Montri afiŝojn

En tiu ĉi paĝo vi povas rigardi ĉiujn afiŝojn faritajn de tiu ĉi forumano. Notu, ke vi povas vidi afiŝojn nur en partoj de la forumo por kiuj vi nun havas atingopermeson.


Mesaĝoj - Miaohui

Paĝoj: 1 ... 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 [41] 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52
601
La vivo de la Budho / 1-16. Klopodo por iluminiĝo
« je: majo 23, 2013, 05:50:48 ptm »
  16. Klopodo por iluminiĝo

  En la nokto post manĝado de la bongusta rizo oferita de Suĝata, Gotamo iris al Gaja kaj ekserĉis taŭgan lokon por sidi kaj mediti. Li trovis banjanarbon kaj sidiĝis en ĝia orienta flanko, kiun oni kredis stabila kaj libera de tremo kaj skuado. Sidiĝinte kun siaj dorso al la arbo kaj kruroj kruciĝintaj, Gotamo faris firman decidon: “Eĉ se miaj haŭto, nervoj kaj ostoj detruiĝos kaj mia sango sekiĝos, mi ne forlasos la sidejon antaŭ ol mi atingos la perfektan saĝon, kiu estas la plej supera iluminiĝo kaj kondukas al eterna feliĉo.”

  Li meditis per la metodo atenti pri siaj spiradoj. Estis antaŭnokto de la plena luno. En la unua periodo de la nokto multaj malbonaj pensoj, priskribitaj kiel malica dio Marao  kaj ties armeo, sin trudis en lian menson. En lia koro aperis  pensoj de deziro, avido, timo kaj alkroĉiĝo, sed li ne permesis tiujn pensojn perturbi lian koncentradon. Li sidis pli firme ol antaŭe. Li ekperceptis trankvilecon kaj sentimecon kiam li lasis la pensojn aperi kaj malaperi per si mem. En la unua periodo de la nokto, li ekhavis povon travidi siajn pasintajn vivojn.

  En la dua periodo de la nokto Gotamo komprenis la efemerecon de la vivo, kaj kiel vivestaĵoj mortas nur por denove renaskiĝi. En la tria periodo de la nokto, li eksciis la kaŭzon de ĉiuj malbonoj kaj suferoj, kaj kiel liberiĝi de tio. Li komprenis kiel ĉesigi malĝojon, malfeliĉon, suferon, maljuniĝon kaj morton.

602
La vivo de la Budho / 1-15. La ora bovlo
« je: majo 22, 2013, 05:25:26 ptm »
  15. La ora bovlo

  Ĝuste tiam en najbara vilaĝo nomata Senani vivis juna, bela kaj riĉa knabino Suĝata, kiu deziris samklasan edzon kaj filon. Ŝi atendis longajn jarojn sed ŝia deziro ne realiĝis. Oni proponis, ke ŝi iru al iu banjanarbo ĉe Rivero Neranĝara kaj preĝu al la arba feo por havi edzon kaj filon. Ŝi faris laŭ la propono, kaj poste, edziniĝis al junulo kaj ili havis amindan filon. Ŝi estis tiel feliĉa, ke ŝi decidis plenumi sian promeson al la arba feo pro la realiĝo de ŝiaj deziroj.

  Suĝata havis mil bovinojn. Ŝi bredis ilin per dolĉa plektokreskaĵo nomata Valmi, por ke la bovina lakto estu dolĉa. Ŝi melkis tiujn mil bovinojn, kaj per la lakto nutris kvin cent bovinojn, per kies lakto ŝi nutris ducent kvindek bovinojn, ĝis ŝi bredis nur ok bovinojn siavice per lakto. Ŝi faris tion nur por akiri la plej dolĉan kaj nutroriĉan lakton, per kiu ŝi faros bongustan laktan rizon kiel oferaĵon al la arba feo.

