Montri afiŝojn

En tiu ĉi paĝo vi povas rigardi ĉiujn afiŝojn faritajn de tiu ĉi forumano. Notu, ke vi povas vidi afiŝojn nur en partoj de la forumo por kiuj vi nun havas atingopermeson.


Mesaĝoj - Miaohui

Paĝoj: 1 ... 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 [31] 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 ... 52
451
Trezorejo de Vero / Re: 1-4 La rakonto de Kalijakini
« je: novembro 13, 2013, 04:21:14 atm »
Dankon por via helpo.
Mi faris alian modifon en la traduko. Ĉion bonan al vi!

452
Trezorejo de Vero / 1-4. La rakonto de Kalijakini
« je: novembro 12, 2013, 05:34:53 atm »
  1-4. La rakonto de Kalijakini

  Tiuj kun malamo,

  Neniam liberiĝas per malamo.

  Ili liberiĝas per amo.

  Jen estas eterna vero.

  Restante en Ĝetavana Monaĥejo de Sravastio, la Budho eldiris tiun versaĵon rilate al sterila virino kaj alia, kiu povis naski infanon.

  Iam vivis viro. Lia edzino estis sterila kaj ne povis naski infanon. Timante, ke ŝiaj edzo kaj bopatrino kondutos malbone al ŝi, la edzino aranĝis, ke la edzo prenis kromedzinon. Dufoje, apenaŭ la kromedzino gravediĝis, la sterilulino donis al ŝi manĝaĵon miksitan kun drogoj kaj abortigis la infanon. La kromedzino tenis la sekreton pri sia tria gravediĝo kontraŭ la sterilulino. Sed kiam la sterilulino informiĝis pri tio, ŝi refoje kaŭzis abortigon. Malfeliĉe la kromedzino mortis en la nasko. La malfeliĉa virino pleniĝis de kolero antaŭ sia morto, kaj ĵuris sin venĝi kontraŭ la sterilulino kaj ties idaro. Jen komenciĝis ilia malpaco. 

  Dum iliaj postaj ekzistoj, ambaŭ ili renaskiĝis kiel kokino kaj katino, kuniklino kaj leopardo, kaj fine kiel filino de nobelo en Sravastio kaj demonino. Iutage Demonino Kalijakini persekutis la nobelan filinon kaj ŝian infanon. Kiam la virino aŭdis, ke la Budho donas religian predikon en Ĝetavana monaĥejo, ŝi kuris al li kaj metis sian filon ĉe liajn piedojn por peti protekton. La malica demonino estis barita ekster la monaĥejo. Post kiam oni enlasis ŝin, la Budho admonis ambaŭ virinon kaj demoninon. La Budho rakontis al ili pri iliaj estintaj okazaĵoj kiel rivalaj edzinoj kaj kiel ili tenis malamon unu kontraŭ la alia. Ili komprenis, ke malamo kaŭzas pli da malamo, kaj ili povas ĉesi ĝin nur per amikeco, komprenemo kaj bona deziro. Ili ambaŭ konsciis pri sia eraro kaj interpaciĝis laŭ la admono de la Budho. 

  La Budho proponis, ke la virino transdonu sian filon al la demonino. Timante pri la sekureco de sia filo, ŝi hezitis, sed pro sia plena konfido al la Budho ŝi finfine donis infanon al la demonino.

  La infanon varme akceptis la demonino, kiu redonis lin al lia patrino post kisado kaj karesado al li. Rezulte de tio, ili ne plu malamis inter si.

  Tiuj, kiuj klopodas konkeri malamon per malamo, similas al militistoj kun armiloj klopodantaj venki aliajn armitajn. Tio pliigas malamon anstataŭ ĉesigi ĝin. La antikva saĝo provizas malsaman metodon eternan por venki malamon. Tiu eterna saĝo estas renkonti malamon per amo. La klopodo venki malamon per malamo neniam sukcesas. Sed la metodo venki malamon per amo estas ĉiam efika. Jen kial la metodo estas priskribita kiel eterna saĝo.

