83. Heroo Nomata Misŝanciganto: Malsamoj inter versioj

El Vikio BRE
Iri al: navigado, serĉi
(Nova paĝo kun '  83. Heroo Nomata Misŝanciganto   [Amikeco]   Iam antaŭe estis granda riĉulo, kiu estis fama bonulo. Li havis bonan amikon, kiu ial havis strangan nomon Misŝancig...')
 
 
(5 intermediate revisions by the same user not shown)
Linio 1: Linio 1:
  83. Heroo Nomata Misŝanciganto
+
  83. Heroo Nomata Misfortuno
  
 
  [Amikeco]
 
  [Amikeco]
  
  Iam antaŭe estis granda riĉulo, kiu estis fama bonulo. Li havis bonan amikon, kiu ial havis strangan nomon Misŝanciganto. Ili estis treplej bonaj amikoj ekde kiam ili estis malgrandaj infanoj kune farantaj argilajn kukojn. Ili vizitis la samajn lernejojn kaj ĉiam helpis unu al la alia.
+
  Iam antaŭe vivis granda riĉulo, kiu estis fama bonulo. Li havis bonan amikon, kiu havis iom strangan nomon Misfortuno. Ili amikiĝis intime kiam ili estis malgrandaj knaboj kune farantaj argilajn kukojn. Ili vizitis samajn lernejojn kaj ĉiam helpis unu al la alia.
  
  Post la diplomiĝo Misŝanciganto havis tre malfacilan tempon. Li ne povis trovi laboron por sin vivteni. Do li iris viziti sian vivlongan dumvivan amikon, la prosperan kaj sukcesplenan riĉulon. La riĉulo estis bonkora kaj konsolis sian amikon Misŝanĉiginto, kaj ĝojplene dungis lin por mastrumi siajn havaĵojn kaj aferojn.
+
  Misfortuno havis tre malfacilan tempon post la diplomiĝo. Li ne povis trovi laboron por sin vivteni. Do li iris al sia intima amiko, la riĉulo prospera kaj sukcesplena. La bonkora riĉulo konsolis lin, kaj ĝojplene dungis lin por ke li mastrumu liajn havaĵojn kaj aferojn.
  
  Post kiam Misŝanciganto eklaboris en la etaĝdomo de la riĉulo, lia nomo fariĝis komuna en la domo. Oni diris: "tendu momenton, Misŝanciganto." "Rapide, Misŝanciganto." "Faru ĉi tion, Misŝanciganto." "Faru tion, Misŝanciganto."  
+
  Post kiam Misfortuno eklaboris en la hejmo de la riĉulo, lia nomo fariĝis familiara en la tuta domo. Oni diris: "Atendu momenton, Misfortuno." "Rapide, Misfortuno." "Faru ĉi tion, Misfortuno." "Faru tion, Misfortuno."  
  
  Post nelonge la najbaroj de la riĉulo venis al li kaj diris: "Kara amiko kaj najbaro. Ni zorgas pri tio, ke misfortuno trafos vin. Via administranto de la etaĝdomo havas tre strangan kaj malbenan nomon. Vi ne plu devas lasi lin loĝi ĉe vi. Lia nomo plenigis vian domon per la onidiro, 'Atendu momenton, Misŝanciganto.' 'Rapidu, Misŝanciganto.' 'Faru ĉi tion, Misŝanciganto.' 'Faru tion, Misŝanciganto.' Oni nur uzas la vorton 'Misŝanciganto' kiam oni volas kaŭzi malbonan ŝancon aŭ misfortunon. Eĉ hejmaj feoj timiĝus kaj forkurus konstante aŭdinte tiun vorton. Tio nur donos misfortunon al via familio. La viro nomata Misŝanciganto estas malbeno al vi. Li estis mizera kaj malbela. Kian profiton vi povos gajni restigante tian homon ĉe vi?"
+
  Post nelonge la najbaroj de la riĉulo venis al li kaj diris: "Kara amiko kaj najbaro, ni maltrankviliĝas pri tio, ke misfortuno trafos vin. Via mastrumanto de la etaĝdomo havas nomon tre strangan kaj malbonaŭguran. Ne plu lasu lin loĝi ĉe vi. Lia nomo plenigis vian domon per la diro, 'Atendu momenton, Misfortuno.' 'Rapidu, Misfortuno.' 'Faru ĉi tion, Misfortuno.' 'Faru tion, Misfortuno.' Oni nur uzas la vorton 'Misfortuno' kiam ili volas kaŭzi al iu malbonan ŝancon aŭ malfeliĉon. Eĉ hejmaj feoj timiĝus kaj forkurus senĉese aŭdinte tiun vorton. Tio nur donos misfortunon al via familio. La viro nomata Misfortuno estas malbeno al vi. Li estis mizera kaj malbela. Kian profiton vi povos havigi al vi restigante tian homon ĉe vi?"
  