  Kiam ŝi okupiĝis pri la lakta rizo, ŝi surpriziĝis vidinte, ke al ŝi kuris ŝia servanto, kiu iris purigi kaj pretigi la spacon sub la banjanarbo. Kun grandaj ĝojo kaj ekscitiĝo, la servanto diris: “Mia mastrino! La banjana feo estas meditanta sub la arbo. Kiel feliĉa vi estos, ke la feo persone akceptos vian manĝaĵon.”

  Suĝata ankaŭ tiel ĝojis kaj ekscitiĝis, ke ŝi dancis kune kun la servanto. Ili des pli bone pretigis la laktan rizon kaj metis ĝin en oran bovlon.

  Portante la bongustan laktan rizon, ili ambaŭ iris al la banjanarbo. Suĝata vidis la meditanton kaj tuj perceptis, ke tiu estas sanktulo. Estante bela kaj orkolora, la meditanto sidis trankvile. Ŝi ne sciis, ke li fakte estas Asketo Gotamo. Ŝi riverencis kun respekto kaj diris: “Sinjoro, bonvolu akcepti mian donacon de lakta rizo. Vi sukcesos en viaj klopodoj kiel mi jam faris.”

  Asketo Gotamo manĝis la dolĉan densan laktan rizon, kaj poste baniĝis en Rivero Neranĝara. Tio estis la lastaj manĝaĵo kaj baniĝo dum liaj sep semajnoj. Kiam li finis tion, li prenis la oran bovlon kaj ĵetis ĝin en la riveron, dirante: “La bovlo iru kontraŭ la fluo se mi baldaŭ sukcesos fariĝi Budho hodiaŭ. Se ne, ĝi drivu laŭ la fluo.” La ora bovlo iris kontraŭ la fluo kaj ĉiam restis en la mezo de la rivero.

603
Esperanta novaĵo / La 20-a elsendo de Retradio BRE
« je: majo 20, 2013, 05:49:02 atm »
Saluton, karaj amikoj!
Jam ekdisaŭdiĝis la 20-a elsendo de Retradio BRE. Jen la listoj de la elsendo:

   Aktualaĵo:
  Okazis la 18-a seminario de esperanta instruado en Urbo Wŭan
  Budhisma scio:
  10. La kvar vidaĵoj: Monaĥo
  11. La reĝido forlasis sian hejmon
  12. Ofero de Reĝo Bimbisara
  Budhisma muziko:
  Omaĝe al Bodisatvo Avalokiteŝvaro
  Budhismaj rakontoj:
  10. Angiloj en la Urno
  11. Lango de Granda Xu
  12. Trimonata Sufero
  ==

La ligilo por aŭskultado kaj elŝutado estas: http://www.budhano.cn/podkasto/
Bonan aŭdeblecon al vi!

604
La vivo de la Budho / Re: 1-14. Serĉado en ses jaroj
« je: majo 20, 2013, 05:38:44 atm »
Refojan dankon por via helpo, kara amiko!
Mi faris alian korektadon.

605
La vivo de la Budho / Re: 1-14. Serĉado en ses jaroj
« je: majo 18, 2013, 06:56:12 ptm »
Dankon por via helpo, kara amiko.
Mi jam faris korektadon.

606
La vivo de la Budho / 1-14. Serĉado en ses jaroj
« je: majo 16, 2013, 08:32:08 atm »
  14. Serĉado en ses jaroj

  Forlasinte sian duan instruiston Udaka, Reĝido Sidarto famiĝis kiel Asketo Gotamo. Li renkontis siajn kvin amikojn Kondana, Badiĝa, Vapa, Mahanama kaj Asaĝi. Forlasinte la luksajn palacon kaj vivon, ili fariĝis asketoj aŭ studentoj pri la vivo kaj ekvivis mallukse. Ili iris al Uruvela, kie Gotamo klopodis kaj torturis sian korpon ses jarojn dum liaj kvin amikoj subtenis kaj prizorgis lin.

