20. Parolado pri krueleco de la reĝo: Malsamoj inter versioj
Miaohui (Diskuto | kontribuoj) (Nova paĝo kun ' 20. Parolado pri krueleco de la reĝo Iam iu parolis pri la manko de la reĝo kaj diris: “La reĝo estas kruela, kaj li ne kapablas regi la landon racie.” La...') |
|||
| Linio 9: | Linio 9: | ||
La mispunito ĝemis en la nokto pro la neeltenebla sufero. Aŭdinte tion, la reĝo demandis: “Kial vi ankoraŭ suferas? Mi detranĉis cent taelojn da viando de vi sed redonis al vi dekoble. Ĉu vi ankoraŭ ne kontentas pri tio? Kial vi ankoraŭ suferas?” | La mispunito ĝemis en la nokto pro la neeltenebla sufero. Aŭdinte tion, la reĝo demandis: “Kial vi ankoraŭ suferas? Mi detranĉis cent taelojn da viando de vi sed redonis al vi dekoble. Ĉu vi ankoraŭ ne kontentas pri tio? Kial vi ankoraŭ suferas?” | ||
| − | + | La alia respondis: “Se vi detranĉos mian kapon, Via Reĝa Moŝto, mi ne povos eviti morton eĉ se vi rekompencos min per mil kapoj." Kvankam li ricevis viandon dekoble, li ne povas sin liberigi el la doloro. | |
| − | Malsaĝaj homoj kondutas ankaŭ same. Ili dronas en la nuna feliĉo sed tute ignoras la estontan suferon. Ili faras malutilon al vivestaĵoj kaj ekspluaton al popolanoj kun intenco havi pli da riĉaĵo. Per la eltrudita mono li volas fari bonon por kompensi sian kulpon kaj havigi al si meriton. Ili similas al la reĝo, kiu vane klopodis | + | Malsaĝaj homoj kondutas ankaŭ same. Ili dronas en la nuna feliĉo sed tute ignoras la estontan suferon. Ili faras malutilon al vivestaĵoj kaj ekspluaton al popolanoj kun intenco havi pli da riĉaĵo. Per la eltrudita mono li volas fari bonon por kompensi sian kulpon kaj havigi al si meriton. Ili similas al la reĝo, kiu vane klopodis sendolorigi la suferanton, el kiu li detranĉis karnon kaj poste plenigis la vundon per pli da viando. |
Kiel registrite je 17:23, 28 Feb. 2014
20. Parolado pri krueleco de la reĝo
Iam iu parolis pri la manko de la reĝo kaj diris: “La reĝo estas kruela, kaj li ne kapablas regi la landon racie.”
La reĝo eksplodis de kolero aŭdinte tion. Anstataŭ fari enketon, kiu parolis pri tio, li kredis malfidelulon, kaptis lojalulon, kaj ordonis, ke oni detranĉu cent taelojn da karno de sur la dorso de la kaptito.
Poste, oni pruvis, ke la punito estas senkulpa. La reĝo bedaŭris kaj pretigis mil taelojn da viando por plenigi la vundon.
La mispunito ĝemis en la nokto pro la neeltenebla sufero. Aŭdinte tion, la reĝo demandis: “Kial vi ankoraŭ suferas? Mi detranĉis cent taelojn da viando de vi sed redonis al vi dekoble. Ĉu vi ankoraŭ ne kontentas pri tio? Kial vi ankoraŭ suferas?”
La alia respondis: “Se vi detranĉos mian kapon, Via Reĝa Moŝto, mi ne povos eviti morton eĉ se vi rekompencos min per mil kapoj." Kvankam li ricevis viandon dekoble, li ne povas sin liberigi el la doloro.
Malsaĝaj homoj kondutas ankaŭ same. Ili dronas en la nuna feliĉo sed tute ignoras la estontan suferon. Ili faras malutilon al vivestaĵoj kaj ekspluaton al popolanoj kun intenco havi pli da riĉaĵo. Per la eltrudita mono li volas fari bonon por kompensi sian kulpon kaj havigi al si meriton. Ili similas al la reĝo, kiu vane klopodis sendolorigi la suferanton, el kiu li detranĉis karnon kaj poste plenigis la vundon per pli da viando.
