Montri afiŝojn

En tiu ĉi paĝo vi povas rigardi ĉiujn afiŝojn faritajn de tiu ĉi forumano. Notu, ke vi povas vidi afiŝojn nur en partoj de la forumo por kiuj vi nun havas atingopermeson.


Fadenoj - Miaohui

Paĝoj: 1 ... 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 [21] 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33
301
Trezorejo de Vero / 1-6. La rakonto de Monaĥo Mahakalo
« je: novembro 18, 2013, 05:25:46 ptm »
    1-6. La rakonto de Monaĥo Mahakalo
    

  Kiel vento al malforta arbo,

  Marao venkas tiel facile al tiuj,

  Kiuj revas pri beleco,

  Vivas kun sensoj ne regitaj,

  Sin tenas malmoderaj en manĝado,

  kaj ne havas diligentecon kaj firman volon.
  

  Kiel vento ne povas movi ŝtonan monton,

  Marao ne povas venki al tiuj,

  Kiuj kontemplas malbelecon,

  Vivas kun sensoj bone regitaj,

  Sin tenas moderaj en manĝado,

  Kaj plenas de fido kaj diligenteco.

  Restante en la najbara urbo Setavjo, la Budho diris tiujn versaĵojn rilate al Mahakalo kaj lia frato Ĉulakalo. Ĉulakalo, Maĝihimo Kalo kaj Mahakalo estis fratoj kaj ĉiu el ili havis sian propran familion en Setavjo. Ĉulakalo kaj Mahakalo estis la fratoj plej aĝa kaj plej juna respektive. Ili kutime vojaĝis eksterlande kun karavano de kvincent ĉaroj kaj alportis varojn hejmen por vendi. Maĝihimo Kalo vendis la varojn, kiujn la fratoj aĉetis. Foje, ambaŭ fratoj veturis al Sravastio kun kvincent ĉaroj plenaj de diversaj varoj. Haltinte inter Sravastio kaj Ĝetavano, ili maljungis la brutojn. En la vespero Mahakalo vidis, ke noblaj disĉiploj loĝantaj en Sravastio iras kun floroj kaj incenso en la manoj por aŭskulti la Darmon. “Kie ili iras?” li demandis. Ricevinte la respondon, ke ili iras aŭskulti la Darmon, li pensis: “Ankaŭ mi iros.” Do li diris al sia frato: “Kara frato, gardu niajn ĉarojn. Mi iros aŭskulti la Darmon.” Do li iris al la Budho, esprimis sian estimon kaj sidiĝis en la ekstera vico de la aŭskultantoj.

  Tiutage la Instruisto predikis la Darmon orde laŭ mensa stato de Mahakalo, kaj citis unu sutron pri ĝeno de sufero, kaj alian sutron pri la kulpo, malsaĝo kaj malpureco de sensaj plezuroj. Aŭdinte la predikadon, Mahakalo monaĥiĝis ĉe la Instruisto. Ĉulakalo same fariĝis monaĥo, sed li pensis en la menso: “Post iom da tempo mi reiros al la ordinara mondo por preni mian fraton kun mi.”

  Post iom da tempo, Mahakalo fariĝis bikŝuo. Li iris al la Instruisto kaj demandis lin: “Kiom da devoj estas en nia religio?” La Instruisto informis lin, ke estas du. Mahakalo diris: “Estimata Sinjoro, mi monaĥiĝis en maljuneco. Do mi ne kapablas plenumi la Devon de lernado, sed mi povas plenumi la Devon de kontemplado.” Laŭ lia peto, la Instruisto lernigis al li praktiki meditadon en tombejo, kio kondukos lin al Arahanteco. Li kutime iris al la tombejo kiam ĉiuj enlitiĝis en la nokto, kaj revenis al la monaĥejo antaŭ la ellitiĝo de aliaj je la tagiĝo. Tiam subita malsano trafis junulinon, kaj apenaŭ ŝi malsaniĝis en la vespero, ŝi tuj mortis sen signo de maljuneco kaj malforteco. En tiu vespero, ŝiaj familianoj kaj amikoj portis ŝian kadavron al bruligejo kun lignaĵo, oleo kaj aliaj bezonaĵoj. Ili diris al la kremaciistino de la bruligejo: “Bruligu ĉi tiun kadavron.” Paginte la kutiman kotizon, ili transdonis la kadavron al ŝi kaj foriris. Kiam la kremaciistino deprenis la vestaĵon de la junulino kaj vidis ŝian belan orkoloran korpon, ŝi tuj pensis: “La korpo estas taŭga objekto de meditado por montri al la Honorulo.” Do ŝi iris al Mahakalo, salutis al li kaj diris: “Mi havas bonegan objekton de meditado. Mi petas, ke vi rigardu ĝin, Honorulo.” “Tre bone,” diris Mahakalo. Do li aliris, petis ŝin depreni la tukon kovrantan la kadavron kaj atente esploris la mortinton de la plandoj ĝis la harpinto. Poste li diris: “Metu la belan orkoloran korpon en la fajron, kaj bonvolu informi min tuj kiam la fajro ekbruligis ĝin.” Dirinte, li revenis al sia propra loko kaj sidiĝis. La kremaciistino faris laŭ la peto. Mahakalo iris al la kadavro kaj fiksrigardis ĝin. Kiam la flamo tuŝis la karnon de la kadavro, la koloro de la kadavro similis al tiu de makula bovo; la piedoj etendis kaj pendis sube; la manoj kurbiĝis falde kaj la frunto perdis la haŭton. La monaĥo pensis: “Jam putris kaj detruiĝis la korpo, kiu ĵus allogis la vidantojn el la sankta mondo.” Reveninte al sia tranoktejo, Mahakalo sidiĝis kaj klare kontemplis pri la putriĝo kaj morto. Li disvolvis la spiritan enrigardon kaj atingis Arahantecon kune kun supernaturaj povoj.

  Post kiam Mahakalo fariĝis arahanto, la Budho atingis Setavjon kaj iris en la Simsapan arbaron vojaĝante de loko al loko kun amaso da monaĥoj. Informiĝinte, ke la Budho jam atingis, la edzinoj de Ĉulakalo pensis: “Nun ni rehavigos la edzon al ni.” Do ili iris inviti la Budhon. Antaŭ la vizito fare de la Budho, monaĥo kutime iris antaŭe por doni atentigon. Kiam Ĉulakalo revenis hejmen por pretigi la almozdonon, liaj edzinoj forrabis liajn robojn. La ok edzinoj de Mahakalo ankaŭ pensis, ke ili povos revenigi la edzon por si mem. Iutage, ili aranĝis almozdonon al la Budho kaj disĉiploj. Poste ili petis al la Budho lasi Mahakalon malantaŭe por plenumi la benan formalaĵon pro ilia bonfaro. La Budho lasis Mahakalon en la estinta domo kaj foriris kun aliaj disĉiploj.

  Kiam la Budho atingis la vilaĝan pordon, la monaĥoj malĝojis kaj diris: “Kion faris la Budho! Ĉu li faris tion intence aŭ ne? Hieraŭ Ĉulakalo reiris hejmen kaj renkontis la finon de sia monaĥa vivo. Sed hodiaŭ alia monaĥo reiris. Tia afero neniam okazis antaŭe.” Sed la Budho sendis Mahakalon hejmen, kaj daŭrigis sian vojon. La monaĥoj diris: “La monaĥo Mahakalo estas virta kaj honesta. Ĉu ili ankaŭ ĉesigos lian monaĥan vivon?” La edzinoj de Mahakalo klopodis laikigi lin, sed li supreniris en la aeron per sia supernatura povo de arahanto. Li tuj aperis antaŭ la Budho kiam la Budho recitis tiujn versaĵojn. Monaĥo Mahakalo riverence esprimis sian estimon al la Budho kaj la Budho diris al aliaj monaĥoj, ke ili faris eraron pri Arahanto Mahakalo komparante lin kun Monaĥo Ĉulakalo.