  La riĉulo respondis: "Misŝanciganto estas mia plej bona amiko! Ni subtenis kaj prizorgis unu la alian ekde kiam ni estis malgrandaj infanoj kune farantaj argilajn kukojn. Mi ne povas rifuzi lin kaj perdi nian amikecon nur pro lia nomo. Krome, nomo nur estas uzata por rekoni iun."
+
  La riĉulo respondis: "Misfortuno estas mia plej bona amiko! Ni subtenis kaj prizorgis unu la alian ekde kiam ni estis malgrandaj knaboj kune farantaj argilajn kukojn. Mi ne povas rifuzi lin kaj perdi nian amikecon nur pro lia nomo. Krome, nomo nur utilas por rekoni homon.
  
  "La saĝuloj ne donas al nomo alian penson. Nur malsaĝuloj estas superstiĉaj pri la sonoj, vortoj kaj nomoj. Ili faras nek bonan sanĉon, nek malbonan ŝancon." Tiel dirante, la riĉulo rifuzis sekvi la admonon de siaj enmiksiĝemaj najbaroj.
+
  "La saĝuloj ne atentas pri la nomoj. Nur malsaĝuloj estas superstiĉaj pri la sonoj, vortoj kaj nomoj. Nomoj donas nek bonan ŝancon, nek malbonan ŝancon." Tiel dirinte, la riĉulo rifuzis sekvi la admonon de siaj enmiksiĝemaj najbaroj.
  
  Iutage li forvojaĝis al sia hejmvilaĝo. Kiam li forlasis, li petis sian amikon Misŝanciganto mastrumi sian hejmon.
+
  Iutage li forvojaĝis al sia hejmvilaĝo. Antaŭ sia forlaso, li petis sian amikon Misfortuno mastrumi lian hejmon.
  
  Okazis hHazardeo, ke bando de rabistoj aŭdis pri la forvojaĝo de la riĉulo. Ili opiniis, ke estas perfekta tempo por prirabi la etaĝdomon. Do ili sin armis per diversaj armiloj kaj ĉirkaŭis la domon de la riĉulo dum la nokto.
+
  Hazarde, bando da banditoj aŭdis pri la forvojaĝo de la riĉulo. Ili opiniis, ke estas perfekta tempo por prirabi lian etaĝdomon. Do ili sin armis per diversaj armiloj kaj ĉirkaŭis la domon de la riĉulo dum nokto.
  
  Samtempe, la fidela Misŝanciganto supozis, ke rabistoj eble atakos. Do li restis tutan nokton por gardi la posedaĵon de sia amiko. Kiam li vidis la bandon ĉirkaŭanta la domon, li vekis ĉiujn en la domo. Li ordonis ilin sonigi kornojn, frapi tamburojn kaj fari tiel grandan bruon kiel ili povis.
+
  Samtempe, la fidela Misfortuno supozis, ke eble okazos prirabado fare de banditoj. Do li restis tutan nokton por gardi la posedaĵon de sia amiko. Kiam li vidis rabistojn ĉirkaŭ la domo, li vekis ĉiujn en la hejmo. Li ordonis ilin sonigi kornojn, frapi tamburojn kaj fari tiel grandan bruon kiel ili povis.
  