  La principo montrita en tiu ĉi versaĵo estas klara. kvereladoj neniam povas finiĝi per kverelado. Milito neniam finiĝas per postaj militoj. Malamo neniam finiĝas per verŝi malamon pro malamo. Tiuj malbonaĵoj finiĝas nur per rezignado de kolero, malamo, kverelado kaj militoj. Malamo ĉesas nur per amikeco, indulgo kaj forgeso.

453
Esperanta novaĵo / La 45-a Retradio BRE
« je: novembro 09, 2013, 03:15:25 ptm »
Saluton, karaj amikoj!

Nun ni ekdisaŭdigis la 45-an elsendon de Retradio BRE je la adreso:
http://www.budhano.cn/podkasto/?p=1539

Ĉiuj samideanoj estas bonvenaj!

 Budhisma scio
 1-3/1-4. Rakonto de Tiso
 Budhisma muziko
 Kvieta vojo
 Budhismaj rakontoj
 75. Lerta Pafisto
 76. Kvar Ĝemelaj Hundidoj

Bonan aŭdeblecon al vi!

454
Trezorejo de Vero / Re: 1-3/1-4. Rakonto de Tiso
« je: novembro 09, 2013, 01:05:30 ptm »
Dankon por via akurata respondo.
Mi jam voĉlegis ĝin kaj ankaŭ faris plian modifon dum mia voĉlegado.
Ĉion bonan al vi!

455
Trezorejo de Vero / Re: 1-3/1-4. Rakonto de Tiso
« je: novembro 08, 2013, 05:56:34 atm »
Dankon por via akurata helpo, kara samideano.
En la nova versio mi faris modifon kaj korektis la trovitajn erarojn. La tradukon mi uzos por cxisemajna elsendo, do se vi havos tempon, bonvolu tralegi la novan version por kontroli, cxu estas aliaj korektindaj eraroj.
Antaŭdankon por via helpo!

456
Trezorejo de Vero / 1-3. Rakonto de Tiso
« je: novembro 07, 2013, 03:33:41 ptm »
1-3.  Rakonto de Tiso

  Se oni tenas malamon en la memoro:

  "Li insultis kaj batis min,

  venkis kaj prirabis min",

  La rankoro estas ne forigebla por ili.

  Se oni ne tenas malamon en la memoro:

  "Li insultis kaj batis min,

  venkis kaj prirabis min",

  La rankoro estas forigebla por ili.

  Dum sia restado en Ĝetavana monaĥejo en Sravastio, la Budho ĉantis la versaĵojn pri Monaĥo Tiso. Tiso estis kuzo de la Budho kaj iam restis ĉe li. Tiso fariĝis monaĥo nur en sia maljuneco, sed li restis en la pozicio de supera monaĥo kaj tre plezuris kiam la vizitantaj monaĥoj petis lian permeson por servi al li. Aliflanke li ne plenumis la devon laŭ la espero de malsuperaj monaĥoj. Krome, li ofte kverelis kun junaj monaĥoj. Se iu riproĉis lin pri lia konduto, li plendis al la Budho ploretante ĉagrenite kaj ĉagrene.

  Foje, la Instruisto demandis lin: "Tiso, kial vi venis al mi ploretante tiel dolore kaj malĝoje kun larmoj en via okuloj?" La aliaj monaĥoj konsultiĝis inter si: "Se li iros sole, li kaŭzos problemon." Do ili ankaŭ iris kun li. Salutinte la Instruiston, ili sidiĝis respektoplene ĉe iu flanko. Tiso respondis al la Instruisto: "Sinjoro, tiuj monaĥoj insultis min." La Instruisto demandis: "Sed kie vi sidis?" "En ŝtata halo meze de la monaĥejo, Sinjoro." "Ĉu vi vidis tiujn monaĥojn kiam ili alvenis?" "Jes, Sinjoro, mi vidis ilin." "Ĉu vi stariĝis kaj eliris por bonvenigi ilin?" "Ne, Sinjoro, mi ne faris tion." "Ĉu vi helpis transpreni iliajn kunportaĵojn ?" "Ne, Sinjoro, mi ne faris tion." "Tiso, ne tiel agu. Nur vi estas riproĉinda. Petu ilian pardonon. " "Mi ne petos ilian pardonon, Sinjoro."