  Se oni ofte pensas pri la malboneco de sensaj plezuroj, vivas kun siaj sensoj bone regitaj kaj sin tenas moderaj en manĝado, ili sin dediĉas al la Instruo kaj persistas en orda praktikado. Tiaj homoj estas ne venkeblaj de emocioj kiel ŝtona monto ne movebla de vento.

  Se oni alkroĉiĝas al la sensaj plezuroj, vivas kun sensoj neregitaj, kaj sin tenas malmoderaj en manĝado, ili estas malviglaj kaj havas malfortan persistemon kaj malfirman volon. Emocioj venkas tiajn homojn tiel facile kiel vento subigas malfortan arbon.

  Komentario

  Tiuj, kiuj havas false optimisman ideon, kaj pensas, ke la vivo estas lito de sendornaj rozoj, ili atentas nur pri la plezura flanko de la vivo kaj ignoras la malplezuran flankon. Rezulte de tio, ili sin alkroĉis al aferoj kaj diras “Tio estas mia.” aŭ “Tio estas mi mem.” Kiam tiuj aferoj alkroĉitaj de ili ŝanĝiĝis kaj disiĝis, ili lamentis, ke iliaj havaĵoj aŭ ili mem detruiĝis kaj mortis. Tiuj, kiuj rigardas la malplezuran flankon de la vivo kiel dornojn de rozoj, havas malfortan alkroĉiĝemon. Kiam okazas la sama afero, la ŝanĝiĝo kaj disiĝo de la alkroĉitaj aferoj ne donas al ili multe da doloro kaj majĝojo.

  La paro da versaĵoj montris la metodon trovi feliĉon en la vivo per senkroĉiĝo al la mondaj aferoj. La unua ŝtupo por tio estas reala penso. Regi sensojn povas haltigi la reagon al plezura kaj malplezura cirkonstancoj kun emocioj de deziro kaj abomeno. Ekzercoj de sindetenado en nia manĝado kaj venko al maldiligenteco estas necesaj por daŭrigi la praktikadon koncentri nian atenton sur ĝustaj aferoj, kaj klarigi nian menson pri emociaj alkroĉiĝoj.

302
Esperanta novaĵo / La 46-a elsendo de Retradio BRE
« je: novembro 16, 2013, 10:28:38 ptm »
  Saluton, karaj amikoj!
  Nun ni ekdisaŭdigis la 46-an elsendon de Retradio BRE je la adreso:
  http://www.budhano.cn/podkasto/?p=1543
  Ĉiuj samideanoj estas bonvenaj!

  Sendlisto
  Budhisma scio
  1-4. La rakonto de Kalijakini
  1-5. La rakonto de Kosambiaj monaĥoj
  Budhisma muziko
  Trankvileco kaj senĝeneco
  Budhismaj rakontoj
  77. Virinoj en Porkejo
  78. Ekzekuto de Tondro

  Bonan aŭdeblecon al vi!

303
En ĉinio ne mankas legemuloj de esperantaj libroj, tamen antaŭe estis ege malfacile por ili aĉeti eksterlandajn eldonaĵojn en Esperanto. En la nuna tempo, aĉeti kaj legi eksterlandajn esperantajn ne plu estas vana sonĝo. Estas du manieroj por havigi esperantajn legaĵojn. Unu el ili estas elŝuti elektronikajn librojn el la interreto, dum la alia estas aĉeti librojn rekte el retbutiko.
En ĉinio estas du specaj retbutikoj. Unu estas por malnovaj libroj kiel http://www.kongfz.com kie mi aĉetis multajn eksterlandajn librojn, certe malnovajn kun tre malalta prezo. La alia estas retbutikoj por novaj libroj, kiel http://www.dangdang.com http://www.amazon.cn kie mi frekventis antaŭ ne longe kaj ĉiam povis trovi deziratajn librojn.
Do legemaj samideanoj, bonvolu memori suprajn adresojn por ke vi kontentigu vian legemon pri eksterlandaj libroj.
Ĉion bonan al vi!

304
Esperanta biblioteko / Elŝuteblaj elibroj en Esperanto
« je: novembro 15, 2013, 09:50:24 ptm »
En la suba retadreso estas dek sep elektronikaj libroj elŝuteblaj. Se vi ŝatas legi, bonvolu elŝuti kaj ĝui la interesan legadon.

http://esperanto.org/Ondo/Libroj/Libroj.php

305
Trezorejo de Vero / 1-5. La rakonto de Kosambiaj monaĥoj
« je: novembro 15, 2013, 07:57:26 atm »
  1-5. La rakonto de Kosambiaj monaĥoj

  Kverelantoj ne konscias,

  ke ni mortos en tiu ĉi mondo.

  Ĉesas la kverelado de tiuj,

  Kiuj konscias tion.

  Restante en Ĝetavana Monaĥejo de Sravastio, la Budho recitis tiun versaĵon rilate al la monaĥoj de Kosambio.

  El la monaĥoj de Kosambio formiĝis du grupoj. Unu grupo sekvis majstron de Vinajo dum la alia sekvis majstron de budha instruo. Foje ili kverelis inter si pri malgranda regulo de Vinajo. Eĉ la Budho ne povis ĉesigi ilian kvereladon. Do li forlasis ilin kaj sole ekpasigis Vasaon, la religian retiriĝon, en Rakita Bosko ĉe Parilejaka arbaro dum la pluva sezono. Tie li estis prizorgata de elefanto.

  Informiĝinte, kial forlasis la Budho, la laikaj budhanoj de Kosambio rifuzis almozdoni al la restaj monaĥoj. Pro tio la monaĥoj konsciis pri sia eraro kaj interpaciĝis. La laikaj budhanoj ankoraŭ ne traktis ilin tiel respektoplene kiel antaŭe ĝis ilia konfeso al la Budho pri sia kulpo. Sed la Budho restis malproksime kaj tiam estis en la mezo de la Vasao, do la kosambiaj monaĥoj pasigis la Vasaon mizere kaj malfacile.

  En la fino de la Vasao, Anando kaj multaj monaĥoj iris al la Budho kaj transdonis la mesaĝon de Anatapindiko kaj aliaj laikaj disĉiploj por peti lin reveni. Post nelonge la Budho revenis al Ĝetavana monaĥejo en Sravastio. La monaĥoj sekvis lin tie, genuiĝis kaj konfesis sian kulpon. La Budho riproĉis ilin pri ilia malobeemo al li. Li atentigis al ili, ke ili ĉiuj mortos iutage, do ili devas ĉesigi la kvereladon kaj ne plu konduti kvazaŭ ili neniam mortus.   

  Multaj el ni ne volas alfronti la realecon de efemereco kaj morto. Ni kverelas unu kun alia kvazaŭ ni vivus por eterne ĉar ni forgesas la fakton, ke nia vivo estas mallonga. Sed se ni alfrontas la fakton de morto, niaj kvereladoj ĉesiĝos. Ni konscios pri la malsaĝo de batalado kiam ni estas destinitaj al morto. Ekscitite de emocioj, kiuj nebuligis nian penson, ni ne povas vidi la veron pri la vivo. Sed kiam ni vidas la veron, niaj pensoj liberiĝos de emocioj.

