La vortoj dirataj de vi estas la vojoj, kiun vi pavimis.

　　Viaj vortoj estas la vojoj pavimitaj de vi mem

　　Iutage disĉiplo enurbiĝis sekvante sian mastron por almozpeti. La urbo estis homplena kaj prospera, do la disĉiplo diris: "Mastro, hodiaŭ ni certe povos ricevi multajn manĝaĵojn." La mastro sin tenis silenta. Post kiam la disĉiplo finis la parolon, iu forte elĵetis vitran botelon de alkoholaĵo sur la teron kaj disrompis ĝin. La mastro haltis, sin klinis kaj deprenis la vitropecojn. La disĉiplo demandis konfuzite: "Por kio ni ŝovu la nazon en fremdan vazon? Almenaŭ ni ne ofte venas en urbon, kaj ne estos pikitaj de la vitropecoj, do ni hastu por la almozpeto!"

　　La mastro montris al homo iranta al ili de malproksime kaj diris: "Vidu! Li iras sur la blinda vojo per irbastono, kaj certe havas malbonan vidpovon. Kio okazos se li hazarde vundiĝos de la vitropecoj? Sur la stratego multaj homoj paŝas tien kaj reen, do la vitropecoj povas facile trapiki pneŭon, kaj krome, multaj homoj surhavas sandalojn. Se oni senatente piedpremos sur ilin, ili vundiĝos je la piedoj."

　　La disĉiplo pretervole admiris la bonkorecon de la mastro. Ili deprenis ĉiujn vitropecojn, metis ilin en rubujon kaj daŭrigis la almozpetadon poste. Kiam ili petis manĝaĵon ekster butiko, la butikestro insultis ilin malice kun malestimo sur la vizaĝo: "Homoj en monaĥaj roboj kiel vi ĉiam trompas por mono. Mi renkontis ilin tro multe. Ĉu vi opinias, ke mi ne kapablas elvidi vian ŝajnecon post kiam vi alivestas vin per monaĥaj roboj? Vi eĉ almozpetas antaŭ ol mi ion elvendas. Ho, ve! Damninde! Iru for! For! Rapide! Ne ĝenu mian komercon, alie mi venigos policiston".

　　Apenaŭ la disĉiplo volis ion diri al la mastro pri la malraciaj riproĉo kaj insulto, la mastro tuj detenis lin kaj diris: "Patrono, trankviliĝu! Pardonon, ke ni ĝenas vin. Mi deziras, ke vi havu prosperan negocon kaj grandan pacon."

　　Kiam ili estis forironta, iu proksima mastro venis kaj diris al la malĝentila homo: "Ili certe ne estas trompistoj, ĉar mi ĵus vidis, ke ili subtenis blindulon trairi la straton, kaj krome metis la vitropecojn en rubujon. Kiel tiel bonkoraj homoj povus trompi la aliajn?" Dirinte li memvole donacis ion al ambaŭ monaĥoj kaj favore bondeziris, ke ili havu bonan vojaĝon. Ambaŭ monaĥoj sin klinis kun rideto por esprimi sian dankemon.

　　La disĉiplo diris: "Mastro, en la mondo ankoraŭ troviĝas bonulo kredanta nin." La mastro respondis: "Memoru, la eldiritaj vortoj kaj faritaj bonaj aferoj de ni estas la vojoj, kiujn ni mem pavimis. Se ni tenas bonan menson en la koro, la vojo ĉiam estas senfina! Se vi etendas la manon por esti preta helpi aliajn, via malbona sorto tuj ĉesos, kaj oni ĉiam subtenas vin."

　　Estas interparolo de zenmastroj Hanŝan kaj Ŝide en la antikva Ĉinio. Hanŝan demandis al Ŝide: " Kion fari se iu en la mondo vin kalumnias, molestas, malhonoras, mokas, malestimas, malnobligas kaj trompas?" Ŝide respondis: "Mi bezonas nur lin toleri, lasi, eviti, indulgi, respekti, ignori, kaj post kelkaj jaroj refoje observi!"

　　Plaĉaj vortoj similas al varmo en vintro, dum malplaĉaj vortoj similas al frosto en somero. Bonkoraj vortoj povas vigligi ĉiujn vivestaĵojn kaj serenigi nian vivon kiel printempa brizo dum malicaj vortoj disigas amikecon kiel spado kaj velkigas la bonecon. Ĉiuj vortoj diritaj de ni similas al brikoj pavimitaj sur nia vojo. Nia harmonio estas bona materialo, kaj per nia bona materialo ni povas krei bonan estontecon.

　　你所说的话就是所修的路

　　弟子跟着师父进城化缘。进城后车水马龙好不繁荣，弟子说：“师父，今天我们肯定能化到不少东西。”师父不语。弟子刚说完，有人狠狠地从店内扔出一个玻璃酒瓶，碎了一地。师父驻足，弯腰捡拾玻璃碎片。弟子不解问道：“多管闲事干什么？反正我们不经常到城里来，玻璃又扎不到我们，还是赶紧去化缘吧。”

　　师父指着不远处向他们走来的一个人说：“看见了吧，他拄着拐杖，走在盲道上，肯定眼睛不好，万一被玻璃扎到怎么办？这大街上人来人往，碎片很容易扎破车轮，还有许多人穿着凉鞋，不小心踩在上面会伤着脚。”弟子为师父的善举油然起敬。他们将玻璃碎片全部捡起来倒进垃圾桶里，然后开始化缘。在一家店铺门口化缘时，店老板一脸的不屑，不怀好意地骂他们：“像你们这样穿个和尚服，骗人钱财的我遇到太多了，你以为穿个马甲我就不知道你们行骗的行径？还没开张就来要钱，晦气，真晦气。滚开，滚开，赶紧消失，不要影响我的生意，否则我要报警。”

　　面对无理的指责谩骂，弟子准备和店老板论理，师父拉住了他，说：“施主，息怒。对不起，打扰了。祝你生意兴隆，广结善缘。”

　　他们刚准备离开，附近的一个店主人走过来对刚才无理的那个人说：“他们肯定不是骗人的，因为我刚才看见他们扶着盲人过街，而且还把地上的玻璃片捡到垃圾桶。如此心存善念的人怎么会骗人呢？”说完，他主动给师徒两人送上一份心意，并热情地祝他们一路平安。师徒两人微笑着鞠躬，表示谢意。-

　　弟子说：“师父，世上还是有好人相信我们。”师父说：“记住，我们所说出的话，付出的善举就是自己所修的路。心存无边善念，路不会断头！手付举手之劳，缘不会尽头。总会有人扶你一把。”

　　我国古代禅师寒山和拾得有这样一段对话。寒山问拾得：“世间有人谤我欺我辱我笑我轻我贱我骗我，如何处置？”拾得曰：“只要忍他让他避他由他耐他敬他不要理他，再过几年你且看他！”

　　良言一句三冬暖，恶语伤人酷夏寒。善良的话是春风，使万物萌动生机，明媚灿烂；恶言是一把毒剑，阻挡友爱，使爱意凋零，善良枯萎。我们说出的每一句话就是铺在今后道路上的每一块砖。好人缘就是好材料，好材料铺就好未来。