1. 41-45: Malsamoj inter versioj

El Vikio BRE
Iri al: navigado, serĉi
(Nova paĝo kun '  41. D: Kvankam la Budho kompatis la malfortunajn kaj suferantan popolon, tamen li neniam admonis ilin ribeli kontaŭ siaj regantoj, ĉu vere?   R: Vere. La Budho neniam i...')
 
 
(5 intermediate revisions by 2 users not shown)
Linio 1: Linio 1:
  41. D: Kvankam la Budho kompatis la malfortunajn kaj suferantan popolon, tamen li neniam admonis ilin ribeli kontaŭ siaj regantoj, ĉu vere?
+
  41. D: Kvankam la Budho kompatis la malfortunan kaj suferantan popolon, tamen li neniam admonis ilin ribeli kontraŭ siaj regantoj, ĉu vere?
  
  R: Vere. La Budho neniam instruis popolon kion fari kontraŭ siajn regantojn. Li ĉefe instigis ilian toleremon en reala vivo ĉar li ĉefe instruis ilin kiel forigi sian internan maltrankvilecon kaj atingi liberecon, kaj diris al ili, ke ĉesigi malbonon kaj fari bonon en la nuna mondo povas konduki al ili feliĉon kiel efekton en la estonta vivo. Aliflanke, lia penso ludis pozitivan rolon en tiama socio, ĉar li rifuzis la teorion de Bramana teokratio, proklamis la egalan pozicion de ĉiuj homoj kaj malkovris la veron de efemereco de ĉiuj estaĵoj (anicca).
+
  R: Vere. La Budho neniam instruis popolon kion fari kontraŭ siaj regantoj. Li ĉefe instigis ilian toleremon en la reala vivo kaj instruis al ili kiel forigi sian internan maltrankvilecon kaj atingi liberecon. Li ankaŭ diris al ili, ke la klopodo ĉesigi malbonon kaj fari bonon en la nuna mondo povas konduki al ili feliĉon kiel efekton en la estonta vivo. Aliflanke, lia penso ludis pozitivan rolon en la tiama socio, ĉar li oponis la teorion de bramana teokratio, deklaris la egalan pozicion de ĉiuj homoj kaj malkovris la veron de efemereco de ĉiuj estaĵoj (anicca).
  
  42. D: Kio estis la stato de ideologia sfero en Hindio en tiu tempo?
+
  42. D: Kio estis la stato de ideologia sfero en Hindio de tiu tempo?
  
  R: Simile al la Printempa kaj Aŭtunan kaj Milita periodoj en Ĉina historio, en Hindio ankaŭ estis periodo “cent skoloj de pensoj en disputado”. Ĝenerele parole, tie ekzistis du ĉefaj ideologiaj tendencoj: unu estis la skolo de ordokse bramana penso, kaj la alia, diversaj skoloj de hereza kontraŭbramana penso. Budhismo apartenis al la lasta.
+
  R: Simile al la periodoj de Printempo kaj Aŭtuno, kaj Militantaj Regnoj en la ĉina historio, en Hindio ankaŭ estis periodo kun prospereco de “cent skoloj kaj pensoj”. Oni ĝenerale diras, ke tie ekzistis du ĉefaj ideologiaj tendencoj. Unu el li estis la skolo de ortodokse bramana penso, kaj la alia, diversaj skoloj de hereza kontraŭbramana penso. Budhismo apartenis al la lasta tendenco.
  
  43: D: Kio estis la fundamenta ideoj de Bramanismo?
+
  43: D: Kio estas la fundamentaj ideoj de Bramanismo?
  