  Komentario:

  La esenco de Budhismo estas alfronti realecon de morto kaj efemereco. Ni suferas ĉar ni tenas nin for de realeco, misgvidite de emocioj. Emocioj kontraŭas al realeco, do ili estas destine venkita de realeco. Kiam ni alfrontas la realecon de morto, ĉesiĝos ne nur la kolero, sed ankaŭ ĉiuj egoismaj emocioj. Ekzistas nenio alia ol reala penso, kiu ĉesigas ĉiujn malfeliĉojn. Tiuj, kiuj ne alfrontas realecon laŭ budhisma metodo, konstante deprimiĝas, koleras kaj suferas en malbona konsekvenco.

  Ĝenerale oni ne konscias, ke morto falos al ili iutage. Ili agas ignorante tiun ĉi universalan veron. La kultivadon de virtoj ofte malatentis ambaŭ monaĥoj kaj laikaj homoj, kiuj ignoras la morton kaj opinias, ke ili estas senmortaj. Ili sin miksas en konfliktoj kaj disputadoj, kaj ofte afliktiĝas kun siaj esperoj kaj aspiroj detruitaj. De tempo al tempo ili prokrastas sian laboron kun espero fari ĝin en granda skalo estonte, sed rekoltas nenion plenumitan. Do estas prave, ke oni devas pensi pri morto ĉiutage.

  Atenti pri morto estas centro de budhisma metodo kompreni la veran naturon de vivo. En tiu ĉi mondo estas diversprofesiaj homoj, kiuj ege malamas la vorton “morto”, des malpli pensi pri ĝi. Sorĉite de longa vivo, bona farto, juneco kaj prospero, ili tute forgesas la fakton, ke ili estas destinitaj al morto. Droninte en tiuj efemeraj plezuroj de kvin sensoj, ili nur serĉas materian kontentecon en tiu ĉi mondo. Tute ignorante la estontan vivon, ili nur diboĉas en malvirtaĵoj per korpo, penso kaj parolo. Ili rigardas la efemeran vivon eterna. La Budho predikis tiujn vortojn por estigi malkontentecan konscion de tiuj homoj blindaj kaj sensciaj, por ke ili havu malpli da doloro kaŭzita pro disiĝo de parencoj, infanoj, riĉeco kaj havaĵo, kaj ke li povos radikigi la doktrinon de eferereco en ĉiuj homoj, konvinki ilin pri la nekontentigebleco de vivo kaj gvidi ilin al atingo de eterna trankvileco.

  Tiu, kiu ne komprenas la budhisman doktrinon, estas sorĉita de longa vivo kaj sin opinias senmorta kvankam li vidis multajn mortojn ĉirkaŭe; li estas sorĉita de bona farto kaj sin opinias libera de malsano kvankam li vidis sennombrajn malsanulojn ĉirkaŭe; li estas sorĉita de juneco kaj sin opinias kiel iun, kiu ne estas destinita al maljuneco, kvankam li vidis nemalmultajn maljunulojn; li estas sorĉita de riĉeco kaj prospero kvankam li vidis nekalkuleblajn homojn malriĉiĝintaj pro perdo de havaĵo; kaj li neniam pensas momenton, ke li ankaŭ eble falus en tian staton.

306
Trezorejo de Vero / 1-4. La rakonto de Kalijakini
« je: novembro 12, 2013, 05:34:53 atm »
  1-4. La rakonto de Kalijakini

  Tiuj kun malamo,

  Neniam liberiĝas per malamo.

  Ili liberiĝas per amo.

  Jen estas eterna vero.

  Restante en Ĝetavana Monaĥejo de Sravastio, la Budho eldiris tiun versaĵon rilate al sterila virino kaj alia, kiu povis naski infanon.

  Iam vivis viro. Lia edzino estis sterila kaj ne povis naski infanon. Timante, ke ŝiaj edzo kaj bopatrino kondutos malbone al ŝi, la edzino aranĝis, ke la edzo prenis kromedzinon. Dufoje, apenaŭ la kromedzino gravediĝis, la sterilulino donis al ŝi manĝaĵon miksitan kun drogoj kaj abortigis la infanon. La kromedzino tenis la sekreton pri sia tria gravediĝo kontraŭ la sterilulino. Sed kiam la sterilulino informiĝis pri tio, ŝi refoje kaŭzis abortigon. Malfeliĉe la kromedzino mortis en la nasko. La malfeliĉa virino pleniĝis de kolero antaŭ sia morto, kaj ĵuris sin venĝi kontraŭ la sterilulino kaj ties idaro. Jen komenciĝis ilia malpaco. 

  Dum iliaj postaj ekzistoj, ambaŭ ili renaskiĝis kiel kokino kaj katino, kuniklino kaj leopardo, kaj fine kiel filino de nobelo en Sravastio kaj demonino. Iutage Demonino Kalijakini persekutis la nobelan filinon kaj ŝian infanon. Kiam la virino aŭdis, ke la Budho donas religian predikon en Ĝetavana monaĥejo, ŝi kuris al li kaj metis sian filon ĉe liajn piedojn por peti protekton. La malica demonino estis barita ekster la monaĥejo. Post kiam oni enlasis ŝin, la Budho admonis ambaŭ virinon kaj demoninon. La Budho rakontis al ili pri iliaj estintaj okazaĵoj kiel rivalaj edzinoj kaj kiel ili tenis malamon unu kontraŭ la alia. Ili komprenis, ke malamo kaŭzas pli da malamo, kaj ili povas ĉesi ĝin nur per amikeco, komprenemo kaj bona deziro. Ili ambaŭ konsciis pri sia eraro kaj interpaciĝis laŭ la admono de la Budho. 

  La Budho proponis, ke la virino transdonu sian filon al la demonino. Timante pri la sekureco de sia filo, ŝi hezitis, sed pro sia plena konfido al la Budho ŝi finfine donis infanon al la demonino.

  La infanon varme akceptis la demonino, kiu redonis lin al lia patrino post kisado kaj karesado al li. Rezulte de tio, ili ne plu malamis inter si.

  Tiuj, kiuj klopodas konkeri malamon per malamo, similas al militistoj kun armiloj klopodantaj venki aliajn armitajn. Tio pliigas malamon anstataŭ ĉesigi ĝin. La antikva saĝo provizas malsaman metodon eternan por venki malamon. Tiu eterna saĝo estas renkonti malamon per amo. La klopodo venki malamon per malamo neniam sukcesas. Sed la metodo venki malamon per amo estas ĉiam efika. Jen kial la metodo estas priskribita kiel eterna saĝo.

  La principo montrita en tiu ĉi versaĵo estas klara. kvereladoj neniam povas finiĝi per kverelado. Milito neniam finiĝas per postaj militoj. Malamo neniam finiĝas per verŝi malamon pro malamo. Tiuj malbonaĵoj finiĝas nur per rezignado de kolero, malamo, kverelado kaj militoj. Malamo ĉesas nur per amikeco, indulgo kaj forgeso.

307
Esperanta novaĵo / La 45-a Retradio BRE
« je: novembro 09, 2013, 03:15:25 ptm »
Saluton, karaj amikoj!

Nun ni ekdisaŭdigis la 45-an elsendon de Retradio BRE je la adreso:
http://www.budhano.cn/podkasto/?p=1539

Ĉiuj samideanoj estas bonvenaj!

 Budhisma scio
 1-3/1-4. Rakonto de Tiso
 Budhisma muziko
 Kvieta vojo
 Budhismaj rakontoj
 75. Lerta Pafisto
 76. Kvar Ĝemelaj Hundidoj

Bonan aŭdeblecon al vi!

