Vidi fonton por 66,251. La Saĝo de Reĝino Mildkoro

　　66,251. La Sagxo de Regxino Mildakoro

　　[Avideco]

　　Iam la Iluminigxinto naskigxis en ricxa altklasa familio en la urbo Kasi de norda Hindio. Li jam finis sian lernadon kiam li estis juna. Poste li rezignis ordinarajn dezirojn kaj forlasis la cxiutagan mondon. Li farigxis ermito kaj logxis sola en arbaro de Himalajo. Post longtempa meditado li atingis altan mensan povon kaj plenigxis de internaj felicxoj.

　　Iutage li venis al la urbo Benareso pro manko de salo. Li pasigis nokton en la regxa gxardeno. Matene li sin lavis, ligis sian hararon en tuberon sur la kapo kaj sin vestis en nigra felo de antilopo. Li faldis la kutime vestitan robon faritan el rugxa arbsxelo. Poste li iris al la urbo por kolekti mangxajxon.

　　Kiam li atingis la palacan pordegon, Regxo Brahmadato faris promenadon sur la teraso. Ekvidinte la modestan sanktulon, la regxo tuj pensis, ke la sanktulo nepre jam atingis la perfektan trankvilecon. Li ordonis al siaj servistoj konduki lin en la palacon.

　　La regxo petis la sanktulon sidigxi sur luksan kusxsegxon, kaj regalis lin per tre bonaj mangxajxoj. Li dankis la regxon. La regxo diris: "Vi estas bonvena por cxiam logxi en mia kortega gxardeno. Mi provizos al vi la 'kvar vivbezonajxojn', kiuj estas mangxajxo, vestajxo, logxejo kaj medicinajxo. Pro tio, mi povos gajni meriton por renaskigxi en cxiela mondo."

　　La sanktulo akceptis la bonkoran inviton. Li pasigis sekvajn 16 jarojn vivante en la regxa gxardeno de Benareso. Dume li instruis cxiujn membrojn de la regxa familio kaj ricevis la kvar vivbezonajxojn de la regxo.

　　Iutage Regxo Brahmadato decidis iri al landlimo por subpremi ribelon. Antaux la forlaso li ordonis sian regxinon prizorgi la sanktulon. Sxia nomo estis Regxino Mildakoro.

　　Sxi preparis mangxajxon cxiutage por la sanktulo. Iutage li ne atingis la palacon akurate por sia mangxo. Dum atendado, Regxino Mildakoro sin refresxigis per parfumita bano, sin vestis en belaj vestajxoj kaj juveloj, kaj kusxigxis sur la kusxsegxo.

　　Samtempe la Iluminigxinto meditis en speciala plezura mensstato. Kiam li konsciis pri la malfrueco por tagmangxo, li flugis al la palaco per magia povo de sia mensa pureco.

　　Auxdinte la susuron de lia arbsxela robo, Regxino Mildakoro subite levigxis el la kusxsegxo, kaj sxia bluzo hazarde deglitis dum momento. La sanktulo ekvidis tion tra la fenestro kiam li eniris, kaj surprizigxis je la nekutima vido al la belega regxino.

　　Tuj levigxis en la sanktulo deziro, kiun li jam subigis sed ankoraux ne forigis. Gxi similis al tio, ke kobro kun plilargxigxanta nuko levigxas el la korbo, en kiu gxi restas. Lia deziro detruis lian trankvilecon, kaj li vundigxis kiel korvo kun rompita flugilo.

　　Li ne plu povis engluti sian mangxajxon. Li portis gxin al sia logxejo situanta en la kortega gxardeno kaj metis gxin sub sian liton. Lia menso estis sklavigata de la vido al la bela Regxino Mildakoro. Lia koro bruligxis de avideco. Li restis sur la lito sen mangxi kaj trinki por sinsekvaj sep tagoj.

　　Fine la regxo revenis hejmen. Li iris cxirkaux la urbo kaj poste rekte en la gxardenan monahxejon por viziti la sanktulon. Vidinte lin kusxanta sur la lito, li pensis, ke li malsanigxis. Li purigis la cxambron kaj sidigxis cxe li. Li ekmasagxis liajn piedojn kaj demandis: "Estimata majstro, kio okazis al vi? Cxu vi malsanigxis?"

