2-5. Devadato, malamiko de la Budho: Malsamoj inter versioj

El Vikio BRE
Iri al: navigado, serĉi
(Nova paĝo kun '　　5. Devadato, malamiko de la Budho 　　Devadato estis filo de Reĝo Supabuda kaj lia edzino Pamita, kiu estis onklino de la Budho. Fratino de Devadato estis Jasodara, do li ...')
 
Linio 1: Linio 1:
−
　　5. Devadato, malamiko de la Budho
+
　　4. Visaka, granda subtenantino
  
−
　　Devadato estis filo de Reĝo Supabuda kaj lia edzino Pamita, kiu estis onklino de la Budho. Fratino de Devadato estis Jasodara, do li estis ambaŭ kuzo kaj bofrato de la Budho. Li aliĝis al monaĥa rondo administrita de la Budho en la frua periodo kune kun Ananda kaj aliaj ŝakjaj reĝidoj, sed li atingis nenian sanktecon, kaj tiel li laboregis por la supernaturaj povoj en la mondo.
+
　　Visaka estis pia kaj malavara filino de milionulo. Kiam ŝi estis nur sep-jara, la Budho vizitis ŝian hejmlokon. Aŭdinte la viziton de la Budho, ŝia avo ordonis ŝin eliri kaj inviti la Budhon. Kvankam ŝi estis infano, ŝi estis pia kaj virta. Do tuj post aŭdo de la Budha Darmo, ŝi atingis la unuan ŝtupon de sankteco.
  
−
　　En la frua periodo li estis bona monaĥo fama pro siaj gracio kaj supernaturaj povoj. Poste li arogantiĝis pri la mondaj gajno kaj famo. Liaj ĵaluzo kaj malbona deziro al la Budho pliiĝis kaj li fariĝis granda persona malamiko al la budho.
+
　　Kiam ŝi estis dekkvin-jara, kelkaj bramanoj vidis ŝin kaj pensis, ke ŝi estos ideala edzino por ilia mastro Punavadana, la filo de milionulo nomata Migara. Visaka posedis kvin virinajn belecojn: juneco, belaj haroj, bela haŭto glata kaj ora, bela figuro kaj bela oststrukturo. Do ili edzinigis ŝin al Punavadana.
  
−
　　Iutage en granda kunveniĝo, kiun ĉeestis reĝoj kaj princoj, Devadato proksimiĝis al la Budho kaj petis, ke la Budho faru lin gvidanto de la Samgo. Ĉar li ne estas kapabla kaj sufiĉe taŭga por tio, la Budho rifuzis lian postulon. Devadato ege koleriĝis kaj sekve de tio, ĵuris sin venĝi kontraŭ la Budho.
+
　　En ŝia geedziĝa tago, ŝia saĝa patro donis al ŝi konsilojn en jenaj dek temoj.
  
−
　　Kvankam Devadato estas malbona monaĥo, li havis multajn admirantojn kaj sekvantojn. Unu el liaj ĉefaj subtenantoj estis Reĝo Aĝatasatu, kun kiu li diskutis pri sia kolero kaj intrigo por sin venĝi. Ili kune planis mortigi Reĝo Bimbisara, la patro kaj revalo de Aĝatasatu, kaj la Budhon, la malamiko de la Devadato. Aĝatasatu sukcesis en mortigo al sia patro, sed Devadato malsukcesis en mortigo al la Budho.
+
　　1. Edzino nek rajtas kritiki siajn bogepatrojn kaj edzon antaŭ homoj nek rajtas raporti iliajn mankojn aŭ familiajn kverelojn ekstere.
  
−
　　Lia unua provo mortigi la Budhon estis, ke li dungis viron por mortigi la Iluminiĝinton. La plano estis, ke post la sukceso, la viro estos mortigita de du aliaj viroj, kiuj sinsekve estos mortigitaj de kvar aliaj homoj. Poste la kvar viroj estos mortigitaj de aliaj ok viroj. Sed kiam la unua viro timiĝis kiamli proksimiĝis al la Budho. Li demetis siajn armilojn kaj rifuĝis en la Budho. Fine, ĉiuj dungitaj viroj por mortigi unu alian fariĝis disĉiploj de la Budho, kaj fiaskis la ruza plano de Devadato.
+
　　2. Edzino ne rajtas aŭskulti rakontojn aŭ raportojn de aliaj familioj.
  