308
Trezorejo de Vero / 1-3. Rakonto de Tiso
« je: novembro 07, 2013, 03:33:41 ptm »
1-3.  Rakonto de Tiso

  Se oni tenas malamon en la memoro:

  "Li insultis kaj batis min,

  venkis kaj prirabis min",

  La rankoro estas ne forigebla por ili.

  Se oni ne tenas malamon en la memoro:

  "Li insultis kaj batis min,

  venkis kaj prirabis min",

  La rankoro estas forigebla por ili.

  Dum sia restado en Ĝetavana monaĥejo en Sravastio, la Budho ĉantis la versaĵojn pri Monaĥo Tiso. Tiso estis kuzo de la Budho kaj iam restis ĉe li. Tiso fariĝis monaĥo nur en sia maljuneco, sed li restis en la pozicio de supera monaĥo kaj tre plezuris kiam la vizitantaj monaĥoj petis lian permeson por servi al li. Aliflanke li ne plenumis la devon laŭ la espero de malsuperaj monaĥoj. Krome, li ofte kverelis kun junaj monaĥoj. Se iu riproĉis lin pri lia konduto, li plendis al la Budho ploretante ĉagrenite kaj ĉagrene.

  Foje, la Instruisto demandis lin: "Tiso, kial vi venis al mi ploretante tiel dolore kaj malĝoje kun larmoj en via okuloj?" La aliaj monaĥoj konsultiĝis inter si: "Se li iros sole, li kaŭzos problemon." Do ili ankaŭ iris kun li. Salutinte la Instruiston, ili sidiĝis respektoplene ĉe iu flanko. Tiso respondis al la Instruisto: "Sinjoro, tiuj monaĥoj insultis min." La Instruisto demandis: "Sed kie vi sidis?" "En ŝtata halo meze de la monaĥejo, Sinjoro." "Ĉu vi vidis tiujn monaĥojn kiam ili alvenis?" "Jes, Sinjoro, mi vidis ilin." "Ĉu vi stariĝis kaj eliris por bonvenigi ilin?" "Ne, Sinjoro, mi ne faris tion." "Ĉu vi helpis transpreni iliajn kunportaĵojn ?" "Ne, Sinjoro, mi ne faris tion." "Tiso, ne tiel agu. Nur vi estas riproĉinda. Petu ilian pardonon. " "Mi ne petos ilian pardonon, Sinjoro."

  La monaĥoj diris al la Instruisto: "Li estis obstina monaĥo, Sinjoro." La Instruisto respondis: "Monaĥoj, jen ne la unua fojo de lia obstineco. Li estis obstina ankaŭ en antaŭa vivo." "Ni ĉiuj scias pri lia obstineco en tiu ĉi vivo, Sinjoro, sed kion li faris en antaŭa vivo?" "Bone, monaĥoj. Aŭskultu," diris la Instruisto. Do li rakontis jenan historion.

  Foje antaŭe, kiam iu reĝo regis en Benareso, asketo nomata Devalo, kiu loĝis en regiono Himalajo ok monatojn, revenis de Himalajoj kun deziro loĝi proksime al la urbo kvar monatojn dum la pluva sezono por salo kaj vinagro. Vidinte du knabojn ĉe la urba pordo, li demandis ilin: "Kie tranoktas enurbiĝintaj monaĥoj?" "En halo de la potfaristo, Sinjoro." Do Devalo iris al la halo de la potfaristo, haltis ĉe la pordo kaj diris: "Se oportunas al vi, Bagavo, mi volas pasigi nokton en via halo." La potfaristo bonvenigis lin en la halo kaj diris: "Mi ne laboras en la halo nokte, kaj la halo estas larĝa. Do tranoktu ĉi tie laŭ via plaĉo, Sinjoro." Nelonge post kiam Devalo eniris la halon kaj sidiĝis, alia asketo nomata Narado revenis de Himalajoj, kaj petis loĝejon de la potfaristo por tranokti. La potfaristo pensis: "Ĉu la antaŭa asketo volas pasigi nokton kun li aŭ ne, mi ne havos respondecon pri tio."

  Do li diris al la ĵus alveninta asketo: "Sinjoro, se la antaŭe atinginta asketo konsentis pro tio, tranoktu ĉi tie laŭ via plaĉo." Do Narado proksimiĝis al Devalo kaj diris: "Instruisto, se vi konsentas, mi volas tranokti ĉi tie." Devalo respondis: "La halo estas larĝa, do envenu kaj tranoktu ĉe flanko." Narado eniris kaj sidiĝis ĉe la asketo, kiu venis antaŭ li. Ambaŭ ili interŝanĝis amikajn salutojn.

  Kiam estis tempo por enlitiĝo, Narado atente rigardis la pozicion de la pordo kaj lokon, kie Devalo kuŝas. Poste, li kuŝiĝis. Sed kiam Devalo kuŝiĝis, anstataŭ en ĝusta pozicio, li kuŝis kruce kaj baris la vojon al la pordo. Rezulte de tio, kiam Narado eliris dum la nokto, li piedpremis la surmatajn harojn de Devalo. Devalo tuj kriis: "Kiu tiel agis?" Narado respondis: "Estas mi, Instruisto. Mi ne sciis, ke vi kuŝas ĉi tie. Bonvolu pardoni min." Narado eliris, lasante Devalon ploranta kvazaŭ rompiĝus lia koro. Devalo pensis en si: "Mi ne lasos lin piedpremi min refoje kiam li envenos." Do li sin turnis kaj kuŝiĝis kun la kapo sur la antaŭa loko de siaj piedoj. Kiam Narado envenis, li pensis: "Antaŭe mi vundis la instruiston. Ĉifoje mi iros pasante liaj piedojn." Tiel li premis la kolon de Devalo kiam li eniris. Devalo kriis: "Kiu vi estas?" Narado respondis: "Estas mi, Instruisto." "Falsa asketo!" diris Devalo, "En la unua fojo vi premis miajn harojn. Ĉifoje vi premis mian kolon. Mi malbenos vin." "Ne kulpigu min, Instruisto. Mi ne scias, ke vi estas kuŝanta en tiu ĉi pozicio. Kiam mi envenis, mi pensis, 'En la unua fojo mi vundis la instruiston, kaj ĉifoje mi eniros pasante liajn piedojn.' Bonvolu pardoni min." "Falsa asketo, mi malbenos vin." "Bonvolu ne tiel agi, Instruisto." Sed Devalo tute ne atentis pri la peto de Narado kaj malbenis lin dirante: "Via kapo disiĝu en sep pecojn ĉe la sunleviĝo."


  Nun Narado konsciis, ke la malbeno falos returne al sia frata asketo. Li kompatis lin, kaj uzis la povon de sia meditado por preventi la sunon de supreniro. Kiam la suno ne povis leviĝi, la reĝo devis interveni kaj petis Devalon indulgi la asketon. Devalo rifuzis. Narado diris al Devalo: "Instruisto, mi lasos la sunon leviĝi per la povo de mia meditado. En la momento de la sunleviĝo, bonvolu teni argilan bulon sur via kapo, mergu vin en akvo kaj malmergiĝu en diversaj lokoj dum via forkurado. Tuj kiam la sunlumo trafos la argilan bulon sur via kapo, ĝi disiĝos en sep pecojn. Do Devalo plonĝis en la akvon, eliris en diversa loko kaj forkuris. Kiam la Budho finis la rakonton, li diris: "Monaĥoj, en tiu tempo, la reĝo estis Anando, Devalo estis Tiso, kaj Narado estis mi mem. En tiu tempo li estis obstina."

