12. Kuiri brunan sukeron: Malsamoj inter versioj
Miaohui (Diskuto | kontribuoj) (Nova paĝo kun ' 12. Kuiri brunan sukeron Iam, dum malsaĝulo kuiris brunan sukeron, riĉulo venis viziti lin. La malsaĝulo pensis: “Mi devas regali lin per sukera akvo.” Do li met...') |
Miaohui (Diskuto | kontribuoj) |
||
| Linio 1: | Linio 1: | ||
12. Kuiri brunan sukeron | 12. Kuiri brunan sukeron | ||
| − | Iam, dum malsaĝulo kuiris brunan sukeron, riĉulo venis viziti lin. La malsaĝulo pensis: | + | Iam antaŭe, dum malsaĝulo kuiris brunan sukeron, riĉulo venis viziti lin. La malsaĝulo pensis: "Mi devas regali lin per sukera akvo." Do li metis iom da akvo sur la fajron, kaj tuj ekventumis ĝin de supre por ke ĝi malvarmiĝu. |
| − | + | Oni diris al li: "Kiel vi povas malvarmigi la akvon per ventumado se vi ne ĉesigos la bruladon de la fajro!" Ĉiuj mokridis lin. | |
| − | Anstataŭ estingi la fajron de siaj ardaj kleŝoj, iuj praktikantoj de aliaj religioj praktikas asketecon, kuŝas sur dornoj kaj bruligas sian korpon per varmo, por ke ili atingu sukceson malvarman kaj kvietan. Ili klopodas vane, kaj ricevas mokon de la saĝuloj. Ilia sufero daŭras ne nur ĝis nun, sed ankaŭ ĝis estoneco. | + | Anstataŭ estingi la fajron de siaj ardaj kleŝoj, iuj praktikantoj de aliaj religioj praktikas asketecon, kuŝas sur dornoj kaj bruligas sian korpon per varmo, por ke ili atingu sukceson malvarman kaj kvietan. Ili klopodas vane, kaj ricevas mokon de la saĝuloj. Ilia sufero daŭras ne nur ĝis nun, sed ankaŭ ĝis la estoneco. |
Kiel registrite je 23:04, 10 Feb. 2014
12. Kuiri brunan sukeron
Iam antaŭe, dum malsaĝulo kuiris brunan sukeron, riĉulo venis viziti lin. La malsaĝulo pensis: "Mi devas regali lin per sukera akvo." Do li metis iom da akvo sur la fajron, kaj tuj ekventumis ĝin de supre por ke ĝi malvarmiĝu.
Oni diris al li: "Kiel vi povas malvarmigi la akvon per ventumado se vi ne ĉesigos la bruladon de la fajro!" Ĉiuj mokridis lin.
Anstataŭ estingi la fajron de siaj ardaj kleŝoj, iuj praktikantoj de aliaj religioj praktikas asketecon, kuŝas sur dornoj kaj bruligas sian korpon per varmo, por ke ili atingu sukceson malvarman kaj kvietan. Ili klopodas vane, kaj ricevas mokon de la saĝuloj. Ilia sufero daŭras ne nur ĝis nun, sed ankaŭ ĝis la estoneco.
