Rakonto de religiulo pri iluminiĝo
Rakonto de religiulo pri iluminiĝo
Iam religiulo subtenis la Budhon kun plej pia koro kun tufo da floroj en la manoj.
La Budho ekrigarde komprenis lian celon de vizito kaj demandis: “Vi venas subteni min hodiaŭ, ĉu vi havas peton?”
——Budho, mi estas nur religiulo. Nenion mi petas krom iluminiĝon.
——Bone! Vi venas por peti iluminiĝon, do forlasu!
La religiulo demetis la florojn kaj respekte kunigis paron da manoj.
La Budho refoje diris al li: “Plu forlasu!”
La religiulo miris kaj plu demetis sian paron da manoj.
La Budho daŭre diris: “Daŭre forlasu!
Tiumomente la religiulo malkomprene demandis: “Budho, la florojn kaj manojn ĉiujn mi jam demetis, kion mi ankoraŭ demetas?”
La Budho respondis: “La koron por peti iluminiĝon vi ankaŭ devas forlasi.”
La religiulo tuj iluminiĝis.
修行人悟道的故事
以前，有一个修行人，
双手捧着一束鮮花，以最虔诚的心供养佛。
佛陀一眼即看出他的来意，便问：
「你今天来此供佛，是否心有所求？」
修行人就讲：
「世尊，我只是个修道人，我什么都不求，我只是求道。」
佛陀就告诉他：
「好！你既然是来求道，那就放下吧！」
于是，
修行人就把花放下，双手合十。
佛陀又告诉他：「再放下！」
修行人觉得奇怪，
於是，把两手也放下，
佛陀又说：「还要放下！」
此时修行人不解地說：
「世尊！花和手我都已放下，还有什么要放下的呢？」
佛陀说：
「你有求的这念心也要『放下』。」
修行人，当下大彻大悟。