  La Budho deadmonis ilin de la malamaj pensoj. Malamo povis esti mildigita nur per pensoj de amikeco.

  Kiam iu persistas, ke li estas insultita, atakita, venkita aŭ prirabita, lia kolero daŭre pliiĝas. La kolero de tia homo estas ne forigebla. Ju pli granda estas la imagita problemo, des pli granda estas lia deziro sin venĝi.
  Vivante en la homa socio oni ofte kverelas unu alian. Kiam okazas tiaj konfliktoj, oni ofte senĉese pensas pri la eraro de aliaj homoj kaj ilia kolero kreskas pro tio. Sed kiam ili indulgas kaj forgesas la eraron al si, ilia kolero tuj malaperas. Tiam ili vivas en trankvileco.

  La paro da versaĵoj montris psikologian principon bazan al emocia regado. Emocio estas korpa ekscitiĝo, kiu komenciĝis je penso. Penso kreas mensan bildon, kiu ekscitas koncernan emocion se oni tenas ĝin en sia memoro. Nur kiam tiu mensa bildo estas ignorita kaj tute ne atentita, tiu emocio malaperas. La Budho konstante admonis al siaj sekvantoj ne sin venĝi sed ĉiam kaj ĉie praktiki paciencon eĉ kiam oni provokas ilin. La Budho laŭdis tiujn, kiuj toleris la erarojn de aliaj eĉ se ili havis povon por sin venĝi. En la Damapado estis multaj ekzemploj, kiuj montras kiel la Budho praktikis paciencon eĉ kiam oni lin serioze kritikis, insultis kaj atakis. Pacienco ne estas signo de malforteco aŭ venkiteco, sed ĝi montras nevenkeblan forton de grandaj homoj. La sekreto de pacienco estas ŝanĝi la mensan bildon aŭ manieron, kiel vi interpretas la situacion. En la Ŝantivadi jataka estas ekzemplo, ke la sanktulo Ŝantivadi estis la antaŭa vivo de Budho Gotamo. La sanktulo senĉese ripetis la penson: "Vivu la reĝo kaj li liberiĝu de damaĝo." kiam liaj membroj estis dehakitaj ĝis morto fare de kruela reĝo, kiu volis testi lian paciencon.

309
Esperanta novaĵo / La 44-a Retradio BRE
« je: novembro 02, 2013, 06:05:50 ptm »
Saluton, karaj amikoj!

Nun ni ekdisaŭdigis la 43-an elsendon de Retradio BRE je la adreso:

http://www.budhano.cn/podkasto/?p=1535

Ĉiuj samideanoj estas bonvenaj!

Elsendlisto
 Budhisma scio
 |1-1. Rakonto de Ĉakupalo
 1-2. La rakonto de Mandakundalio
Budhisma muziko 
 Laŭdo al la Budho
Budhismaj rakontoj
 72. Skurĝado de Dio
 73. Venĝo de Mortinta Hundo
 74. Hundiĝo

Bonan aŭdeblecon al vi!

310
Trezorejo de Vero / 1-2. La rakonto de Matakundalio
« je: oktobro 31, 2013, 05:34:35 atm »
1-2. La rakonto de Mandakundalio

  "Menso antaŭiras ĉiujn ekzistaĵojn.

  Menso estas la ĉefo kaj faras ilin.

  Se oni parolas aŭ agas

  kun klara kaj konfida menso,

  Feliĉo sekvas rezulte de tio

  Kiel homa ombro neniam forlasebla."

  Dum sia restado en Ĝetavana monaĥejo de Sravastio, la Budho diris tion rilate al juna bramano Matakundalio'

  Matakundalio estis juna bramano. Lia patro Adinapubako estis tre avara kaj neniam donis almozon. Eĉ la orajn ornamaĵojn por lia sola filo li mem faris por ŝpari laborkotizon. Kiam lia filo malsaniĝis, li ne petis helpon de kuracisto ĝis estis tro malfrue por savi la filon. Kiam li konsciis, ke la filo estas mortanta, li portis lin eksteren sur la verando por ke neniu venanta al lia domo vidu liajn havaĵojn.

  Tiumatene la Budho finis la kompateman meditadon kaj vidis per sia supernatura scio, ke Matakundalio kuŝas malsana sur la verando. Do la Budho staris ĉe la pordo de bramano Adinapubako kiam li iris en urbon Sravastio por almozpeti manĝajon kun siaj disĉiploj. La Budho elsendis faskon da lumradio kaj altiris la atenton de la junulo, kiu kuŝas fronte al la interno de la domo. La junulo vidis la Budhon, sed li estis tre malforta, kaj nur povis esprimi sian kredon en la menso. Sed tio estis sufiĉa. Post kiam li forpasis kun sia kredo al la Budho, li renaskiĝis en Tavatirsa ĉielo.

  De sia ĉiela loĝejo, Matakundalio vidis, ke lia patro funebras ĉe lia tombejo. Li aperis antaŭ la maljunulo en sia antaŭa formo. Li diris al la patro pri sia renaskiĝo en la Tavatirsa mondo kaj urĝigis lin inviti la Budhon al manĝo. En la domo de Adinapubako oni demandis, ĉu homoj povas renaskiĝi en ĉiela mondo nur per sia kredo en la menso sen doni almozon aŭ observi moralajn preceptojn. La Budho invitis Matakundalion aperi en la nuna formo. Matakundalio sin montris en siaj ĉielaj ornamaĵoj kaj diris al ili pri sia renaskiĝo en la Tavatirsa mondo. Nur tiam la aŭskultantoj konvinkiĝis, ke la filo de bramano Adinapubako atingis tiel grandan gloron per la sia kredo en la menso al la Budho.

  Ĉiuj travivaĵoj de homo venas el liaj pensoj. Se iliaj pensoj estas bonaj, liaj vortoj kaj kondutoj estas ankaŭ bonaj. La rezulto de bonaj pensoj, vortoj kaj kondutoj estos feliĉo. La feliĉo neniam forlasas homon, kies pensoj estas bonaj. Feliĉo ankaŭ ĉiam sekvos lin kiel lia ombro neniam forlasas lin.

311
Trezorejo de Vero / 1-1. Rakonto de Ĉakupalo
« je: oktobro 31, 2013, 05:34:05 atm »
1-1. Rakonto de Ĉakupalo

  "Menso antaŭiras ĉiujn ekzistaĵojn.
  
  Menso estas la ĉefo kaj faras ilin.

  Se iu parolas aŭ agas

  kun malpura menso

  La estigita sufero sekvas

  kiel radoj al bovaj hufoj."

  Dum sia restado en Ĝetavana Monaĥejo en Sravastio, la Budho diris tion rilate al blinda monaĥo Ĉakupalo.

