2-3. La Rakonto de Culapantaka: Malsamoj inter versioj
Miaohui (Diskuto | kontribuoj) (Nova paĝo kun ' 2-3. La Rakonto de Culapantaka Inundo ne povas venki la saĝulon, Kiu konstruis insulon Per energio kaj diligenteco Per toleremo kaj sindeteno ...') |
Miaohui (Diskuto | kontribuoj) |
||
| (11 intermediate revisions by 3 users not shown) | |||
| Linio 1: | Linio 1: | ||
| − | 2-3. La Rakonto de | + | 2-3. La Rakonto de Culapantako |
| − | + | Per energio, atentemo | |
| − | + | toleremo kaj sindeteno | |
| − | + | saĝulo devas fari insulon | |
| − | + | nedetrueblan por torento. | |
| − | Dum sia restado en Veluvana monaĥejo, la Budho parolis tiun verson rilate al Culapantako, la nepo de | + | Dum sia restado en Veluvana monaĥejo, la Budho parolis tiun verson rilate al Culapantako, la nepo de la bankisto en Raĝagaho. La bankisto havis du nepojn nomatajn Mahapantako kaj Culapantako. Mahapantako estis pliaĝa frato. Li kutime akompanis sian avon aŭskulti religian instruon. Poste li aniĝis en monaĥa komunumo de budhismo kaj post nelonge fariĝis arahanto. Culapantako ankaŭ sekvis sian fraton kaj fariĝis monaĥo, sed li eĉ ne povis parkeri verson dum kvar monatoj. En tiu periodo Ĝivako venis al la monaĥejo inviti la Budhon kaj restantajn monaĥojn al sia domo por manĝo. |
| − | Mahapantako, kiu respondecis sendi monaĥojn al manĝa invito, | + | Mahapantako, kiu respondecis sendi monaĥojn al manĝa invito, forigis Culapantakon el la listo. Kiam Culapantako sciis tion, li tristiĝis kaj decidis reiri al la laika vivo. Konsciinte pri la intenco de Culapantako, la Budho alvenigis lin sole kaj sidigis lin antaŭ la halo Grandhakuti. La Budho donis al li pecon da pura blanka tuko kaj ordonis, ke li sidu kun vizaĝo al la oriento kaj frotu la tukon per sia mano. Kaj samtempe li senĉese ripetu la vorton "Raĝoharanam", kiu signifas "forigi malpuraĵon". Poste la Budho iris al la loĝejo de Ĝivako akompanate de aliaj monaĥoj. |
| − | Samtempe, Culapantako | + | Samtempe, Culapantako senĉese frotis la tukon ripetante la vorton "Raĝoharanam". La tuko baldaŭ malpuriĝis. Vidinte la malpuriĝon de la tuko, Culapantako ekkonsciis la efemeran naturon de ĉiuj estiĝintaj aferoj. En la domo de Ĝivako, la Budho sciis la progreson de Culapantako per sia supernatura povo. Li do radiis kaj vidigis al Culapantako, ke antaŭ tiu li sidas kaj diras: "Ne nur la tuko malpuriĝis pro polvo, en homo ankaŭ ekzistas polvo. Nur per forigo de la malpuraĵo oni povas atingi sian celon kaj fariĝi arahanto." |
| − | En la domo de Ĝivako, oni ekdisdonis akvon antaŭ servo de manĝaĵo | + | En la domo de Ĝivako, oni ekdisdonis akvon laŭ kutimo antaŭ la servo de manĝaĵo, sed la Budho kovris la bovlon per sia mano kaj demandis, ĉu iu ajn monaĥo restas en la monaĥejo. Ili respondis, ke neniu restas en la monaĥejo, tamen la Budho diris, ke monaĥo restas en la monaĥejo, kaj ordonis alkonduki Culapantakon de tie. Kiam la sendisto de Ĝivako atingis la monaĥejon, li trovis mil samajn monaĥojn anstataŭ nur unu. Ili ĉiuj estis faritaj de Culapantako, kiu jam posedis supernaturajn povojn. La sendito konfuziĝis kaj tuj revenis por raporti la aferon al Ĝivako. Ĝivako sendis lin refoje, kaj instruis al li per diro, ke la Budho venigos monaĥon nomatan Culapantako. Kiam la sendito tion faris, mil voĉoj respondis: "Mi estas Culapantako." |
| − | + | La sendito denove revenis pro konfuziĝo. Ĝivako sendis lin al la monaĥejo triafoje. Ĉifoje Ĝivako proponis, ke li kaptu la monaĥon, kiu la unua respondos, ke li estas Culapantako. Tuj kiam la sendito kaptis la monaĥon, ĉiuj aliaj monaĥoj malaperis, kaj Culapantako akompanis lin al la domo de Ĝivako. Post la manĝo, Culapantako faris religian predikadon kuraĝe kaj fidoplene laŭ la ordono de la Budho, muĝante laŭte kiel juna leono. | |
| − | + | La tuta mondo plenas de malpuraĵoj. La senbrideco en la vivo estas vasta kaj forta torento. Sed la saĝaj homoj konstruas por si fortikan insulon, kiun la forta torento ne povas damaĝi. La insulo estas konstruita el persisteco, atentemo, rezigneco kaj disciplino. La torento ne povas venki ŝaĝulojn starantajn firme sur la insulo. | |
Nuna versio ekde 10:49, 25 Jan. 2014
2-3. La Rakonto de Culapantako
Per energio, atentemo
toleremo kaj sindeteno
saĝulo devas fari insulon
nedetrueblan por torento.