  Aŭdinte ĉion ĉi, la banditoj pensis: "Oni donis al ni eraran informon. Certe estas multaj homoj en la etaĝdomo kaj la riĉulo ankoraŭ restas en la hejmo." Do ili tuj forkuris forĵetinte siajn bastonojn kaj aliajn armilojn.
+
  Aŭdinte tion, la banditoj pensis: "Oni informis al ni eraran mesaĝon. Certe loĝas multaj homoj en la etaĝdomo kaj la riĉulo ankoraŭ restas en la hejmo." Do ili tuj forkuris forĵetinte siajn bastonojn kaj aliajn armilojn.
  
  La sekvan matenon, oni el la etaĝdomo surpriziĝis vidinte la forĵetintajn armilojn. Ili diris unu al la aliaj: "Se ni ne havus tiel saĝan domprotektanton, ĉiuj havaĵoj de ni en la etaĝdomo priŝteliĝus. Misŝanciganto fariĝis heroo! Anstataŭ alporti malbonan ŝancon, tia forta amiko estas granda beno al la riĉulo."
+
  En la sekva mateno, oni iris el la etaĝdomo kaj surpriziĝis vidinte la forĵetitajn armilojn. Ili diris unuj al aliaj: "Se ni ne havus tiel saĝan domprotektanton, ni perdus ĉiujn havaĵojn en la etaĝdomo. Misfortuno estas heroo! Anstataŭ alporti misfortunon, tiu granda amiko estas granda beno al la riĉulo."
  
  Kiam la mastro de la etaĝdomo revenis, liaj najbaroj vidis lin kaj raportis al li pri la okazaĵo. Li diris: "Vi ĉiuj deadmonis min lasi mian amikon resti ĉe mi. Se mi agus laŭ via admono, mi havus neniun moneron hodiaŭ!
+
  Kiam la mastro de la etaĝdomo revenis, liaj najbaroj vidis lin kaj raportis la okazaĵon al li. Li respondis: "Vi ĉiuj proponis, ke mi forpelu mian amikon. Se mi tiel agus laŭ via propono, mi havus neniun moneron hodiaŭ!
  
  "Kune piediri sep paŝojn estas sufiĉe por komenci amikecon. Daŭre piediri por dek du paŝojn faros lojalan amikecon. Resti kune dum monato faras proksiman parenciĝon. Kaj por pli longa tempo, la amiko fariĝos kiel dua memo. Do mia amiko Misŝanciganto ne plu estas misŝanĉiganto, sed granda beno!"
+
  "Kune piediri sep paŝojn estas sufiĉe por komenci amikecon; daŭre piediri dek du paŝojn formas intiman amikecon; resti kune dum monato starigas interligon de fideleco, kaj post pli longa tempo, la amiko fariĝos dua memo. Do mia amiko Misfortuno ne plu estas misfortuno, sed granda beno!"
  
  La moralinstruo estas: Ju pli longas la amikeco, des pli grandas la rekompencoj.
+
  La moralinstruo estas: Ju pli longas la amikeco, des pli grandas la rekompenco.

Nuna versio ekde 19:36, 21 Sep. 2012

  83. Heroo Nomata Misfortuno

  [Amikeco]

  Iam antaŭe vivis granda riĉulo, kiu estis fama bonulo. Li havis bonan amikon, kiu havis iom strangan nomon Misfortuno. Ili amikiĝis intime kiam ili estis malgrandaj knaboj kune farantaj argilajn kukojn. Ili vizitis samajn lernejojn kaj ĉiam helpis unu al la alia.

  Misfortuno havis tre malfacilan tempon post la diplomiĝo. Li ne povis trovi laboron por sin vivteni. Do li iris al sia intima amiko, la riĉulo prospera kaj sukcesplena. La bonkora riĉulo konsolis lin, kaj ĝojplene dungis lin por ke li mastrumu liajn havaĵojn kaj aferojn.

  Post kiam Misfortuno eklaboris en la hejmo de la riĉulo, lia nomo fariĝis familiara en la tuta domo. Oni diris: "Atendu momenton, Misfortuno." "Rapide, Misfortuno." "Faru ĉi tion, Misfortuno." "Faru tion, Misfortuno."