  Foje, Monaĥo Ĉakupalo venis al Ĝetavana monaĥejo saluti la Budhon. Li paŝis tien kaj reen meditante en iu nokto kaj piedpremis kelkajn insektojn pro akcidento. Kelkaj monaĥoj vizitis la monaĥon matene kaj trovis la mortintajn insektojn. Ili pensis pri la ago de la monaĥo kaj raportis tion al la Budho. La Budho demandis, ĉu ili vidis la monaĥon mortigi insektojn. Ili neis, do la Budho diris: "Kiel vi ne vidis lin mortigi, ankaŭ li ne vidis tiujn vivestaĵojn. Krome, kiel monaĥo fariĝinta arahanto, li havas nenian intencon mortigi. Do li estas senkulpa." Demandite, kial Ĉakupalo estas blinda kvankam li estas arahanto, la Budho rakontis jenan historion:

  Ĉakupalo estis kuracisto en unu el siaj pasintaj vivoj. Foje, li intence blindigis malsanulinon. Antaŭ tio, tiu virino promesis fariĝi lia sklavino kune kun ŝiaj infanoj se ŝiaj malsanaj okuloj estos tute kuracitaj. Tamen ŝi faris mensogon al la kuracisto pro timo, ke ŝi kaj ŝiaj infanoj vere fariĝos sklavoj. Ŝi diris al li, ke ŝia malsano pli graviĝis, malgraŭ la fakto, ke ŝiaj okuloj estis tute resanigitaj. La kuracisto sciis bone, ke ŝi trompis lin, li do donis al ŝi alian ŝminkaĵon, kiu faris ŝin tute blindaj. La kuracisto perdis sian vidpovon multfoje en siaj postaj vivoj pro la rezulto de sia malbona konduto.

  Ĉiu nia travivaĵo komenciĝis de nia menso. Niaj vortoj kaj kondutoj venis el la penso. Se ni parolas aŭ agas kun malbonaj pensoj, neeviteble rezultas malplezuraj travivaĵoj. Kien ajn ni iras, ni kreas malbonajn cirkonstancojn ĉar ni havas malbonajn pensojn. Tio tre similas al ĉaraj radoj sekvantaj hufojn de bovo jugita al la ĉaro. Kune kun la peza ŝarĝo de la ĉaro, la ĉaraj radoj sekvas la bovon tirantan la ĉaron. La besto estis ligita al la peza ŝarĝo, de kiu ĝi tute ne povis sin liberigi.


313
Esperanta novaĵo / La 43-a elsendo de Retradio BRE
« je: oktobro 25, 2013, 07:53:18 ptm »
  Saluton, karaj amikoj!
  Nun ni ekdisaŭdigis la 43-an elsendon de Retradio BRE je la adreso:
  http://www.budhano.cn/podkasto/?p=1531
  Ĉiuj samideanoj estas bonvenaj!
  Sendlisto
  Budhisma scio
  2-31. La lastaj vortoj de la Budho
  2-32. La unua konsiliĝo pri budhaj instruoj
  Budhisma muziko
  Mia bondeziro al vi
  Budhismaj rakontoj
  69. Buĉista Dio
  70. Buĉisto Stufita
  71. Savi Bubalon
  Bonan aŭdeblecon al vi!

314
Forumo pri vortoj / Esperanta budhisma terminaro en Japana lingvo
« je: oktobro 20, 2013, 05:22:00 atm »
古典仏教辞典 Budhana Terminaro 2006(エスペラント日本語)
Simatani Takesi 島谷 剛 2006