  R: Bramanismo estis politeismo kun monoteista enhavo. Ĝi adoras diversajn diojn de naturo, prezentas oferaĵojn kaj preĝojn por benoj kaj detenado de fatalaĵoj, sed kredis bramon kiel la superan estaĵon, kiu kreis la tutan universon. Bramo naskis bramanojn el sia buŝo, Kŝatrijojn el sia ŝultro, Vaiŝjojn el sia ventro kaj Ŝudrojn el siaj piedoj. Do la socia pozicio de la kvar kastoj, noblaj aŭ humilaj, estis deciditaj laŭ tio. Do la popolo sintenas fidela al la volo de Bramo kaj kredas je Vedo. Ordinara popolo devis servi al la bramanoj, kaj rigore obeis la kastan sistemon. Kun la disvolviĝo de Bramanaj doktrinoj, en unu flanko, Bramo estis rigardita kiel esenco de universo aŭ la plej alta principo de la universa origino en la abstrakta senco. En la alia flanko, laŭ individua vidpunkto, Atmano estis konsiderita kiel reganto esenco de la individuo, la persona korpo kiel liaj agoj. Tiel la fenomeno de ekstera mondo ankaŭ leviĝis el Atmano. Do venis sugesto: Bramo kaj Atmano ne devas esti du, sed unu kaj sama. Do tion, kion popolo devas strebi por atingi estis stato de harmonio inter Atmano kaj Bramo per sinkulturado. En tiu ĉi maniero, ili povus eviti la suferadon de samsaro kaj atingi plej altan liberiĝon.
+
  R: Bramanismo estas politeismo kun monoteista enhavo. Ĝi adoras diversajn diojn de naturo, prezentas oferaĵojn kaj preĝojn por benoj kaj detenado de fatalaĵoj, sed kredas, ke la Bramo estas la supera estaĵo, kiu kreis la tutan universon. La Bramo naskis bramanojn el sia buŝo, Kŝatriojn el sia ŝultro, Vaiŝjojn el sia ventro kaj Ŝudrojn el siaj piedoj. Do la noblaj aŭ humilaj sociaj pozicioj de la kvar kastoj estis deciditaj laŭ tio. La popolo sintenas fidela al la volo de la Bramo kaj kredas je la sutro de Vedo. Ordinara popolo devas servi al la bramanoj, kaj rigore obeas la kastan sistemon. Kun la disvolviĝo de Bramanaj doktrinoj, en unu flanko, oni rigardas la Bramon kiel la esencon de universo aŭ la plej altan principon de la universa origino en la abstrakta senco. En la alia flanko, laŭ la individua vidpunkto oni prenas la Atmanon kiel la reganton esencon de la individuo, homaj korpo kaj agoj. Tiel, ankaŭ el la Atmano estiĝis la fenomeno de la ekstera mondo. El tio venis la sugesto, ke la Bramo kaj Atmano devas esti unu kaj sama anstataŭ du. Do oni devas strebi por atingi la staton de harmonio inter la Atmano kaj Bramo per sinkulturado. En tiu ĉi maniero, ili povos eviti la suferadon de samsaro kaj atingi la plej altan liberiĝon.
  
  44: D:Kiom da kontraŭ-bramaj skoloj troviĝis en tiu tempo? R: Budhismaj verkoj menciis 96 kontraŭbramanajn skolojn, el kiuj ses estis eksterordinaraj, kaj iliaj kreintoj estis menciitaj en la verkoj kiel Ses Instruistoj. Unu el la ses estis Nigato Nataputo, la fondinto de Ĝaino. La aliaj kvin estis Purano Kasapo, Mikali Gosalo, Aĝito Kesakambalo, Pakudo Kaĉajano kaj Sanĝajo Belatiputo. El ĉiuj tiuj skoloj nur Ĝino ankoraŭ ekzistas kaj havas verkojn, kiujn oni povas pristudi. La aliaj ne havas siajn proprajn notojn, sed oni povas trovi fragmentojn pri ili en libroj de rivalaj skoloj, kiuj provokis iliajn doktrinojn. Iuj el ili estis dubemuloj neintaj la relaton de kaŭzo kaj efekto; Iuj subtenis la voluptajn dezirojn; dum aliaj instigis asketajn praktikadojn. Kaj aliaj estis materialistoj, kiuj kredis, ke vivestaĵoj estas konsistitaj el kvar elementoj (t.e. La kvar elementoj de tero, akvo, fajro kaj aero), kaj diskonsistiĝas kaj pereiĝas post la morto kun neniu fultura vivo.
+
  44: D: Kiom da kontraŭ-bramanaj skoloj troviĝis en tiu tempo?
 +
 