  “Mi praktikos asketismon ĝis la plej alta grado,” decidis Gotamo, “Tio estas la vojo por atingi saĝon.” Li praktikis fastadon, kio estis unu el la plej bonaj metodoj por atingi saĝon laŭ onia opinio. Li tenis sian vivon per nur grajno da rizo ĉiutage, kaj poste tute per nenio. Lia korpo tiel maldikiĝis, ke liaj kruroj similis al bambuaj bastonoj; lia spino similis al ŝnuro; lia brusto similis al nefinita domsupro, kaj liaj okuloj kaviĝis profunde kiel ŝtonoj en profunda puto. Lia haŭto perdis sian oran koloron kaj tute nigriĝis. Fakte li aspektis kiel vivanta ostaro sen karno. Li suferis de teruraj doloro kaj malsato, sed li persistis en la meditado.

  Alia metodo por torturi sian korpon estas, ke oni sin detenas de spirado por longa tempo ĝis li perceptas grandan doloron en siaj oreloj, kapo kaj la tuta korpo. Li povus fali sur la teron perdinte sian konscion. Dum la periodoj de la plena luno kaj nova luno li iris en arbaron aŭ tombejon por mediti surportante malnovajn ĉifonaĵojn kolektitajn de tombejo kaj rubejo. Li havis timon en la komenco, precipe kiam alvenis sovaĝaj bestoj, sed li neniam provis forkuri. Li restis kuraĝe en tiuj timindaj lokoj meditante tutan tempon.

  Dum ses longaj jaroj li faris tiujn praktikadojn. Kvankam li klopodis longe spite al grandaj doloro kaj sufero, tamen li ankoraŭ trovis nek saĝon nek respondon al siaj demandoj. Li fine pensis: “Tiuj troaj rigorecoj ne estas la vojoj al iluminiĝo.” Li ekiris almzpeti manĝaĵon tra la vilaĝo por resanigi sian korpon. Kiam liaj kvin amikoj vidis tion, ili forlasis lin kun malespero. Alpreninte siajn bovlojn kaj robojn, ili foriris de li kaj ne plu volis fari ion ajn por li.

607
La vivo de la Budho / 1-13. La unuaj instruistoj de la Budho
« je: majo 15, 2013, 03:59:13 ptm »
  13. La unuaj instruistoj de la Budho

  Tiam en Hindio troviĝis multaj religiaj instruistoj. Unu el la plej bonaj kaj famaj instruistoj estis Alara kalama. Asketo Gotamo iris lerni ĉe li. Li restis ĉe la instruisto kaj lernis de li multajn aferojn inkluzive de meditado. Fine, Alara Kalama ne plu kapablis instrui Gotamon kaj diris, “Nun vi jam estas same erudicia kiel mi mem. Troviĝas nenia diferenco inter vi kaj mi. Restu ĉi tie kaj akceptu mian pozicion por instrui miajn lernantojn kune kun mi.”

  Sed Gotamo tute ne interesiĝis pri la restado. Kvankam li lernis multe, tamen li sciis bone, ke li ankoraŭ estas viktimo de maljuniĝo, malsaniĝo kaj morto, kaj ke lia serĉado ne finiĝis.

  Do Gotamo forlasis Alaran Kalaman kaj klopodis por serĉi novan instruiston. Finfine li trovis alian grandan instruiston Udaka, kiu famiĝis pro sia inteligenteco. Gotamo denove lernis tre rapide kaj baldaŭ sciis tiel multe kiel sia instruisto. Li trovis, ke Udaka ne povos instrui al li kiel ĉesigi suferon, maljuniĝon, kaj morton, kaj krome, li aŭdis neniun, kiu povis solvi tiujn problemojn. Asketo Gotamo malesperiĝis refoje kaj forlasis Udakan kun firma decido, ke li klopodu per si mem ĝis li trovos la kaŭzon de ĉiuj suferoj en la homa vivo.

608
La vivo de la Budho / Re: 1-11. La reĝido forlasis sian hejmon
« je: majo 15, 2013, 09:21:13 atm »
La traduko estas modifita laŭ propono de S-no Petro.