  La monaĥoj diris al la Instruisto: "Li estis obstina monaĥo, Sinjoro." La Instruisto respondis: "Monaĥoj, jen ne la unua fojo de lia obstineco. Li estis obstina ankaŭ en antaŭa vivo." "Ni ĉiuj scias pri lia obstineco en tiu ĉi vivo, Sinjoro, sed kion li faris en antaŭa vivo?" "Bone, monaĥoj. Aŭskultu," diris la Instruisto. Do li rakontis jenan historion.

  Foje antaŭe, kiam iu reĝo regis en Benareso, asketo nomata Devalo, kiu loĝis en regiono Himalajo ok monatojn, revenis de Himalajoj kun deziro loĝi proksime al la urbo kvar monatojn dum la pluva sezono por salo kaj vinagro. Vidinte du knabojn ĉe la urba pordo, li demandis ilin: "Kie tranoktas enurbiĝintaj monaĥoj?" "En halo de la potfaristo, Sinjoro." Do Devalo iris al la halo de la potfaristo, haltis ĉe la pordo kaj diris: "Se oportunas al vi, Bagavo, mi volas pasigi nokton en via halo." La potfaristo bonvenigis lin en la halo kaj diris: "Mi ne laboras en la halo nokte, kaj la halo estas larĝa. Do tranoktu ĉi tie laŭ via plaĉo, Sinjoro." Nelonge post kiam Devalo eniris la halon kaj sidiĝis, alia asketo nomata Narado revenis de Himalajoj, kaj petis loĝejon de la potfaristo por tranokti. La potfaristo pensis: "Ĉu la antaŭa asketo volas pasigi nokton kun li aŭ ne, mi ne havos respondecon pri tio."

  Do li diris al la ĵus alveninta asketo: "Sinjoro, se la antaŭe atinginta asketo konsentis pro tio, tranoktu ĉi tie laŭ via plaĉo." Do Narado proksimiĝis al Devalo kaj diris: "Instruisto, se vi konsentas, mi volas tranokti ĉi tie." Devalo respondis: "La halo estas larĝa, do envenu kaj tranoktu ĉe flanko." Narado eniris kaj sidiĝis ĉe la asketo, kiu venis antaŭ li. Ambaŭ ili interŝanĝis amikajn salutojn.

  Kiam estis tempo por enlitiĝo, Narado atente rigardis la pozicion de la pordo kaj lokon, kie Devalo kuŝas. Poste, li kuŝiĝis. Sed kiam Devalo kuŝiĝis, anstataŭ en ĝusta pozicio, li kuŝis kruce kaj baris la vojon al la pordo. Rezulte de tio, kiam Narado eliris dum la nokto, li piedpremis la surmatajn harojn de Devalo. Devalo tuj kriis: "Kiu tiel agis?" Narado respondis: "Estas mi, Instruisto. Mi ne sciis, ke vi kuŝas ĉi tie. Bonvolu pardoni min." Narado eliris, lasante Devalon ploranta kvazaŭ rompiĝus lia koro. Devalo pensis en si: "Mi ne lasos lin piedpremi min refoje kiam li envenos." Do li sin turnis kaj kuŝiĝis kun la kapo sur la antaŭa loko de siaj piedoj. Kiam Narado envenis, li pensis: "Antaŭe mi vundis la instruiston. Ĉifoje mi iros pasante liaj piedojn." Tiel li premis la kolon de Devalo kiam li eniris. Devalo kriis: "Kiu vi estas?" Narado respondis: "Estas mi, Instruisto." "Falsa asketo!" diris Devalo, "En la unua fojo vi premis miajn harojn. Ĉifoje vi premis mian kolon. Mi malbenos vin." "Ne kulpigu min, Instruisto. Mi ne scias, ke vi estas kuŝanta en tiu ĉi pozicio. Kiam mi envenis, mi pensis, 'En la unua fojo mi vundis la instruiston, kaj ĉifoje mi eniros pasante liajn piedojn.' Bonvolu pardoni min." "Falsa asketo, mi malbenos vin." "Bonvolu ne tiel agi, Instruisto." Sed Devalo tute ne atentis pri la peto de Narado kaj malbenis lin dirante: "Via kapo disiĝu en sep pecojn ĉe la sunleviĝo."