−
　　Poste Devadato provis mortigi la Budhon per si mem. Kiam la Budho iris sub la Vultura Monto, Devadato grimpis sur la pinton kaj puŝifaligis grandan ŝtonon al la Budho. Ruliĝante malsupren, la granda ŝtono frapiĝis kontraŭ alia roko, kaj disigita peceto vundis la piedon de la Budho kaj kaŭzis sangadon. La Budho suprenrigardis kaj vidis Devadata, li komentis kun kompatemo: “Malsaĝulo, vi jam faris multe da malbonaj kondutoj por vundi la Budhon.”
+
　　3. Ŝi rajtas pruntedoni objektojn al tiuj, kiuj redonos ilin.
  
−
　　La tria provo de Devadato por mortigi la Budhon estis ke li ebrigis la ferocan hommortigan elefantan Nalgiri per alkoholaĵo. Kiam Nalgiri vidis la Budhon alvenonta de malproksime, ĝi sin ĵetis por ataki lin kun siaj levitaj oreloj, vosto kaj rostro. Kiam proksimiĝis la elefanto, la Budho elsendis sian amemon al la Elefanto. La amo de la Budho estas tiel vasta kaj profunda, ke la elefanto haltis, kvietiĝis kaj stariĝis antaŭ la mastro kiam la ĝi proksimiĝis al li. La Budho karesis la rostron de la elefanto, kaj parolis al ĝi ĝentile. La elefanto respekte formovis la polvon de sur la piedoj de la mastro per sia rostro, kaj metis polvon sur sian propran kapon. Poste ĝi retiriĝis kun la kapo al la Budho ĝis la stablo, kaj tute dresiĝis. Oni kutime dresis elefantojn per vipoj kaj armiloj, sed la Honorulo tion faris per sia amo.
+
　　4. Ŝi ne rajtas pruntedoni objektojn al tiuj, kiuj ne redonos ilin.
  
−
　　Ankoraŭ volante fariĝi gvidanto de la Samgo, Devadato provis alian planon trompan. Kun helpo de kvincent malbonaj monaĥoj, li planis apartigis la monaĥan komunumon.
+
　　5. Ŝi devas helpi malriĉajn parencojn kaj amikojn eĉ se ili ne povos repagi ŝin.
  
−
　　Li postulis, ke la Budho devigu al la monaĥoj observi kvin aldonajn regulojn:
+
　　6. Edzino devas sidi gracie. Vidinte siajn bogepatrojn aŭ edzon, ŝi devas respekti ilin per stariĝo el la sidejo.
  
−
　　1. Vivi en la arbaro dum ilia tuta vivo.
+
　　7. Manĝonte, edzino devas unue certi, ke ŝiaj bogepatroj kaj edzo jam havas manĝaĵon. Ŝi ankaŭ devas certi, ke liaj servantoj estas bone prizorgitaj.
  
−
　　2. Nur teni la vivon per almozon akiritan per peto.
+
　　8. Antaŭ la enlitiĝo, edzino devis certi, ke ĉiuj pordoj estas fermitaj, mebloj estas sekuraj, servantoj jam plenumis sian devon, kaj la bogepatroj jam ekripozis. Edzino devis ellitiĝi frue en la mateno laŭregule se ŝi ne estas malsana. Ŝi ne rajtas dormi dum la tago.
  
−
　　3. Sin vesti per roboj faritaj de ĉifonaĵoj kolektitaj de rubejoj kaj tombejoj.
+
　　9. Ŝi devas bone prizorgi siajn bogepatrojn kaj edzon tiel bone kiel fajron.
  
−
　　4. Vivi sub la arboj.
+
　　10. Ŝi devas respekti al siaj bogepatroj kaj edzo kiel al ĉielanoj.
  
−
　　5. Abstini de manĝado de fiŝoj kaj viando dum ilia tuta vivo.
+
　　Ekde kiam Visaka atingis Savati, la urbo de sia edzo, ŝi estis bonkora kaj malavara al ĉiuj en la urbo, kaj ankaŭ plaĉis al ĉiuj.
  