609
La vivo de la Budho / 1-12. Ofero de Reĝo Bimbisara
« je: majo 15, 2013, 07:50:10 atm »
  12. Ofero de Reĝo Bimbisara

  De Rivero Anoma, la juna reĝido vagis de loko al loko sin vestinte kiel almozulon. Li hazarde vagis al Urbo Raĝagaga, kie vivis Reĝo Bimbisara. Kun sia almozbovlo en la manoj, Sidarto iris en la stratoj petante manĝajon de domo al domo kiel ĉiuj aliaj religiaj monaĥoj. Oni eknomis lin “Ŝakjamunio” aŭ Saĝulo de Ŝakja Klano. Aliaj nomis lin “Asketo” aŭ “Asketo Gotamo”, sed neniu plu nomis lin Reĝido Sidarto.

  Li estis tre bela, juna, sana, pura kaj diskreta. Li parolis tre amike kaj ĝentile. Li ne petis, ke oni donu ion al li, sed estis feliĉo kaj plezuro por homoj meti iom da manĝaĵo en lian bovlon.

  Iuj homoj iris al la reĝo kaj raportis: “Via Reĝa Moŝto, venis junulo, kiun iuj homoj nomas ‘Asketo Gotamo’. Li estas tre pura, diskreta, bonkora, ĝentila, kaj tute ne similas al almozulo.”

  Apenaŭ Reĝo Bimbisara aŭdis la nomon “Gotamo”, li tuj sciis, ke tiu reĝido estas la filo de lia amiko Reĝo Sudodana. Li iris al la reĝido kaj demandis lin: “Kial vi tiel faras? Ĉu vi kverelis kun via patro? Kial vi tiel vagas? Restu ĉitie kaj mi donos al vi duonon de mia regno.”

  “Grandan dankon al vi, sinjoro. Mi amas miajn gepatrojn, edzinon, filon, vin mem kaj ĉiujn homojn. Mi volas trovi metodon por ĉesigi maljuniĝon, malsaniĝon, maltrankviliĝon kaj morton. Do mi klopodas por tio,” dirinte, Asketo Gotamo foriris.

610
La vivo de la Budho / Re: 1-11. La reĝido forlasis sian hejmon
« je: majo 11, 2013, 08:57:59 ptm »
Dankon por viajn proponojn, kara amiko.
Nun mi estas en Provinco Hubei por partopreni en instrua seminario de Esperanto.
Mi faros modifon laŭ via propono post mia reveno en la monaĥejo. Ĉion bonan al vi!

611
Esperanta novaĵo / Elsendo de la 19-a Retradio BRE
« je: majo 09, 2013, 11:18:08 ptm »
Saluton, karaj amikoj!
La 19-a elsendo de Retradio BRE estas preta, kaj ĝi elsendiĝos akurate je 0:00 de la 12-a de majo.
Jen estas la elsendlisto:
Budhisma scio:
7. La kvar vidaĵoj: Maljunulo
8. La kvar vidaĵoj: Malsanulo
9. La kvar vidaĵoj: Mortinto
Budhisma muziko
Omaĝe al Bodisatvo Avalokiteŝvaro
Budhismaj rakontoj:
7. Savi la Fiŝojn
8. Rekompenco de Paruo
9. Savi Kolombon

La adreso por la aŭskultado kaj elŝutado: http://www.budhano.cn/podkasto
Bonan aŭdeblecon al vi!

612
La vivo de la Budho / 1-11. La reĝido forlasis sian hejmon
« je: majo 08, 2013, 09:54:44 ptm »
  11. La reĝido forlasis sian hejmon

  La reĝo, patro de Sidarto, aranĝis grandan festenon kaj dancadon por celebri la naskiĝon de Rahula. Li invitis la plej bonajn dancistojn, kantistojn kaj muzikistojn el la tuta lando. Fakte la reĝo aranĝis la celebradon ne nur pro ĝojo. Li elvidis, ke la reĝido estas ĉagrenita, kaj la nova bebo ne donis al li feliĉon. Li timis, ke Sidarto intencas forlasi la palacon por fariĝi monaĥo, do li faris sian eblon por distri la reĝidon de malĝojo kaj revenigi lin al la luksa palaca vivo.