Dum sia restado en Veluvana monaĥejo, la Budho parolis tiun verson rilate al Culapantako, la nepo de la bankisto en Raĝagaho. La bankisto havis du nepojn nomatajn Mahapantako kaj Culapantako. Mahapantako estis pliaĝa frato. Li kutime akompanis sian avon aŭskulti religian instruon. Poste li aniĝis en monaĥa komunumo de budhismo kaj post nelonge fariĝis arahanto. Culapantako ankaŭ sekvis sian fraton kaj fariĝis monaĥo, sed li eĉ ne povis parkeri verson dum kvar monatoj. En tiu periodo Ĝivako venis al la monaĥejo inviti la Budhon kaj restantajn monaĥojn al sia domo por manĝo.
Mahapantako, kiu respondecis sendi monaĥojn al manĝa invito, forigis Culapantakon el la listo. Kiam Culapantako sciis tion, li tristiĝis kaj decidis reiri al la laika vivo. Konsciinte pri la intenco de Culapantako, la Budho alvenigis lin sole kaj sidigis lin antaŭ la halo Grandhakuti. La Budho donis al li pecon da pura blanka tuko kaj ordonis, ke li sidu kun vizaĝo al la oriento kaj frotu la tukon per sia mano. Kaj samtempe li senĉese ripetu la vorton "Raĝoharanam", kiu signifas "forigi malpuraĵon". Poste la Budho iris al la loĝejo de Ĝivako akompanate de aliaj monaĥoj.
Samtempe, Culapantako senĉese frotis la tukon ripetante la vorton "Raĝoharanam". La tuko baldaŭ malpuriĝis. Vidinte la malpuriĝon de la tuko, Culapantako ekkonsciis la efemeran naturon de ĉiuj estiĝintaj aferoj. En la domo de Ĝivako, la Budho sciis la progreson de Culapantako per sia supernatura povo. Li do radiis kaj vidigis al Culapantako, ke antaŭ tiu li sidas kaj diras: "Ne nur la tuko malpuriĝis pro polvo, en homo ankaŭ ekzistas polvo. Nur per forigo de la malpuraĵo oni povas atingi sian celon kaj fariĝi arahanto."
En la domo de Ĝivako, oni ekdisdonis akvon laŭ kutimo antaŭ la servo de manĝaĵo, sed la Budho kovris la bovlon per sia mano kaj demandis, ĉu iu ajn monaĥo restas en la monaĥejo. Ili respondis, ke neniu restas en la monaĥejo, tamen la Budho diris, ke monaĥo restas en la monaĥejo, kaj ordonis alkonduki Culapantakon de tie. Kiam la sendisto de Ĝivako atingis la monaĥejon, li trovis mil samajn monaĥojn anstataŭ nur unu. Ili ĉiuj estis faritaj de Culapantako, kiu jam posedis supernaturajn povojn. La sendito konfuziĝis kaj tuj revenis por raporti la aferon al Ĝivako. Ĝivako sendis lin refoje, kaj instruis al li per diro, ke la Budho venigos monaĥon nomatan Culapantako. Kiam la sendito tion faris, mil voĉoj respondis: "Mi estas Culapantako."
La sendito denove revenis pro konfuziĝo. Ĝivako sendis lin al la monaĥejo triafoje. Ĉifoje Ĝivako proponis, ke li kaptu la monaĥon, kiu la unua respondos, ke li estas Culapantako. Tuj kiam la sendito kaptis la monaĥon, ĉiuj aliaj monaĥoj malaperis, kaj Culapantako akompanis lin al la domo de Ĝivako. Post la manĝo, Culapantako faris religian predikadon kuraĝe kaj fidoplene laŭ la ordono de la Budho, muĝante laŭte kiel juna leono.
La tuta mondo plenas de malpuraĵoj. La senbrideco en la vivo estas vasta kaj forta torento. Sed la saĝaj homoj konstruas por si fortikan insulon, kiun la forta torento ne povas damaĝi. La insulo estas konstruita el persisteco, atentemo, rezigneco kaj disciplino. La torento ne povas venki ŝaĝulojn starantajn firme sur la insulo.