  Nun Narado konsciis, ke la malbeno falos returne al sia frata asketo. Li kompatis lin, kaj uzis la povon de sia meditado por preventi la sunon de supreniro. Kiam la suno ne povis leviĝi, la reĝo devis interveni kaj petis Devalon indulgi la asketon. Devalo rifuzis. Narado diris al Devalo: "Instruisto, mi lasos la sunon leviĝi per la povo de mia meditado. En la momento de la sunleviĝo, bonvolu teni argilan bulon sur via kapo, mergu vin en akvo kaj malmergiĝu en diversaj lokoj dum via forkurado. Tuj kiam la sunlumo trafos la argilan bulon sur via kapo, ĝi disiĝos en sep pecojn. Do Devalo plonĝis en la akvon, eliris en diversa loko kaj forkuris. Kiam la Budho finis la rakonton, li diris: "Monaĥoj, en tiu tempo, la reĝo estis Anando, Devalo estis Tiso, kaj Narado estis mi mem. En tiu tempo li estis obstina."

  La Budho deadmonis ilin de la malamaj pensoj. Malamo povis esti mildigita nur per pensoj de amikeco.

  Kiam iu persistas, ke li estas insultita, atakita, venkita aŭ prirabita, lia kolero daŭre pliiĝas. La kolero de tia homo estas ne forigebla. Ju pli granda estas la imagita problemo, des pli granda estas lia deziro sin venĝi.
  Vivante en la homa socio oni ofte kverelas unu alian. Kiam okazas tiaj konfliktoj, oni ofte senĉese pensas pri la eraro de aliaj homoj kaj ilia kolero kreskas pro tio. Sed kiam ili indulgas kaj forgesas la eraron al si, ilia kolero tuj malaperas. Tiam ili vivas en trankvileco.

  La paro da versaĵoj montris psikologian principon bazan al emocia regado. Emocio estas korpa ekscitiĝo, kiu komenciĝis je penso. Penso kreas mensan bildon, kiu ekscitas koncernan emocion se oni tenas ĝin en sia memoro. Nur kiam tiu mensa bildo estas ignorita kaj tute ne atentita, tiu emocio malaperas. La Budho konstante admonis al siaj sekvantoj ne sin venĝi sed ĉiam kaj ĉie praktiki paciencon eĉ kiam oni provokas ilin. La Budho laŭdis tiujn, kiuj toleris la erarojn de aliaj eĉ se ili havis povon por sin venĝi. En la Damapado estis multaj ekzemploj, kiuj montras kiel la Budho praktikis paciencon eĉ kiam oni lin serioze kritikis, insultis kaj atakis. Pacienco ne estas signo de malforteco aŭ venkiteco, sed ĝi montras nevenkeblan forton de grandaj homoj. La sekreto de pacienco estas ŝanĝi la mensan bildon aŭ manieron, kiel vi interpretas la situacion. En la Ŝantivadi jataka estas ekzemplo, ke la sanktulo Ŝantivadi estis la antaŭa vivo de Budho Gotamo. La sanktulo senĉese ripetis la penson: "Vivu la reĝo kaj li liberiĝu de damaĝo." kiam liaj membroj estis dehakitaj ĝis morto fare de kruela reĝo, kiu volis testi lian paciencon.

457
Trezorejo de Vero / Re: 1-2. La rakonto de Matakundalio
« je: novembro 03, 2013, 10:19:18 ptm »
Dankon por via atentigon, kara amiko!
Pardonu, ke mi eraris pri la nomo en la titolo. La ĝusta nomo estas matakundalio.
Kvankam mi jam faris disaŭdigadon, tamen mi ankoraŭ korektis la eraron por estonta versio.
Ĉion bonan al vi!

458
Esperanta novaĵo / La 44-a Retradio BRE
« je: novembro 02, 2013, 06:05:50 ptm »
Saluton, karaj amikoj!

Nun ni ekdisaŭdigis la 43-an elsendon de Retradio BRE je la adreso:

http://www.budhano.cn/podkasto/?p=1535

Ĉiuj samideanoj estas bonvenaj!