 +
  R: Budhismaj verkoj menciis 96 kontraŭ-bramanajn skolojn, ses el kiuj estis eksterordinaraj, kaj iliaj kreintoj estis menciitaj en la verkoj kiel Ses Instruistoj. Unu el la ses instruistoj estis Nigato Nataputo, la fondinto de Ĝaino. La aliaj kvin estis Purano Kasapo, Mikali Gosalo, Aĝito Kesakambalo, Pakudo Kaĉajano kaj Sanĝajo Belatiputo. El tiuj skoloj nur Ĝaino ankoraŭ ekzistas kaj havas siajn verkojn, kiujn oni povas pristudi. La aliaj ne havis siajn proprajn notojn, sed oni povas trovi fragmentojn pri ili en la libroj de rivalaj skoloj, kiuj provokis iliajn doktrinojn. Iuj el ili estis suspektemuloj neintaj la rilaton de kaŭzo kaj efekto; iuj subtenis la voluptajn dezirojn dum iuj instigis asketajn praktikadojn. Kaj la aliaj estis materialistoj, kiuj kredis, ke vivestaĵoj konsistas el la kvar elementoj, kiuj estas tero, akvo, fajro kaj aero, kaj disiĝas aŭ pereiĝas post la morto kun neniu estonta vivo.
  
 
  45: D: Kio estis la rilato inter Budhismo kaj aliaj religiaj skoloj aŭ sektoj?
 
  45: D: Kio estis la rilato inter Budhismo kaj aliaj religiaj skoloj aŭ sektoj?
  
  R: Budhismo ne nur neis la bramanajn doktrinojn, sed ankaŭ oponis kontraŭ tiuj de diversaj kontraŭbramanaj skoloj. Sed Budhismo, Bramanismo kaj aliaj religioj havis iom da komunaj ideologiaj devenoj. Kvankam Budhismo adoptis iujn ideojn de aliaj skoloj, ĝi prezentis novajn interpretadojn laŭ sia propraj teorioj de Dependa Origino (Paticcasamuppada) kaj Karmo. Ekzemple “kaŭzo kaj efekto de tri periodoj de tempo” (Hetu-phala of tajo addha) instruas, ke agoj en la pasinta vivo kondukis al la nuna efekto, kaj agoj en la nuna vivo produktos efekton en fultura vivoj kaj la teorio de “vivcirkloj en la ses statoj”, kiuj instruas, ke sur la bazo de ies propraj bonaj aŭ malbonaj kondutoj tiu povos renaskiĝi en ĉielo kiel dio sur la tero kiel homo, aŭ fariĝos aŝuro-- batalema dioeca vivestaĵo, kiel besto aŭ demono, aŭ naskiĝi en infero; ĉiuj vivestaĵoj naskiĝas supren aŭ malsupren kiel rolanta rado, tra la ses statoj (gatis) de ĉielo (devapgati) huma mondo (manussa-gati), asura regno (asuratta), infero (naraka-gati); demona stato (peta-gati) kaj besta mondo (tiraĉana-yonika), en senfine ripetaj cirkloj de renaskiĝo aŭ reenkarniĝo (samsara); kaj la teorio de miksanta konsisto el kvar elemontoj (cattari mahabhuta), kiuj ests tero, akvo, fajro kaj aero. Budhismo ankaŭ akceptis iom da tradiciaj konceptoj pri astronomio kaj geografio.
+
  R: Budhismo ne nur neis la bramanajn doktrinojn, sed ankaŭ oponis kontraŭ tiuj de diversaj kontraŭ-bramanaj skoloj. Sed Budhismo, Bramanismo kaj aliaj religioj havis iom da komunaj ideologiaj devenoj. Kvankam Budhismo adoptis iujn ideojn de la aliaj skoloj, tamen ĝi prezentis novajn interpretojn laŭ siaj propraj teorioj de Dependa Origino (Paticcasamuppada) kaj Karmo. Ekzemple la teorio de “kaŭzo kaj efekto de tri tempperiodoj” (Hetu-phala of tajo addha) instruas, ke la agoj en la pasinta vivo kondukis al la nuna efekto, kaj la agoj en la nuna vivo produktos efekton en la futura vivo kaj la teorio de “vivcirkloj en la ses statoj” instruas, ke sur la bazo de ies propraj bonaj aŭ malbonaj kondutoj tiu povos renaskiĝi en la ĉielo kiel dio, sur la tero kiel homo, fariĝi aŝuro, kiu estas batalema dioeca vivestaĵo, kiel besto aŭ demono aŭ naskiĝi en la infero. Ĉiuj vivestaĵoj naskiĝas supren aŭ malsupren kiel turniĝanta rado, tra la ses statoj (gatis) de ĉielo (devapgati), homa mondo (manussa-gati), asura regno (asuratta), infero (naraka-gati); demona stato (peta-gati) kaj besta mondo (tiraĉana-yonika), en senfine ripetantaj cirkloj de renaskiĝo aŭ reenkarniĝo (samsara). Krom la instruado pri la teorio de miksa konsisto el la kvar elementoj (cattari mahabhuta), kiuj estas tero, akvo, fajro kaj aero, Budhismo ankaŭ akceptis iom da tradiciaj konceptoj pri astronomio kaj geografio.
  