−
　　Devadato faris tiun ĉi postulon, bone sciante, ke la Budho rifuzos ĝin. Devadato ĝojis, ke la Budho ne aprobis la kvin regulojn, kaj li uzis tion por kolekti subtenantojn kaj sekvantojn. Novaj monaĥoj, kiuj ne bone sciis la Darmon, forlasis la Budhon kaj akceptis Devadaton kiel sian gvidanton. Fine post kiam la Estimataj Sariputa kaj Mogalana eksplikis la Darmon al ili, ili revenis al la Budho.
+
　　Iutage, ŝia bopatro estis manĝanta dolĉan rizkaĉon en ora bovlo kiam monaĥo eniris la domon por almozpeti. Kvankam la bopatro vidis la monaĥon, li daŭre manĝis kvazaŭ li ne vidus lin. Visaka diris al la monaĥo ĝentile: “Bonvolu iri al alia domo, Estimata sinjoro. Mia bopatro manĝas putran manĝaĵon.”
  
−
　　After this, evil days fell on Devadatta. He fell very ill at the failure of his plans, and before his death he sincerely regretted his actions, and wanted to see the Buddha before he died. But the fruits of his evil karma had begun to ripen and prevented him from doing so. He grew desperately ill on the way to see the Buddha, near the gate of Jetavana monastery. But before he died he took refuge in the Buddha.
+
　　La bopatro de Visaka malŝatis ŝin delonge ĉar ŝi estis pia sekvantino kaj subtenis la Budhon, sed li ne. Li ĉiam volis trovi oportunecon por rompi la geedzecon inter sia filo kaj Visaka, sed ŝia konduto estis senmanka. Nun li vidis sian ŝancon. Kun miskompreno al la vortoj de Visaka, li pensis, ke ŝi humiligis lian familion.
  
−
　　Post tio, malbonaj tagoj falas sur Devadaton. Li grave malsaniĝis je la malsukceso de liaj planoj, kaj antaŭ lia morto li sincdere pentis pri siaj kondutoj, kaj volis vidi la Budhon antaŭ la morto. Sed la fruktoj de lia malbona karmo kaj ekmaturiĝis, kaj preventis lin tion fari. Li malespere malsaniĝis sur la vojo al la Budho, kaj ĉe la pordo de Jetavana Monaĥejo. Sed antaŭ lia morto li rifuĝis en la Budho.
+
　　Li ordonis, ke oni forpelu Visakan el la domo, sed ŝi atentigis lin pri la postulo de sia patro al la ok samgentanoj. Ŝia patro iam diris al ili: “Se mia filino havas iun ajn kulpon, faru enketon pri ĝi.”
  
−
　　Kvankam li suferis en mizera stato pro siaj krimoj, la sankta vivo de li en frua parto de lia travivaĵo certigis, ke Devadato fariĝos Paceka Budho nomata Atisara en la proksima fulturo. Kiel Paceka Budho li povos atingi iliminiĝon per siaj propraj klopodoj.
+
　　La milionulo konsentis pri ŝia postulo kaj kunvenigis la ok samgentanoj por enketi, ĉu Visaka kulpis pro krudeco. Kiam ili atingis, li ŝtele diris al ili: “Trovu ŝian pekon el tiu ĉi kulpo kaj forpelu ŝin el la domo.”
 +
 
 +
　　Visaka pruvis sian senkulpecon per eksplikado: “Sinjoroj, kiam mia bopatro ignoris la monaĥon kaj daŭre manĝis sian kaĉon el lakto kaj rizo, li ne faris meriton en sia nuna vivo. Li nur ĝuis la meritojn de siaj antaŭaj kondutoj. Ĉu tio ne similas al manĝado de putra manĝaĵo?”
 +
 
 +
　　Ŝia bopatro povis fari nenion ol konsenti, ke ŝi ne estas kulpa pri krudeco.
 +
 
 +
　　Estas aliaj miskomprenoj post tio, sed Visako povis ekspliki laŭ la kontenteco de la bopatro. Post tiuj okazaĵoj, ŝia bopatro ekkomprenis sian eraron kaj vidis la grandan saĝon de Visaka. Li invitis la Budhon al sia domo laŭ ŝia propono por peti instruojn. Aŭdinte la predikadon de la Budho, li fariĝis sotapana, kio estas la unua ŝtupo de sankteco.
 +
 