　　La sanktulo respondis: "Ho, granda regxo, mian malsanon kauxzis tio, ke mi estas katenita en la cxenoj de avideco." "Kio estas via avideco?" demandis la regxo. "Regxino Mildakoro, Via Regxa Mosxto." "Estimata," diris la regxo, "mi donos Regxinon Mildakoro al vi. Venu kun mi."

　　Kiam ili atingis la palacon, Regxo Brahmadato vestigis sian regxinon per plej bonaj vestajxoj kaj ornamajxoj. Poste li sekrete petis, ke sxi helpu la malfelicxan sanktulon reakiri sian purecon. Sxi respondis: "Mi scias kion fari, Via Mosxto. Mi savos lin." Poste la regxo fordonis sxin kaj sxi forlasis la palacon kune kun la sanktulo.

　　Post kiam ili pasis tra la cxefa pordo, sxi diris: "Ni bezonas domon por vivi. Reiru kaj petu gxin de la regxo." Li reiris kaj petis domon de la regxo. La regxo donis al ili kadukan dometon ekster la palaco.

　　La sanktulo gvidis la regxinon al ilia nova dometo, sed la regxino rifuzis eniri. Li demandis sxin pri la kialo. Sxi diris: "Estas malpure cxi tie. Reiru al la regxo kaj prenu sxovelilon kaj korbon." Li obeis kaj post kiam li revenis, sxi ordonis lin fari cxiujn purigojn. Li ecx sxmiris la murojn kaj plankon per fresxa bovfekajxo.

　　Poste sxi ordonis lin iri al la palaco kaj alporti sxian liton, segxon, lampon, littukon, kuirpoton kaj akvokrucxon sinsekve. Sxi ordonis lin preni cxiun el cxio unufoje, kaj li obeis devoplene. Sxi ordonis lin alporti akvon por sxia bano kaj ankaux pretigi multajn aliajn objektojn. Li portis akvon por sxia bano kaj poste arangxis la liton. Fine ili sidigxis sxultro-cxe-sxultre sur la lito. Subite sxi kaptis lin je la barbo kaj forte skuis lin tien kaj reen. Tirante lin al si, sxi diris: "Cxu vi memoras, ke vi estas sanktulo kaj pastro?"

　　Nur tiam li sin liberigis el la freneza enamigxo kaj ekkonsciis, kiu li estas. Regajninte memkonsciencon, li pensis: "Ho, en kiel kompatindan situacion mi falis! Mi blindigxis pro mia avideco kaj farigxis gxia sklavo. Je la komenco de nura ekvido al virino, la freneza deziro povos konduki min en inferan mondon. Mia korpo estis brulanta, kiel sago de deziro trafis min je la koro, sed ne estigxis sanganta vundo! Mi ne plu vidu sxian korpon kiel realan. Mia propra malsagxo kauxzis al mi cxiujn suferojn."

　　Poste li diris lauxte: "Hodiaux mi redonos la sagxan Regxinon Mildakoro al la nobla Regxo Brahmadato. Poste mi reflugos al mia arbara hejmo!"

　　Akompaninte sxin en la palacon, li diris al la regxo: "Mi ne plu deziras vian regxinon. Antaux ol mi havis sxin, sxi estis mia nura deziro. Post kiam mi havis sxin, unu deziro kondukis al alia senfine, nur gxis infero."

　　Per siaj inteligenteco kaj vivscio la sagxa Regxino Mildakoro oferis grandan kontribuon al la sanktulo. Anstataux profiti de lia malforteco, sxi repurigis lin.

　　En perfekta trankvileco la Iluminigxinto levigxis en la aeron, faris predikadon al la regxo, kaj poste magie flugis al arbaro de Himalajo. Li neniam revenis en la ordinaran mondon. Post jaroj da meditado en paco kaj plezuro, li mortis kaj renaskigxis en alta cxiela mondo.

　　La moralinstruo estas: Avideco sklavigas kaj sagxo liberigas.