  Post nelonge la najbaroj de la riĉulo venis al li kaj diris: "Kara amiko kaj najbaro, ni maltrankviliĝas pri tio, ke misfortuno trafos vin. Via mastrumanto de la etaĝdomo havas nomon tre strangan kaj malbonaŭguran. Ne plu lasu lin loĝi ĉe vi. Lia nomo plenigis vian domon per la diro, 'Atendu momenton, Misfortuno.' 'Rapidu, Misfortuno.' 'Faru ĉi tion, Misfortuno.' 'Faru tion, Misfortuno.' Oni nur uzas la vorton 'Misfortuno' kiam ili volas kaŭzi al iu malbonan ŝancon aŭ malfeliĉon. Eĉ hejmaj feoj timiĝus kaj forkurus senĉese aŭdinte tiun vorton. Tio nur donos misfortunon al via familio. La viro nomata Misfortuno estas malbeno al vi. Li estis mizera kaj malbela. Kian profiton vi povos havigi al vi restigante tian homon ĉe vi?"

  La riĉulo respondis: "Misfortuno estas mia plej bona amiko! Ni subtenis kaj prizorgis unu la alian ekde kiam ni estis malgrandaj knaboj kune farantaj argilajn kukojn. Mi ne povas rifuzi lin kaj perdi nian amikecon nur pro lia nomo. Krome, nomo nur utilas por rekoni homon.

  "La saĝuloj ne atentas pri la nomoj. Nur malsaĝuloj estas superstiĉaj pri la sonoj, vortoj kaj nomoj. Nomoj donas nek bonan ŝancon, nek malbonan ŝancon." Tiel dirinte, la riĉulo rifuzis sekvi la admonon de siaj enmiksiĝemaj najbaroj.

  Iutage li forvojaĝis al sia hejmvilaĝo. Antaŭ sia forlaso, li petis sian amikon Misfortuno mastrumi lian hejmon.

  Hazarde, bando da banditoj aŭdis pri la forvojaĝo de la riĉulo. Ili opiniis, ke estas perfekta tempo por prirabi lian etaĝdomon. Do ili sin armis per diversaj armiloj kaj ĉirkaŭis la domon de la riĉulo dum nokto.

  Samtempe, la fidela Misfortuno supozis, ke eble okazos prirabado fare de banditoj. Do li restis tutan nokton por gardi la posedaĵon de sia amiko. Kiam li vidis rabistojn ĉirkaŭ la domo, li vekis ĉiujn en la hejmo. Li ordonis ilin sonigi kornojn, frapi tamburojn kaj fari tiel grandan bruon kiel ili povis.

  Aŭdinte tion, la banditoj pensis: "Oni informis al ni eraran mesaĝon. Certe loĝas multaj homoj en la etaĝdomo kaj la riĉulo ankoraŭ restas en la hejmo." Do ili tuj forkuris forĵetinte siajn bastonojn kaj aliajn armilojn.

  En la sekva mateno, oni iris el la etaĝdomo kaj surpriziĝis vidinte la forĵetitajn armilojn. Ili diris unuj al aliaj: "Se ni ne havus tiel saĝan domprotektanton, ni perdus ĉiujn havaĵojn en la etaĝdomo. Misfortuno estas heroo! Anstataŭ alporti misfortunon, tiu granda amiko estas granda beno al la riĉulo."

  Kiam la mastro de la etaĝdomo revenis, liaj najbaroj vidis lin kaj raportis la okazaĵon al li. Li respondis: "Vi ĉiuj proponis, ke mi forpelu mian amikon. Se mi tiel agus laŭ via propono, mi havus neniun moneron hodiaŭ!

  "Kune piediri sep paŝojn estas sufiĉe por komenci amikecon; daŭre piediri dek du paŝojn formas intiman amikecon; resti kune dum monato starigas interligon de fideleco, kaj post pli longa tempo, la amiko fariĝos dua memo. Do mia amiko Misfortuno ne plu estas misfortuno, sed granda beno!"

  La moralinstruo estas: Ju pli longas la amikeco, des pli grandas la rekompenco.