  La reĝido partoprenis en la balo nur por plezurigi sian patron. Dum la festeno oni servis plej bongustajn manĝaĵojn; La knabinoj el la tuta lando prezentis plej sorĉajn kaj belajn dancojn; la plej sensivaj muzkistoj faris plej bonajn pupoludoj kaj magiistoj ludis nekredeblajn magiaĵojn. Sed Sidarto tiel laciĝis de la pensado, ke li baldaŭ dronis en profunda dormo.

  Kiam la kantistoj kaj dancistoj vidis tion, ili ankaŭ haltis kaj endormiĝis. Post iom da tempo tiunokte, la reĝido vekiĝis kaj surpriziĝis, vidinte tiujn dormantajn homojn. Kia estas la vidaĵo! Sur la planko dise kuŝis ĉiuj tutlande plej belaj kaj ĉarmaj dancistinoj, plej bonaj kantistoj, plej lertaj muzikistoj kaj plej inteligentaj ludantoj en la plej malbelaj, hontigaj kaj abomenindaj pozoj. Ili ĉiuj klopodis ĝojigi la reĝidon antaŭ horoj, sed nun iuj ronkis kiel porkoj kun sia buŝo malfermita, kaj iuj grincis siajn dentojn kaj maĉis kiel malsataj demonoj. Iliaj ŝanĝitaj aspektoj des pli naŭzis kaj malĝojigis la reĝidon. “Kiel subprema kaj sufoka ĉio ĉi estas,” li pensis, kaj li turnis sian penson al la ideo forlasi la palacon. Li stariĝis kviete en la ĉambro, vekis Ĉanan, kaj petis, ke li selu lian ĉevalon Kantaka.

  Kiam Ĉana pretigis la ĉevalon, Sidarto kviete iris al la novnaskita bebo por vidi lin unuafoje. Lia edzino dormis ĉe la bebo, kun sia mano restanta sur ĝia kapo. La reĝido diris al si mem, “Se mi provus movi ŝian manon por ke mi ĉirkaŭprenu ĝin lastafoje, mi timas, ke mi vekus ŝin, kaj ŝi malhelpus min de la foriro. Ne! Mi devas iri, sed post kiam mi trovos tion, por kio mi strebas, mi revenos por vidi lin kaj lian patrinon denove.”

  Do Sidarto kviete forlasis la palacon. Estis noktmezo. La reĝido rajdis sur sia blanka ĉevalo Kantaka akompanate de sia fidela servisto Ĉana, kiu tenis ĉevalan voston. Neniu haltigis lin kiam li rajdis for de ĉiuj, kiuj lin konis, respektis kaj amis. Li fiksis sian lastan rigardon al la urbo de Kapilavatu, kiu estis tiel kviete dormanta en la lunlumo. Li forlasis por lerni scion pri maljuniĝo, malsaniĝo kaj morto. Rajdinte al bordo de rivero Anoma signifanta “famega”, li deĉevaliĝis. Li deprenis siajn juvelajn ornamaĵojn, demetis reĝidajn kostumojn, kaj donis ilin al Ĉana, por ke li reiru al la reĝo. Poste, la reĝido eltiris sian spadon, tranĉis siajn longajn harojn, surmetis simplajn vestojn, elprenis almozan bovlon, kaj petis, ke Ĉana reiru kun Kantaka.

  ”Estas senutile por mi vivi en la palaco sen vi, mia mastro,” diris Ĉana malĝoje, “Mi volas sekvi vin.” Sed Sidarto ne permesis lin resti kvankam li petis trifoje.

  Finfine Ĉana ekiris, sed Kantaka rifuzis sin movi. La reĝido diris al sia ĉevalo tre ĝentile. “Bonvolu reiri kun mia amiko, Kantaka. Ne plu atendu min.” Sed Kantaka pensis, “Mi ne plu vidos mian mastron denove.” Larmoj elfluadis de ĝiaj okuloj kiam ĝi senĉese najlis sian rigardon al la reĝido, ĝis li sin turnis kaj foriris el la vido. Kiam Sidarto malaperis el la horizonto, disrompiĝis la koro de Kantaka, kaj ĝi mortis de malĝojo.

