38. Trinki akvon el bambua tubo

38. Trinki akvon el bambua tubo

　　Iam antaŭe iu soifiĝis kaj laciĝis dum la vojaĝo. Vidinte, ke klara akvo fluas el bambua tubo, li tuj aliris por trinki.

　　Trinkinte ĝiskontente, li levis la manon kaj diris al la bambua tubo: "Mi jam trinkis sufiĉe. Ĉesigu vian fluadon."

　　Vidinte, ke la akvo daŭre fluas spite al liaj vortoj, li diris kolere: "Mi jam fintrinkis kaj ordonis vin ne plu veni. Kial vi ankoraŭ venas?"

　　Iu vidis tion kaj diris: "Kiel malsaĝa vi estas! Kial vi ne foriras, sed ordonass la akvon ĉesi?" Li do tiris la malsaĝulon al alia loko.

　　La mondanoj ankaŭ kondutis same. Ili trinkis la maldolĉan akvon de kvin avidecoj al la materio, sono, odoro, gusto kaj tuŝo pro la soifo al naskiĝo kaj morto. Enuiĝinte de la kvin avidecoj kvazaŭ ili kontentiĝus de la trinkado, ili diris: "Ĉiuj eksteraj statoj de materio, sono, odoro, gusto kaj tuŝo ne plu aperi antaŭ mi." Sed la kvin avidecoj daŭras senĉese. Vidinte tion, ili ekkoleris: "Mi ordonis, ke vi ĉesu, kaj ne plu venu, sed kial vi ankoraŭ venas kaj lasas min vidi vin?"

　　Tiam saĝulo diris al ili: "Se vi volas atingi liberiĝon, vi devas deteni viajn ses sensojn kaj menson de la iluzioj, por ke vi atingu sukceson. Kial vi deziras, ke ili ne aperu, por ke vi ne vidu ilin?" Ili similis al la malsaĝulo, kiu trinkis akvon.