 +
　　Kun saĝo kaj pacienco ŝi sukcese konvertis la edzan familion en feliĉan budhisman familion. Visaka estis ankaŭ tre oferema kaj helpema al monaĥoj. Ŝi konstruigis Pubaraman Monaĥejon por monaĥoj per granda elspezo. Kiam la Budho pasigis ses pluvajn sezonojn tie, ŝi tre ĝojis.
 +
 
 +
　　En unu el la predikadoj al Visaka, la Budho parolis pri la ok virinaj kvalitoj kondukantaj riĉecon kaj feliĉon en tiu ĉi mondo kaj la sekvaj. Li diris: “Visaka, tio estas, ke virino bone faras sian laboron, administras servantojn, respektas sian edzon kaj gardas lian havaĵon. Tio estas, ke virino havas virtecon  (sila), filantropemon kaj saĝon (panna) kun kredo (saddha) en la Budho, Darmo kaj Samgo.”
 +
 
 +
　　Estante virino kun multaj talentoj, Visaka havas gravan rolon en diversaj aktivadoj kun la Budho kaj ties sekvantoj. La budho donis al ŝi previlegion por solvi disputojn inter la monaĥinoj je la okazo. Kiam oni invitis ŝin por solvi la problemojn de kverelado, kelkaj vinajaj reguloj de disciplinoj estis estigitaj por monaĥinoj.
 +
 
 +
　　Visaka forpasis nature en la aĝo de cent dudek jaroj.

Kiel registrite je 16:40, 4 Jul. 2013

　　4. Visaka, granda subtenantino

　　Visaka estis pia kaj malavara filino de milionulo. Kiam ŝi estis nur sep-jara, la Budho vizitis ŝian hejmlokon. Aŭdinte la viziton de la Budho, ŝia avo ordonis ŝin eliri kaj inviti la Budhon. Kvankam ŝi estis infano, ŝi estis pia kaj virta. Do tuj post aŭdo de la Budha Darmo, ŝi atingis la unuan ŝtupon de sankteco.

　　Kiam ŝi estis dekkvin-jara, kelkaj bramanoj vidis ŝin kaj pensis, ke ŝi estos ideala edzino por ilia mastro Punavadana, la filo de milionulo nomata Migara. Visaka posedis kvin virinajn belecojn: juneco, belaj haroj, bela haŭto glata kaj ora, bela figuro kaj bela oststrukturo. Do ili edzinigis ŝin al Punavadana.

　　En ŝia geedziĝa tago, ŝia saĝa patro donis al ŝi konsilojn en jenaj dek temoj.

　　1. Edzino nek rajtas kritiki siajn bogepatrojn kaj edzon antaŭ homoj nek rajtas raporti iliajn mankojn aŭ familiajn kverelojn ekstere.

　　2. Edzino ne rajtas aŭskulti rakontojn aŭ raportojn de aliaj familioj.

　　3. Ŝi rajtas pruntedoni objektojn al tiuj, kiuj redonos ilin.

　　4. Ŝi ne rajtas pruntedoni objektojn al tiuj, kiuj ne redonos ilin.

　　5. Ŝi devas helpi malriĉajn parencojn kaj amikojn eĉ se ili ne povos repagi ŝin.

　　6. Edzino devas sidi gracie. Vidinte siajn bogepatrojn aŭ edzon, ŝi devas respekti ilin per stariĝo el la sidejo.

　　7. Manĝonte, edzino devas unue certi, ke ŝiaj bogepatroj kaj edzo jam havas manĝaĵon. Ŝi ankaŭ devas certi, ke liaj servantoj estas bone prizorgitaj.

　　8. Antaŭ la enlitiĝo, edzino devis certi, ke ĉiuj pordoj estas fermitaj, mebloj estas sekuraj, servantoj jam plenumis sian devon, kaj la bogepatroj jam ekripozis. Edzino devis ellitiĝi frue en la mateno laŭregule se ŝi ne estas malsana. Ŝi ne rajtas dormi dum la tago.

　　9. Ŝi devas bone prizorgi siajn bogepatrojn kaj edzon tiel bone kiel fajron.

　　10. Ŝi devas respekti al siaj bogepatroj kaj edzo kiel al ĉielanoj.