613
La vivo de la Budho / Re: 1-7. La kvar vidaĵoj: Maljunulo
« je: majo 08, 2013, 07:40:12 ptm »
Dankon por via helpon trovi mian tajperaron.

"Praparado" estas mistajpo de "preparado". En la nuna tempo mi elsendas tri cxapitrojn en unu elsendo. Mi disaxdigos cxapitron 7 ĝis 9 en la sekva elsendo. Do mi petas, ke vi atentigu min, se vi trovas erarojn.

Antaŭdankon!

614
La vivo de la Budho / 1-10. La kvar vidaĵoj: Monaĥo
« je: majo 07, 2013, 05:07:28 ptm »
 10. La kvar vidaĵoj: Monaĥo

  Post multaj tagoj de ĉagreno kaj meditado, Sidarto vizitis la urbon kvarafoje. Kiam li veturis al la ĝardeno, li vidis feliĉan viron en oranĝa robo. Li demandis Ĉanon: "Kio estas tiu ĉi viro en oranĝa robo? Liaj haroj estas forrazitaj. Kial li aspektas tiel feliĉa? Kiel li vivas kaj per kio li sin vivtenas?"

  "Li estas monaĥo." respondis Ĉano, "Li loĝas en monaĥejo kaj iras peti manĝaĵon de domo al domo kaj instrui homojn de loko al loko kiel konduti bone kaj esti trankvilaj." Tiam la reĝido sentis sin tre feliĉa. Kiam li iris tra la parko, li pensis: "Mi devas fariĝi tia."

  Li piediris ĝis laciĝo kaj sidiĝis sub arbo por pensi plue. Kiam li sidis en la refreŝiga ombro de arbo, oni raportis al li, ke lia edzino naskis belan filon. Aŭdinte la informon, li diris: " Al mi naskiĝis malhelpo kaj obstaklo por mia forlaso." Do li nomis sian filon Rahulo, kiu signifas malhelpon.

  Kiam li revenis al la palaco, li renkontis reĝidinon nomatan Kisagotami, kiu hazarde rigardis eksteren tra la palaca fenestro. Vidinte la reĝidon alvenanta, ŝi tiel absorbiĝis de lia beleco, ke ŝi diris laŭte: "Kiel feliĉaj devas esti la patrino, patro kaj edzino de tiel bela juna reĝido!"

  Preterpasante la virinon, Sidarto aŭdis tion kaj pensis en si, "La patrino, patro kaj edzino trovas feliĉon en mia bela figuro, sed kiel mi eskapu el la obstakloj kaj suferoj por atingi nirvanon, kiu estas eterna libereco feliĉa kaj paca?" Pro la demando li ekkonsciis, kion li devas fari. "Mi forlasos la familian vivon kaj homan mondon por atingi iluminiĝon. Tiu virino donis al mi valoran lecionon. Mi devas danki ŝin per pago al instruistino." Depreninte valoran perlan kolringon de sia kolo, Sidarto ĝin benis kaj dankeme donacis al Kisagotami kiel lernan kotizon.

615
Esperanta novaĵo / Elsendlisto de la 18-a Retradio BRE
« je: majo 04, 2013, 10:16:55 ptm »
Saluton, karaj amikoj!

      Baldaŭ ekaŭdiĝos la 18-a elsendo de Retradio BRE. Jen la elsendlisto:

  Budhisma scio:
    4. La edukado de la reĝido
    5. Bonkoreco de Reĝido Sidarto
    6. La edziĝo de Reĝido Sidarto
  Budhisma muziko:
    Aromaj floroj
  Budhismaj rakontoj:
    4. Zi Ĉan kaj la Fiŝoj
    5. Jadbastona Supo
    6. Dankema Cervo
    VIRINA VIZAĜO

  La programeroj ekaŭdiĝos tuj je 2013-05-05, kaj la adreso por la aŭskultado estas:  http://www.budhano.cn/podkasto
      Bonan aŭdeblecon al vi!

Paĝoj: 1 ... 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 [41] 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52