  Budhismo ne neis la ekzistecon de dioj de Bramanismo, tamen malaltigis ilian pozicion al tiuj de vivestaĵoj kaj kredis, ke ankaŭ ili ne povas liberiĝi la suferoj de samsaro. Budhismo opinias, ke Bramo estas dio en la Deva-gati, kiu povos fali en inferon. Ni povos reveni al tiuj demandoj poste.
+
  Budhismo ne neis la ekzistecon de dioj de Bramanismo, tamen malaltigis ilian pozicion al tiuj de vivestaĵoj kaj kredis, ke ankaŭ ili ne povas liberiĝi la suferoj de samsaro. Budhismo opinias, ke la Bramo estas dio en ĉielo (Deva-gati), kaj povas fali en inferon. Ni povos reveni al tiuj demandoj poste.

Nuna versio ekde 14:20, 9 Apr. 2014

  41. D: Kvankam la Budho kompatis la malfortunan kaj suferantan popolon, tamen li neniam admonis ilin ribeli kontraŭ siaj regantoj, ĉu vere?

  R: Vere. La Budho neniam instruis popolon kion fari kontraŭ siaj regantoj. Li ĉefe instigis ilian toleremon en la reala vivo kaj instruis al ili kiel forigi sian internan maltrankvilecon kaj atingi liberecon. Li ankaŭ diris al ili, ke la klopodo ĉesigi malbonon kaj fari bonon en la nuna mondo povas konduki al ili feliĉon kiel efekton en la estonta vivo. Aliflanke, lia penso ludis pozitivan rolon en la tiama socio, ĉar li oponis la teorion de bramana teokratio, deklaris la egalan pozicion de ĉiuj homoj kaj malkovris la veron de efemereco de ĉiuj estaĵoj (anicca).

  42. D: Kio estis la stato de ideologia sfero en Hindio de tiu tempo?

  R: Simile al la periodoj de Printempo kaj Aŭtuno, kaj Militantaj Regnoj en la ĉina historio, en Hindio ankaŭ estis periodo kun prospereco de “cent skoloj kaj pensoj”. Oni ĝenerale diras, ke tie ekzistis du ĉefaj ideologiaj tendencoj. Unu el li estis la skolo de ortodokse bramana penso, kaj la alia, diversaj skoloj de hereza kontraŭbramana penso. Budhismo apartenis al la lasta tendenco.

  43: D: Kio estas la fundamentaj ideoj de Bramanismo?

  R: Bramanismo estas politeismo kun monoteista enhavo. Ĝi adoras diversajn diojn de naturo, prezentas oferaĵojn kaj preĝojn por benoj kaj detenado de fatalaĵoj, sed kredas, ke la Bramo estas la supera estaĵo, kiu kreis la tutan universon. La Bramo naskis bramanojn el sia buŝo, Kŝatriojn el sia ŝultro, Vaiŝjojn el sia ventro kaj Ŝudrojn el siaj piedoj. Do la noblaj aŭ humilaj sociaj pozicioj de la kvar kastoj estis deciditaj laŭ tio. La popolo sintenas fidela al la volo de la Bramo kaj kredas je la sutro de Vedo. Ordinara popolo devas servi al la bramanoj, kaj rigore obeas la kastan sistemon. Kun la disvolviĝo de Bramanaj doktrinoj, en unu flanko, oni rigardas la Bramon kiel la esencon de universo aŭ la plej altan principon de la universa origino en la abstrakta senco. En la alia flanko, laŭ la individua vidpunkto oni prenas la Atmanon kiel la reganton aŭ esencon de la individuo, homaj korpo kaj agoj. Tiel, ankaŭ el la Atmano estiĝis la fenomeno de la ekstera mondo. El tio venis la sugesto, ke la Bramo kaj Atmano devas esti unu kaj sama anstataŭ du. Do oni devas strebi por atingi la staton de harmonio inter la Atmano kaj Bramo per sinkulturado. En tiu ĉi maniero, ili povos eviti la suferadon de samsaro kaj atingi la plej altan liberiĝon.

