Vidi fonton por 42, 274, 375 , Kolombo kaj Korvo

　　42. Kolombo kaj Korvo

　　[Dangxera Avido]

　　Iam en Benareso homoj sxatis fari birdejojn. Tio estis konduto de malavaro kaj bonkoro por komfortigi birdojn. La pepoj de amikaj birdoj ankaux amuzis la homojn.

　　La plej ricxa homo en la urbo havis kuiriston, kiu posedis tian birdejon cxe la kuirejo. En la birdejo logxis kolombo gxentila kaj singardema. Li estis tiel gxentila, ke li tute ne mangxis viandon kaj tiel singardema, ke li sin tenis malproksima de la kuiristo. Li sciis bone, ke la kuiristo kutime kuiras kaj rostas mortintajn bestojn, ecx inkluzive de birdoj.

　　La kolombo cxiam forlasis la logxejon frumatene. Sercxinte kaj mangxinte nutrajxon dum tuta tago, li revenis nokte por dormi en la logxejo. Li estis tre kontenta pri sia vivo kvieta kaj sekura.

　　Proksime vivis korvo kun malsama karaktero. Unue, li cxion mangxis. Oni sciis bone, ke li estas nek gxentila, nek singardema. Anstatauxe, li ofte tro ekscitigxis kaj agis senskrupule. Pro sia nekontenteco li ofte sin dronigis en gxenajxon.

　　Iutage la korvo flaris bongustan odoron de mangxajxo kuirata en la kuirejo de la ricxulo. Li tiel allogigxis de la bongusteco, ke li neniel povis eltiri sin el gxi. Li decidis havigi al si viandon de la ricxulo je cxia kosto. Do li ekspionis la kuirejon por trovi sxancon sxteli iom el la viandoj kaj fisxajxoj.

　　Vespere la satigxinta kolombo revenis kiel kutime kun sia malgranda stomako plena, kaj kontente iris en sian malgrandan logxejon por tranokti. Vidinte tion, la malsata korvo pensis: "Ha, bonege. Mi povas utiligi la malsagxan kolombon por rabi bongustan mangxajxon el la kuirejo." 

　　En la sekva mateno, la korvo sekvis la kolombon kiam tiu forlasis la hejmon por la taga aktivado. La kolombo demandis: "Kial vi sekvas min, mia amiko?" La korvo respondis: "Sinjoro, mi tre sxatas vin kaj admiras vian vivmanieron kvietan kaj regulan. Ekde nun, mi volas helpi vin kaj lerni de vi."　

　　La kolombo diris: "Via vivstilo estas multe pli ekscita ol la mia, Amiko Korvo. Vi enuigxos sekvi min cxirkauxen. Krome, vi ecx ne mangxas la saman nutrajxon ol la mian. Do kiel vi povas helpi min?"

　　La korvo respondis: "Kiam vi eliras cxiutage por sercxi vian mangxajxon, ni disigxu kaj mi sercxu la mian. Vespere ni revenu kune al via nesto. Estante kune, ni povos interhelpi kaj protekti nin mem reciproke." La kolombo diris: "Tio sonas prave al mi. Nun iru kaj diligente sercxu vian mangxajxon."

　　La kolombo pasigis sian kutiman tagon mangxante semojn de herboj. Li estis kontenta kvankam li elspezadis tempon por pacience sercxi mangxajxon.

　　La korvo trapasis la tagon flugante cxirkaux bova fekajxo, do li povis engluti trovitajn vermojn kaj insektojn. Tio estis tre facila laboro, sed li sencxese pensis, ke estos des pli facile sxteli el la kuirejo, kaj sendube la mangxajxo estos des pli bongusta!

　　Satmangxinte, li iris al la kolombo kaj diris: "Sinjoro Kolombo, vi elspezis tro multe da tempo por sercxi kaj mangxi. Estas ne bone pasigi la tutan tagon por tio. Ni iru hejmen." Sed la kolombo konstante mangxis semojn unu post alia. Li estis tre felicxa vivante tiamaniere.

　　Je la fino de la tago, la malpacienca korvo sekvis la kolombon al lia logxejo. Ili kune dormis pace. Ili trapasis kelkajn tagojn kaj noktojn tiamaniere.

　　Iun tagon poste, la kuiristo preparis multajn specojn da viandoj kaj fisxajxoj por festeno. Li pendigis ilin sur la hokojn en la kuirejo por konservi.