　　Ekde kiam Visaka atingis Savati, la urbo de sia edzo, ŝi estis bonkora kaj malavara al ĉiuj en la urbo, kaj ankaŭ plaĉis al ĉiuj.

　　Iutage, ŝia bopatro estis manĝanta dolĉan rizkaĉon en ora bovlo kiam monaĥo eniris la domon por almozpeti. Kvankam la bopatro vidis la monaĥon, li daŭre manĝis kvazaŭ li ne vidus lin. Visaka diris al la monaĥo ĝentile: “Bonvolu iri al alia domo, Estimata sinjoro. Mia bopatro manĝas putran manĝaĵon.”

　　La bopatro de Visaka malŝatis ŝin delonge ĉar ŝi estis pia sekvantino kaj subtenis la Budhon, sed li ne. Li ĉiam volis trovi oportunecon por rompi la geedzecon inter sia filo kaj Visaka, sed ŝia konduto estis senmanka. Nun li vidis sian ŝancon. Kun miskompreno al la vortoj de Visaka, li pensis, ke ŝi humiligis lian familion.

　　Li ordonis, ke oni forpelu Visakan el la domo, sed ŝi atentigis lin pri la postulo de sia patro al la ok samgentanoj. Ŝia patro iam diris al ili: “Se mia filino havas iun ajn kulpon, faru enketon pri ĝi.”

　　La milionulo konsentis pri ŝia postulo kaj kunvenigis la ok samgentanoj por enketi, ĉu Visaka kulpis pro krudeco. Kiam ili atingis, li ŝtele diris al ili: “Trovu ŝian pekon el tiu ĉi kulpo kaj forpelu ŝin el la domo.”

　　Visaka pruvis sian senkulpecon per eksplikado: “Sinjoroj, kiam mia bopatro ignoris la monaĥon kaj daŭre manĝis sian kaĉon el lakto kaj rizo, li ne faris meriton en sia nuna vivo. Li nur ĝuis la meritojn de siaj antaŭaj kondutoj. Ĉu tio ne similas al manĝado de putra manĝaĵo?”

　　Ŝia bopatro povis fari nenion ol konsenti, ke ŝi ne estas kulpa pri krudeco.

　　Estas aliaj miskomprenoj post tio, sed Visako povis ekspliki laŭ la kontenteco de la bopatro. Post tiuj okazaĵoj, ŝia bopatro ekkomprenis sian eraron kaj vidis la grandan saĝon de Visaka. Li invitis la Budhon al sia domo laŭ ŝia propono por peti instruojn. Aŭdinte la predikadon de la Budho, li fariĝis sotapana, kio estas la unua ŝtupo de sankteco.

　　Kun saĝo kaj pacienco ŝi sukcese konvertis la edzan familion en feliĉan budhisman familion. Visaka estis ankaŭ tre oferema kaj helpema al monaĥoj. Ŝi konstruigis Pubaraman Monaĥejon por monaĥoj per granda elspezo. Kiam la Budho pasigis ses pluvajn sezonojn tie, ŝi tre ĝojis.

　　En unu el la predikadoj al Visaka, la Budho parolis pri la ok virinaj kvalitoj kondukantaj riĉecon kaj feliĉon en tiu ĉi mondo kaj la sekvaj. Li diris: “Visaka, tio estas, ke virino bone faras sian laboron, administras servantojn, respektas sian edzon kaj gardas lian havaĵon. Tio estas, ke virino havas virtecon (sila), filantropemon kaj saĝon (panna) kun kredo (saddha) en la Budho, Darmo kaj Samgo.”

　　Estante virino kun multaj talentoj, Visaka havas gravan rolon en diversaj aktivadoj kun la Budho kaj ties sekvantoj. La budho donis al ŝi previlegion por solvi disputojn inter la monaĥinoj je la okazo. Kiam oni invitis ŝin por solvi la problemojn de kverelado, kelkaj vinajaj reguloj de disciplinoj estis estigitaj por monaĥinoj.

　　Visaka forpasis nature en la aĝo de cent dudek jaroj.

Elŝutita el "http://www.budhano.cn/vikio/index.php?title=2-5._Devadato,_malamiko_de_la_Budho&oldid=7588"