  44: D: Kiom da kontraŭ-bramanaj skoloj troviĝis en tiu tempo?

  R: Budhismaj verkoj menciis 96 kontraŭ-bramanajn skolojn, ses el kiuj estis eksterordinaraj, kaj iliaj kreintoj estis menciitaj en la verkoj kiel Ses Instruistoj. Unu el la ses instruistoj estis Nigato Nataputo, la fondinto de Ĝaino. La aliaj kvin estis Purano Kasapo, Mikali Gosalo, Aĝito Kesakambalo, Pakudo Kaĉajano kaj Sanĝajo Belatiputo. El tiuj skoloj nur Ĝaino ankoraŭ ekzistas kaj havas siajn verkojn, kiujn oni povas pristudi. La aliaj ne havis siajn proprajn notojn, sed oni povas trovi fragmentojn pri ili en la libroj de rivalaj skoloj, kiuj provokis iliajn doktrinojn. Iuj el ili estis suspektemuloj neintaj la rilaton de kaŭzo kaj efekto; iuj subtenis la voluptajn dezirojn dum iuj instigis asketajn praktikadojn. Kaj la aliaj estis materialistoj, kiuj kredis, ke vivestaĵoj konsistas el la kvar elementoj, kiuj estas tero, akvo, fajro kaj aero, kaj disiĝas aŭ pereiĝas post la morto kun neniu estonta vivo.

  45: D: Kio estis la rilato inter Budhismo kaj aliaj religiaj skoloj aŭ sektoj?

  R: Budhismo ne nur neis la bramanajn doktrinojn, sed ankaŭ oponis kontraŭ tiuj de diversaj kontraŭ-bramanaj skoloj. Sed Budhismo, Bramanismo kaj aliaj religioj havis iom da komunaj ideologiaj devenoj. Kvankam Budhismo adoptis iujn ideojn de la aliaj skoloj, tamen ĝi prezentis novajn interpretojn laŭ siaj propraj teorioj de Dependa Origino (Paticcasamuppada) kaj Karmo. Ekzemple la teorio de “kaŭzo kaj efekto de tri tempperiodoj” (Hetu-phala of tajo addha) instruas, ke la agoj en la pasinta vivo kondukis al la nuna efekto, kaj la agoj en la nuna vivo produktos efekton en la futura vivo kaj la teorio de “vivcirkloj en la ses statoj” instruas, ke sur la bazo de ies propraj bonaj aŭ malbonaj kondutoj tiu povos renaskiĝi en la ĉielo kiel dio, sur la tero kiel homo, fariĝi aŝuro, kiu estas batalema dioeca vivestaĵo, kiel besto aŭ demono aŭ naskiĝi en la infero. Ĉiuj vivestaĵoj naskiĝas supren aŭ malsupren kiel turniĝanta rado, tra la ses statoj (gatis) de ĉielo (devapgati), homa mondo (manussa-gati), asura regno (asuratta), infero (naraka-gati); demona stato (peta-gati) kaj besta mondo (tiraĉana-yonika), en senfine ripetantaj cirkloj de renaskiĝo aŭ reenkarniĝo (samsara). Krom la instruado pri la teorio de miksa konsisto el la kvar elementoj (cattari mahabhuta), kiuj estas tero, akvo, fajro kaj aero, Budhismo ankaŭ akceptis iom da tradiciaj konceptoj pri astronomio kaj geografio.

  Budhismo ne neis la ekzistecon de dioj de Bramanismo, tamen malaltigis ilian pozicion al tiuj de vivestaĵoj kaj kredis, ke ankaŭ ili ne povas liberiĝi la suferoj de samsaro. Budhismo opinias, ke la Bramo estas dio en ĉielo (Deva-gati), kaj povas fali en inferon. Ni povos reveni al tiuj demandoj poste.