----------------------------------
*・abidarm/o 阿毘達磨,アビダルマ.
*・aĉarj/o 阿闍梨,アジャリ(高位の僧の称号).
*・Agamaj sutroj 阿含(あごん)経.
*・Aĝataŝatro,Aĵataŝatro アジャータシャトル,アジャセ,阿闍世(マガダ国王。提婆達多にそそのかされ父王頻婆娑羅(びんばしゃら)を殺害).
*・Aĝita,Majtrej/o 阿逸多,アジタ,無能勝菩薩=弥勤菩薩,マイトレーヤ.
*・Ajodo アヨーディヤー王.
*・Aĵanto アジャンター(地名).
*・Aĵataŝatro アジャータシャトル,阿闍世王(あじゃせ,デーヴァダッタから離れて釈迦牟尼に帰依).
*・Akŝajamat/o 無盡意(むじんい,菩薩).
*・alajo-konscio 阿頼耶識,アラヤ識.
*・Amitabo 阿弥陀仏,無量寿仏,無量光仏(西方浄土の主催者).
*・Amrapalio アームラパーリー(ヴァイシャーリーの高級売春婦).
*・amrit/o 仙薬.
*・Anand/o 阿難陀(あなんだ,釈迦のいとこ,提婆達多の弟),アーナンダ.
*・Anatapindado ナータピンダダ,給孤独(ぎっこどく,長者の長男,スジャーターの夫).
*・Angulimaljo アングリマールヤ,指鬘(しまん,殺人鬼であったが釈迦牟尼の弟子になった).
*・Anirud/o 阿那律(あなりつ,仏弟子),アヌルッダ.
*・anttara samyasambodhi 阿耨多羅三藐三菩提(あのくたらさんみゃくさんぼだい,仏の完全なさとり).
*・apati/o 無感動.
*・Arado Kalamo アーラーダ・カーラーマ(釈迦牟尼が訪れた修行者).
*・arahat/o 阿羅漢(あらかん).
*・arj/a アーリア族の.
*・Asanga アサンガ,無着(むじゃく).
*・Asito アシタ仙人,阿私陀(釈迦出生時に大聖師か転輪王になると予言した仙人).
*・asket/o 修行僧.
*・Aŝok/o アショーカ王(273ak-237ak),阿育王,阿輸迦王(紀元前3世紀のマガダ国王[マウリヤ王朝],インドを統一、仏教を保護、第3回仏典結集).
*・aŝur/o 阿修羅,非天.
*・Aŝvagoŝa アシヴァゴーシャ,馬鳴(めみょう,2世紀頃のインドの仏教詩人).
*・ataraksi/o 平静.
*・atman/o 我(不滅の魂).
*・aŭdo-kredo 聞信.
*・Avalokiteŝval/o 観世音(菩薩),観音(かんのん).
*・Aviĉa Infero 阿鼻地獄(八大地獄で最も苦しい).
*・bagavat/o 世尊.
*・Bagavo バガヴァ仙人(釈迦牟尼が訪れた修行者).
*・Bhajŝaĵaguru/o 〔仏教〕薬師如来.
*・bikŝu/o 比丘(bikŝuino 比丘尼).
*・Bodhidarmo 菩提達磨(円覚大師,達摩,).
*・bodi/o 菩提,正覚(しょうがく).
*・bodisatv/o 菩薩.
*・Bombajo ボンベイ(現Mumbajoムンバイ)(地名).
*・Brahm/o 梵天,ブラフマー(バラモン教の最高神).
*・brahmanismo バラモン教.
*・Bramadatto ブラフマダッタ王(長災王の息子に復讐されそうになる).
*・budh/o 仏陀(真理に目覚めた者,釈迦牟尼).
*・Budhagajo ブッダガヤ(地名).
*・budheco, budha seno 仏性,仏種(人の心の中にある仏陀となるための種).
*・Ĉandako チャンダカ(釈迦牟尼出家時の御者).
*・ĉandano チャンダナ,栴檀(香木).
*・Ĉandragupto チャンドラグプタ(マウリヤ朝の創始者,グプタ朝創始者,同三代等).
*・ĉielaj dioj 天.
*・Ĉundo チュンダ(パーヴァーの鍛冶屋,彼の供養した食物に当たって釈迦牟尼は死んだ).
*・Daranindar/o 持地(菩薩).
*・darm/o (仏)法.
*・darmosigelo (仏)法印.
*・Devadato デーヴァダッタ,提婆達多(だいばだった,釈迦牟尼のいとこ).
*・Dighakarajano 好苦梵志(流離王の大臣).
*・donac/o 布施.
*・Dritaraŝtr/o 持国天(じこくてん,仏教守護神).
*・Drono ドローナ(釈迦牟尼の遺骨を八大国などに分配した賢者).
*・du grandaj sala-arboj シャーラ樹,沙羅双樹.
*・efemera 無常.
*・Egipto エジプト人.
*・Eluro エローラ.
*・erand/o エーランダ(毒樹).
*・fajra narako 焦熱地獄.
*・favor/o 慈しみ.
*・forlasi sian hejmon 出家する.
*・Gajo ガヤー(地名).
*・gandarv/o 乾闥婆(けんだつば),香神.
*・Garud/o 迦楼羅(かるら),ガルーダ,伽羅,金翅(こんじ)鳥.
*・granda kompato 大悲(慈悲),あわれみ.
*・Gridrakut/o 霊鷲山(ラージャグリハ近くの山、釈迦の修行地).
*・hinajan/o 小乗(小乗仏教は大乗側からの蔑称→上座部仏教).
*・iluminiĝo 悟り.
*・iluzio 迷い.
*・jakŝ/o 夜叉.
*・Jambudvipo 閻浮提(仏教の世界観で、この世界).
*・Jasodara ヤショーダラー,耶輸陀羅(やしゅだら,釈迦牟尼の妻,羅睺羅の母).
*・jog/o ヨーガ,瑜伽(ゆが).
*・kalavinko 迦陵頻伽(かりょうびんが,極楽浄土にいる鳥).
*・Kalodaj/o 伽留陀夷(かるだい,仏弟子の一),黒光.
*・kalp/o 劫(こう。仏教経典に登場する非常に長い時間の単位).
*・Kantako カンタカ(釈迦牟尼出家時の白馬).
*・kantik/o 偈(げ).
*・Kapilavast/o カピラヴァストゥ,迦毘羅衛(かびらえ,釈迦牟尼の生地).
*・karm/o 業(ごう,因果の道理により結果を生む善悪の行為).
*・kaŭzo-rilato 因縁(いんねん,結果を生む直接の原因と外的条件).
*・Kaŝjap/o 迦葉(かしょう,仏弟子),カーシャパ.
*・Katjajan/o 迦旃延(かせんねん,仏弟子),カーティヤーヤナ.
*・Kaŭsambi/o コーサンビー(都市名).
*・kaŭzeco 縁起(すべての存在は互いに関係しあって生起する。絶対不変のものはない).
*・kimnar/o 緊那羅(きんなら),歌神.
*・Kisagotami/o キサゴータミー(吉離舎瞿曇弥,きるしゃくどんみ:死んだ息子の遺骸を抱いて生き返らせてくれてと仏陀に懇願した女性。死者を出したことのない家から、からしの種を貰いなさいと仏陀は教えた).
*・kleŝ/o 煩悩(仏教).
*・kombinoj de kaŭzoj kaj interrilatoj 因縁.
*・kompato kaj favoro 慈悲.
*・konsciismo,pura konscio 唯識(あらゆる存在・現象は心から生まれたものであるとする考え).
*・Kosal/o コーサラ国(ブッダが布教した).
*・kredo kun fido 仰信.
*・kredo kun kompreno 解信.
*・Ksitigarb/o 地蔵(じぞう).
*・Kumbir/o 金毘羅,宮毘羅(こんぴら,くびら,仏教守護神。ガンジスのワニの神格化).
*・Kuŝinagaro クシナガラ(古代インドの末羅(マッラ)王国の都市,釈迦牟尼入滅の地).
*・laika kredanto 在家信者.
*・Lankadvipo ランカードヴィーパ(セイロン=スリランカ).
*・Lankao =スリランカSri–Lankao=セイロンCejlono(地名).
*・laŭkondiĉa estiĝo 縁起(すべての存在は原因があって生起する。絶対不変のものはない).
*・liberiĝo 解脱(現世の幻想から自由になること).
*・Lumbinio ルンビニー, 藍毘尼(らんびに).
*・Macedono,Mekedono マケドニア人.
*・Magad/o マガダ(Magadha,摩掲陀,摩伽陀,古代インドの国).
*・mahajan/o 大乗(仏教,granda veturilo,日本を含む東アジアとネパール等の北伝仏教).
*・Mahakaŝjap/o 摩訶迦葉(まかかしょう,迦葉に同じ),大迦葉,マハーカーシャパ.
*・Mahanamo マハーナーマ,摩訶那摩(まかなま),摩訶男,釈摩男(釈迦牟尼のいとこ,ヴィルーダカから釈迦族を逃がすため水中に沈んだ).
*・Mahaprajapatio マハープラジャーパティー(,釈迦牟尼の母の妹,釈迦牟尼の養母).
*・Mahavajroĉano 大日如来,毘盧遮那仏.
*・Mahaviro ヴァルダマーナ(苦行・禁欲・不殺生を重視するĜainismoジャイナ教=耆那教の創始者).
*・Maja マーヤー,摩耶夫人(まやぶにん,釈迦牟尼の母,出産後7日目に死去した).
*・Maliko マッリカー,末利夫人(舎衛国=コーサラ国のプラセナジット王=波斯匿王の妻。流離王の母),勝鬘(しょうまん,プラセーナジット王の娘でアヨーディヤー王の后).
*・malsaĝo 無知.
*・malvido,nescio 無明(むみょう,真理を知らないこと,一切の迷妄の第一原因).
*・mandal/o 曼陀羅(仏教).
*・Manĵusr/o 文殊(もんじゅ,菩薩).
*・mantr/o 真言(密教の呪文).
*・Maŭdgaljajan/o 目犍連,目連(もくけんれん,マウドゥガリヤーヤナ,マウドガルヤーヤナ,釈迦牟尼の神通第一の弟子).
*・mem/o 我(が).
*・metenpsikoz/o 輪廻(迷いの世界で生死を繰り返すこと).
*・meza vojo 中道(仏教,有と無、快楽主義と苦行主義の両極端に対する正しい道).
