per sia tuta energio. Li pensis: "Mi petos de la Budho meditan metodon pli konvenan al mia bezono." Li ekiris al la Budho kun la penso en la menso.
Sur la vojo li vidis miraĝon kaj pensis: "Tiu ĉi miraĝo en varma sezono ŝajnas vera al tiuj en la malproksimo, sed malaperas je onia proksimiĝo. La nuna ekzisteco ankaŭ ne estas vera pro la kaŭzo de estiĝo kaj kadukeco." Koncentrinte sian menson sur la miraĝon, li meditis pri ĝi. Kiam li laciĝis de la vojirado sur la revena vojo, li sin banis en la Aĝiravatia Rivero kaj sidiĝis en la arba ombro sur la riverbordo ĉe akvofalo. Kiam li sidis rigardante la blankajn akverojn eksplodantajn pro la akva frapiĝo kontraŭ la rokoj, li pensis: " La estiĝinta ekzisteco ĝuste tiel eksplodas kiel tiu ĉi." Poste, li ekmeditis pri tio.
Sidante en sia parfuma ĉambro, la Budho vidis la pliaĝulon kaj diris: "Monaĥo, ĝuste estas tia. Tiu ĉi ekzisteco similas al veziko en la ŝaŭmo aŭ miraĝo precize tiel estiĝinta kaj malestiĝonta." Post la parolo la Budho diris tiun ĉi kvarverson.
Nia korpo similas al ŝaŭmo aŭ veziko. Ĝi disiĝas rapide. La naturo de vivo similas al miraĝo aŭ iluzio. Do ni devas rezigni tiujn malrealaĵojn. Por atingi tion ni devas detrui la florsagojn de Marao, per kiu li logas homojn. Estas necese por la serĉanto de vero transpasi la regionon de Marao al tio, kio estas ne videbla por li. Marao nur konas la regnon de morto. La serĉanto de vero iros trans la regionon al la "senmorteco" (nirvano), kiu estas regno neniam videbla por Marao.
