Rakonteto: Malsamoj inter versioj
Miaohui (Diskuto | kontribuoj) |
|||
| (2 intermediate revisions by one other user not shown) | |||
| Linio 1: | Linio 1: | ||
| − | + | Amo venas pro amo kaj feliĉo venas pro feliĉo | |
| − | + | Antaŭ dek jaroj, malriĉa studento nomata Haowude vendis varojn de domo al domo por pagi sian lernokotizon. | |
| − | + | Vespere, li sentis sian stomakon malsata, tamen en lia poŝo restis nur unu monero. Li paŝis tien kaj reen sur la strato, fine kolektinte sian kuraĝon, li frapis je la pordo de iu domo por peti iomete da manĝaĵo. | |
| − | + | Tamen kiam juna knabino kun bela aspekto malfermis la pordon, li perdis la kuraĝon. Anstataŭ havi kuraĝon por peti manĝaĵon, li nur petis glason da akvo. La knabino trovis, ke li estas malsata, do ŝi elportis glasegon da freŝa lakto al li. | |
| − | + | Li trinkis ĝin trankvile, kaj demandis: kiom da mono mi devas pagi al vi？ | |
| − | + | Sed la knabino respondis: vi ŝuldas al mi nenion. Mia patrino ofte diris al ni, ke ni ne petu rekompencon por bonfaro. | |
| − | + | Li profunde sin klinis antaŭ la knabino kun dankemo kaj sincere diris: do mi nur povas danki vin elkore. | |
| − | + | Kiam li foriris, li ne nur sentis, ke li estas pli energia, sed ankaŭ havas fortan memfidon al la homa vivo. Antaŭe li jam perdis esperon, kaj eĉ intencis rezigni ĉion. | |
| − | + | Post dudek jaroj, la junulino suferis gravan malsanon. Neniu el la lokaj kuracistoj sciis kion fari. Fine ŝiaj familianoj sendis ŝin en metropolon, por peti al la plej bona kuracisto diagnozi ŝian raran malsanon. | |
| − | + | Ili invitis tiam faman kuraciston Haowude por diagnozi. Kiam li aŭdis, ke la malsanulino venis el lia hejmloko, liaj okuloj ekbrilis. Li tuj iris al la malsanula ĉambro de la hospitalo. Kiam li venis al la la malsanula lito, li tuj rekonis la knabinon. Li senhezite reiris al sia oficejo, kaj decidis savi ŝian vivon per plej granda penado. Ekde tiu tago, li speciale observis ŝian malsanan situacion. Post longa klopodo, finfine ŝi venkis la malsanon kaj resaniĝis. | |
| − | + | Fine, fakturo el la libroteno-oficejo pri ŝia elhospitaliĝo sendiĝis en la manon de Haowude, por ke li subskribu sian nomon. La kuracisto simple legis la fakturon, kaj skribis kelkajn vortojn ĉe la rando de la fakturo, poste transsendis la fakturon en ŝian ĉambron. | |
| + | Ŝi ne kuraĝis malfermi la fakturon, ĉar ŝi certis, ke ŝi eble devis likvidi ĉi tiun kuracan kotizon dum sia tuta vivo.Sed finfine ŝi malfermis la fakturon por legi, kaj linio da vortoj ĉe la rando precipe vekis ŝian atenton. | ||
| − | + | Ŝi vidis la jenan frazon: ‘ unu glaso da freŝa lakto sufiĉas por pagi la tutan kuracan elspezon！’la subskribinto: kuracisto Haowude. | |
| − | + | Ŝiaj okuloj tuj plenis de larmoj, kaj ŝi ĝojplene preĝis en sia koro: “ Budho! Dankon al vi, dankon pro via korfavoro, kiu senĉese disvastiĝas pere de homaj koroj kaj manoj. | |
| − | + | Jen proverbo: Amo venas pro amo kaj feliĉo venas pro feliĉo. | |
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
Nuna versio ekde 14:39, 23 Nov. 2013
Amo venas pro amo kaj feliĉo venas pro feliĉo
Antaŭ dek jaroj, malriĉa studento nomata Haowude vendis varojn de domo al domo por pagi sian lernokotizon.
Vespere, li sentis sian stomakon malsata, tamen en lia poŝo restis nur unu monero. Li paŝis tien kaj reen sur la strato, fine kolektinte sian kuraĝon, li frapis je la pordo de iu domo por peti iomete da manĝaĵo.
Tamen kiam juna knabino kun bela aspekto malfermis la pordon, li perdis la kuraĝon. Anstataŭ havi kuraĝon por peti manĝaĵon, li nur petis glason da akvo. La knabino trovis, ke li estas malsata, do ŝi elportis glasegon da freŝa lakto al li.
Li trinkis ĝin trankvile, kaj demandis: kiom da mono mi devas pagi al vi？
Sed la knabino respondis: vi ŝuldas al mi nenion. Mia patrino ofte diris al ni, ke ni ne petu rekompencon por bonfaro.
Li profunde sin klinis antaŭ la knabino kun dankemo kaj sincere diris: do mi nur povas danki vin elkore.
Kiam li foriris, li ne nur sentis, ke li estas pli energia, sed ankaŭ havas fortan memfidon al la homa vivo. Antaŭe li jam perdis esperon, kaj eĉ intencis rezigni ĉion.
Post dudek jaroj, la junulino suferis gravan malsanon. Neniu el la lokaj kuracistoj sciis kion fari. Fine ŝiaj familianoj sendis ŝin en metropolon, por peti al la plej bona kuracisto diagnozi ŝian raran malsanon.
Ili invitis tiam faman kuraciston Haowude por diagnozi. Kiam li aŭdis, ke la malsanulino venis el lia hejmloko, liaj okuloj ekbrilis. Li tuj iris al la malsanula ĉambro de la hospitalo. Kiam li venis al la la malsanula lito, li tuj rekonis la knabinon. Li senhezite reiris al sia oficejo, kaj decidis savi ŝian vivon per plej granda penado. Ekde tiu tago, li speciale observis ŝian malsanan situacion. Post longa klopodo, finfine ŝi venkis la malsanon kaj resaniĝis.
Fine, fakturo el la libroteno-oficejo pri ŝia elhospitaliĝo sendiĝis en la manon de Haowude, por ke li subskribu sian nomon. La kuracisto simple legis la fakturon, kaj skribis kelkajn vortojn ĉe la rando de la fakturo, poste transsendis la fakturon en ŝian ĉambron. Ŝi ne kuraĝis malfermi la fakturon, ĉar ŝi certis, ke ŝi eble devis likvidi ĉi tiun kuracan kotizon dum sia tuta vivo.Sed finfine ŝi malfermis la fakturon por legi, kaj linio da vortoj ĉe la rando precipe vekis ŝian atenton.
Ŝi vidis la jenan frazon: ‘ unu glaso da freŝa lakto sufiĉas por pagi la tutan kuracan elspezon！’la subskribinto: kuracisto Haowude.
Ŝiaj okuloj tuj plenis de larmoj, kaj ŝi ĝojplene preĝis en sia koro: “ Budho! Dankon al vi, dankon pro via korfavoro, kiu senĉese disvastiĝas pere de homaj koroj kaj manoj.
Jen proverbo: Amo venas pro amo kaj feliĉo venas pro feliĉo.