*・mohorag/o 摩睺羅迦(まごらが),摩奝(奝)羅伽,蛇神.
*・monda beatulo 世尊.
*・mondecaj deziroj 煩悩.
*・mongoloido モンゴロイド.
*・Mrigadavo ムリダガーヴァ,鹿野苑(ろくやおん,釈迦牟尼が初めて法を説いた所).
*・Nagarĵuno 龍樹(りゅうじゅ。釈迦牟尼仏の十大弟子の一人).
*・Najranĵano ナイランジャナー河,尼連禅河(にれんぜんが).
*・Nalando ナーランダー(地名).
*・naskiĝo kaj morto 生死.
*・neegoo 無我(不滅の魂の存在を否定する考え).
*・nedaŭreco de vivo 無常.
*・nekonstanteco 無常(万物は不変ではなく生滅し変化するとする考え).
*・Nepalo ネパール(地名).
*・nirvan/o 涅槃,寂滅(苦しみの原因となる欲望が消えること).
*・ok ĝustaj vojoj (仏教の実践: ĝusta vido正見,penso正思惟,vorto正語,faro正業,vivo正命,peno正精進,zorgo正念,zeno正定).
*・ok noblaj vojoj 八正道(はっしょうどう).
*・okuloj, nazo, lango, korpo kaj animo 眼・耳・鼻・舌・身・意.
*・pacienc/o 忍辱(にんにく).
*・palia lingvo パーリ語(初期の仏典が書かれた言語).
*・palingenez/o 輪廻転生.
*・paramit/o 波羅蜜多(はらみった),波羅蜜(はらみつ),度彼岸,(はらみつ,彼岸へ至るための実践),六波羅蜜ses paramitojは布施ofero,持戒observo de ordono,忍辱(にんにく)pacienco,精進penado,禅定mensokoncentrigo,智慧saĝo.
*・parinam/o 回向(えこう,善行の功徳を自分の悟り、または他者のために振り向けること。仏事で行われるのは後者).
*・Patno パトナ.
*・Pavo パーヴァー(地名).
*・perfekta iluminiĝinto 無上覚者.
*・pindol/o 賓頭盧(びんずる,釈迦の弟子),ピンドーラ.
*・Plago 長災王(ちょうさいおう,隣国のブラフマダッタ王に処刑された).
*・praĵn/o 般若, 智慧, =saĝeco.
*・Prasenaĵito プラセーナジット,波斯匿王(舎衛国=コーサラ国王、流離王の父).
*・precept/o (宗教的)戒.
*・prelat/o 僧官(官位を与えられた僧。本来カトリックの高位聖職者).
*・Pura Lando 彼岸,浄土.
*・Ragar/o 愛染明王.
*・Rahul/o ラーフラ,羅睺羅(らごら,釈迦牟尼の息子,母は耶輸陀羅(やしゅだら),十大弟子の一,密行第一).
*・Raĵagriho ラージャグリハ,王舎城,羅閲城(地名,マガダ国の首都).
*・Raksas/o 羅刹(女).
*・respektindulo de la ŝakja-klano 釈尊.
*・Rohinio ローヒニー河.
*・Ruĉi/o 盧至(るし)長者;盧至如来(前者は「盧至長者因縁経」に登場。後者は現在劫に出現する千仏の最後。両者の関係は不明。サンスクリットの、ruci【光、味、激情】より).
*・Sikimo シッキム(地名).
*・Sadaprarudit/o 常啼菩薩(じょうたい),サダープラルディタ.
*・Sadarmapundarika Sutro 法華経.
*・saĝ/o 智慧.
*・Saha/o 娑婆世界.
*・samg/o サンガ,僧=教団,僧伽(そうぎゃ).
*・samgano =isto,出家,沙門,僧.
*・Sanĉio サーンチ.
*・sanskrito サンスクリット(古代インドの言語).
*・princo Satvo 薩埵太子(飢えた虎に自分の身を施した).
*・senegoa 無我(不滅のegooは存在しない).
*・Sidarto シッダールタ,悉達多(しっだった,釈迦牟尼の本名).
*・Sirio シリア.
*・Stamaprapt/o 勢至(せいし,菩薩).
*・substanc/o 自性(それ自身で存在する実体).
*・Subhut/o 須菩提(すぼだい,仏弟子),スブーティ.
*・Sudan/o 善哉童子(ぜんざい),スダナ.
*・Sudodano Gotamo シュッドーダナ,浄飯(じょうぼん)王.
*・Suĵata,Suĝata スジャーター(苦行を捨てた釈迦牟尼に乳糜(ちちがゆ)を与えた娘;アナータピンダダAnatapindadoの驕慢な妻=玉耶女).
*・sukavat/o 浄土,極楽.
*・Sumer/o 須弥山(しゅみせん,世界の中心にそびえる山).
*・sutr/o 経.
*・ŝakjoj, ŝakja klano 釈迦族,釈種(カピラヴァストゥを支配する貴族).
*・Ŝakjamunio 釈迦牟尼.
*・Ŝakr/o 帝釈天(たいしゃくてん),Ŝakradevenam–Indra.
*・Ŝamavatio シャマヴァティー(コーサンビーの王ウダヤナの妻,第二夫人のマーガンディアに焼き殺された).
*・Ŝamo シャマ,奢摩(釈迦族の青年).
*・Ŝariputro シャーリプトラ,舎利弗(しやりほつ,シャーリプトラ,智慧第一の仏弟子).
*・ŝraman/o 修業者,沙門(しゃもん).
*・ŝunjat/o 空(くう,何事も不滅ではないこと).
*・Ŝin-budhismo 浄土真宗,門徒宗,一向宗,真宗(阿弥陀仏への他力本願,開祖は親鸞).
*・ŝraman/o 沙門(しゃもん,バラモン階級でない修行者).
*・ŝravak/o 声聞(しょうもん).
*・Ŝravasti/o シュラーヴァスティー,舎衛城(コーサラ国の首都。郊外に祇園精舎があった).
*・Ŝrono シュローナ(釈迦の弟子。「琴の糸は強く張りすぎてもよい音は出ない」と諭された).
*・ŝunjat/o 空=sensubstanteco.
*・tatagat/o 如来.
*・tatagato en sino 如来蔵(すべての人に内蔵する仏となりうる可能性).
*・teravad/o 上座部仏教(⇔大乗仏教。hinajano小乗は大乗側からの蔑称,東南アジアに伝わる南伝仏教).
*・tieleco 真如,如(普遍的真理).
*・tri trezoroj 三宝(仏法僧 la Budho, la Darmo kaj la Samgo).
*・Tripitako 三蔵(sutro経蔵,vinajo律蔵,abidarmo論蔵).
*・udumbar/o 優曇華(うどんげ。仏教経典に登場する想像上の植物。三千年に一度開花する).
*・Udajano ウダヤナ(コーサンビーの王).
*・Udrako Ramaputro ウドラカ・ラーマプトラ(釈迦牟尼が訪れた修行者).
*・Universala Enirejo al Darmo 普門品(経典).
*・Upal/o 優波離(うぱり,釈迦十大弟子の一,持律第一),ウパーリ.
*・upaniŝado ウパニシャッド,優婆尼沙土(古代インドの宗教哲学書).
*・upasak/o 優婆塞(うばそく,出家していない仏教信徒).
*・Uruvilvo-arbaro ウルヴィルヴァーの林.
*・Utaro ウッタラー(シャマヴァティーに釈迦の言葉を伝えた侍女).
*・Utpalavarna ウトパラヴァルナー,蓮華色(神通第一の比丘尼,デーヴァダッタに殴り殺された).
*・vaĝrajan/o 金剛乗(真言密教,diamanta veturilo).
*・Vaiŝalo ヴァイシャーリー(地名).
*・vantaĵo 空(くう).
*・Varanaso ヴァラナシ, ベナレス(地名).
*・videh/o ヴィデーハ国(古代インド).
*・vihar/o 精舎(しょうじゃ),堂,僧院.
*・Vaiduri/o (吠)瑠璃.
*・Vajroĉano, Mahavajroĉano 大日如来,毘盧遮那仏.
*・Videho ヴィデーハ国(古代インドの国).
*・Virudak/o ヴィルーダカ,ヴァイルーダカ,瑠璃,流離(コーサラ国王。釈迦族を皆殺しにした); devao Virudako 増長天(ぞうちょうてん).
*・vinaj/o 律.
*・viŝravano 白象.
*・vot/o 誓願.
*・vulgaraj pasioj 煩悩.
*・zen/o 禅(ぜん).

http://www.wombat.zaq.ne.jp/esperanto/budhterm.htm

315
Esperanta novaĵo / La 42-a elsendo de Retradio BRE
« je: oktobro 18, 2013, 06:03:57 ptm »
Saluton, karaj amikoj!
Nun ni ekdisaŭdigis la 42-an elsendon de Retradio BRE je la adreso:
http://www.budhano.cn/podkasto/?p=1528
Ĉiuj samideanoj estas bonvenaj!
Elsendlisto
Budhisma scio
2-29. La lasta manĝo de la Budho
2-30. Subada, la lasta disĉiplo de la Budho
Ĉapitro 13. Fariĝi Budhano
Budhismaj rakontoj
67. Gustumi Bovaĵon
68. Morto de la Buĉisto
Bonan aŭdeblecon al vi!

Paĝoj: 1 ... 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 [21] 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33