　　La korvo vidis tion kaj sorcxigxis je ekvido de tiel multaj mangxajxoj. Lia deziro farigxis tiel granda avido, ke li ekpensis metodon por havigi cxiom al si mem. Li decidis sin sxajnigi malsana. Do li pasigis tutan nokton gxemante.

　　Matene, la kolombo pretis eliri por sercxi mangxajxon kiel kutime. La korvo diris: "Iru sola, sinjoro Kolombo. Mi estas malsana je la stomako tutan nokton."

　　La kolombo respondis: "Tio sonas stranga, kara Korvo. Mi neniam auxdis, ke korvoj suferas de stomakdoloro. Anstatauxe, iam ili svenas pro malsato. Mi suspektas, ke vi volas engluti tiom da viando kaj fisxajxo en la kuirejo, kiom vi povas. Sed tio estas nur por homoj, ne por korvoj. Homoj ne mangxas nutrajxon de kolomboj. Kolomboj ne mangxas nutrajxon de korvoj. Kaj estas malsagxe por vi mangxi nutrajxon de homoj. Eble tio estos dangxera! Do iru kun mi kiel kutime, kaj estu kontenta pri la korva mangxajxo, sinjoro Korvo!"

　　La korvo diris: "Mi estas malsana, amiko Kolombo. Mi malsanas serioze. Iru sen mi."

　　"Tre bone," diris la kolombo, "sed viaj kondutoj parolas pli lauxte ol la vortoj. Mi atentigas vin, ke vi ne risku vin por via avido. Restu pacienca gxis mia reveno." Poste la kolombo forlasis por la taga aktivado.

　　Sed la korvo ne atentis pri tio. Li nur dronis en la revo sxteli pecegon da fisxo. Li gxojigxis pro foresto de la kolombo. "Li mangxadu herbsemojn!" li pensis.

　　Samtempe la kuiristo preparis la viandon kaj fisxajxon en granda kuirpoto. Li fojfoje levetis la kovrilon por ellasi vaporon dum la kuirado. La korvo flaris la bongustan odoron de la levigxanta vaporo. Rigardante de la kolombejo, li vidis, ke la kuiristo eliris por eviti varmecon.

　　La korvo opiniis, ke tio estas bona sxanco atendita de li. Li tuj flugis en la kuirejon kaj sidigxis sur randon de la kuirpoto. Unue li lauxeble sercxis la plej grandan pecon de fisxajxo. Poste li etendis sian kapon enen por atingi gxin. Sed tion farante, li senatente faligis la kovrilon. La sono tuj venigis la kuiriston en la kuirejon.

　　Li vidis, ke korvo sidas sur la rando de la kuirpoto, kaj trenas fisxon pli grandan ol si mem per la beko! Li tuj fermis la pordon kaj fenestrojn de la kuirejo. Li pensis: "La mangxajxo estas por la ricxulo. Mi laboras por li, sed ne por acxa korvo! Mi donos al la korvo lecionon, kiun li neniam forgesos!"

　　La kompatinda korvo neniel povus trovi pli malican malamikon. La kuiristo estis tre kruda, do li neniel avaris je sia krueleco kiam li estis supera. Li tute ne kompatis la avidan korvon.

　　Li kaptis lin kaj eltiris cxiujn liajn plumojn. La kompatinda korvo aspektis tre komike sen brile nigraj plumoj. Poste, la vengxema kuiristo faris spicajxon el zingibro, salo, kapsiketo kaj pipro, kaj sxmiris gxin sur la dolorantan hauxton rozkoloran de la korvo. Poste li metis la birdon sur la plankon de la kolombejo kaj ridacxis sencxese.

　　La korvo sxvitis kaj suferis de terure brula doloro. Li kriegis agonie tutan tagon.

　　Vespere la kolombo revenis de la kvieta sercxado kaj mangxado de herbsemoj. Li stuporigxis, vidinte la teruran staton de sia amiko korvo. Li diris: "Evidente vi tute ne auxskultis min, do via avido tiel suferigas vin. Mi bedauxregas, ke mi kapablas fari nenion por vin savi. Mi timas resti en la kolombejo tiel proksima al la kruela kuiristo. Mi devas foriri senprokraste!"

　　Do la singardema kolombo forflugis por sercxi logxejon pli sekuran. La spicita korvo mortis nuda pro granda doloro.

　　La moralinstruo estas: Avidemulo turnas surdan orelon al bona admono.