2-28. La lastaj tagoj de la Budho
28. La lastaj tagoj de la Budho
Oni notis multajn okazaĵojn en la vivo de la Budho sen preciza tempo post lia 55-a jaraĝo, sed la okazaĵoj en lia okdeka jaro notiĝis kaj datiĝis en en Maha Parinibana Sutro.
Kiam la Budho atingis sian okdekan jaron, li sentis la baldaŭan finiĝon de sia vivo en la mondo. Kvankam li suferis de maljuneco kaj malsanoj kiel ĉiuj aliaj homoj, li estis malsama de ordinaruloj. Li povis subigi la dolorajn sentojn de sia korpo per la mensaj povoj disvolviĝintaj per supera trejnado. Lia menso ĉiam brilis kiel radianta diamanto eĉ se lia korpo malfortiĝis.
En la lasta jaro de sia vivo, li decidis elspezi siajn lastajn tagojn en kvietaj kaj simplaj ĉirkaŭaĵoj de Kusinaga, malgranda vilaĝo en norda Indio. Li preferis forlasi grandajn kaj prosperajn urbojn, kiajn Raĝagaha kaj Savati, kun homamasoj, komercistoj kaj reĝoj.
Li ekvojaĝis de Raĝagaha, la ĉefurbo de Magada. Li iris per piedoj, akompanate de Anando kaj multaj disĉiploj. La vojaĝo estis longa kaj ili pasis multajn urbojn kaj vilaĝojn sur la vojo. Tiam, jam forpasis Rahula kaj Jasodara, kaj ankaŭ Mogalana kaj Sariputa, ambaŭ ĉefaj disĉiploj de la Budho.
Dum la vojaĝo, la Budho turnis sian penson al la bonstato de la monaĥa komunumo. El liaj instruoj multaj temis pri la admono, kiel la monaĥoj kondutu por garantii, ke la komunumo iros bone post lia forpaso. Li rememorigis siajn disĉiplojn pri ĉiuj instruoj al ili.
Li memorigis la disĉiplojn pri instruo praktiki sep ŝtupojn de iluminiĝo. Alia instruo estis pri kvar metodoj por kontroli, ĉu la instruo vere estas de la Budho, komparante ĝin kun la Vinajo, kiu estas la disĉiplina regularo por la komunumo, kaj la sutroj, kiuj estas la instruoj de la Budho.
La instruo, kiun la Budho instruis foje kaj refoje dum multaj restadoj sur la lasta vojaĝo, estis prediko pri la fruktoj el sekvado al la tri partoj de Nobla okobla vojo — moraleco, koncentrado kaj saĝo, kiuj povos helpi liajn disĉiplojn fini la ĉiujn suferojn.