Elsendlisto
 Budhisma scio
 |1-1. Rakonto de Ĉakupalo
 1-2. La rakonto de Mandakundalio
Budhisma muziko 
 Laŭdo al la Budho
Budhismaj rakontoj
 72. Skurĝado de Dio
 73. Venĝo de Mortinta Hundo
 74. Hundiĝo

Bonan aŭdeblecon al vi!

459
Forumo pri vortoj / Re: vorto "ubikva"
« je: oktobro 31, 2013, 05:44:06 atm »
Klarigo pri ĝi en PIV:
ubikv/a ☼ (pp vivulo) Loĝanta en tre diversaspecaj biotopoj. ➞ kosmopolita.

460
Trezorejo de Vero / 1-2. La rakonto de Matakundalio
« je: oktobro 31, 2013, 05:34:35 atm »
1-2. La rakonto de Mandakundalio

  "Menso antaŭiras ĉiujn ekzistaĵojn.

  Menso estas la ĉefo kaj faras ilin.

  Se oni parolas aŭ agas

  kun klara kaj konfida menso,

  Feliĉo sekvas rezulte de tio

  Kiel homa ombro neniam forlasebla."

  Dum sia restado en Ĝetavana monaĥejo de Sravastio, la Budho diris tion rilate al juna bramano Matakundalio'

  Matakundalio estis juna bramano. Lia patro Adinapubako estis tre avara kaj neniam donis almozon. Eĉ la orajn ornamaĵojn por lia sola filo li mem faris por ŝpari laborkotizon. Kiam lia filo malsaniĝis, li ne petis helpon de kuracisto ĝis estis tro malfrue por savi la filon. Kiam li konsciis, ke la filo estas mortanta, li portis lin eksteren sur la verando por ke neniu venanta al lia domo vidu liajn havaĵojn.

  Tiumatene la Budho finis la kompateman meditadon kaj vidis per sia supernatura scio, ke Matakundalio kuŝas malsana sur la verando. Do la Budho staris ĉe la pordo de bramano Adinapubako kiam li iris en urbon Sravastio por almozpeti manĝajon kun siaj disĉiploj. La Budho elsendis faskon da lumradio kaj altiris la atenton de la junulo, kiu kuŝas fronte al la interno de la domo. La junulo vidis la Budhon, sed li estis tre malforta, kaj nur povis esprimi sian kredon en la menso. Sed tio estis sufiĉa. Post kiam li forpasis kun sia kredo al la Budho, li renaskiĝis en Tavatirsa ĉielo.

  De sia ĉiela loĝejo, Matakundalio vidis, ke lia patro funebras ĉe lia tombejo. Li aperis antaŭ la maljunulo en sia antaŭa formo. Li diris al la patro pri sia renaskiĝo en la Tavatirsa mondo kaj urĝigis lin inviti la Budhon al manĝo. En la domo de Adinapubako oni demandis, ĉu homoj povas renaskiĝi en ĉiela mondo nur per sia kredo en la menso sen doni almozon aŭ observi moralajn preceptojn. La Budho invitis Matakundalion aperi en la nuna formo. Matakundalio sin montris en siaj ĉielaj ornamaĵoj kaj diris al ili pri sia renaskiĝo en la Tavatirsa mondo. Nur tiam la aŭskultantoj konvinkiĝis, ke la filo de bramano Adinapubako atingis tiel grandan gloron per la sia kredo en la menso al la Budho.

  Ĉiuj travivaĵoj de homo venas el liaj pensoj. Se iliaj pensoj estas bonaj, liaj vortoj kaj kondutoj estas ankaŭ bonaj. La rezulto de bonaj pensoj, vortoj kaj kondutoj estos feliĉo. La feliĉo neniam forlasas homon, kies pensoj estas bonaj. Feliĉo ankaŭ ĉiam sekvos lin kiel lia ombro neniam forlasas lin.

461
Trezorejo de Vero / 1-1. Rakonto de Ĉakupalo
« je: oktobro 31, 2013, 05:34:05 atm »
1-1. Rakonto de Ĉakupalo

  "Menso antaŭiras ĉiujn ekzistaĵojn.
  
  Menso estas la ĉefo kaj faras ilin.

  Se iu parolas aŭ agas

  kun malpura menso

  La estigita sufero sekvas

  kiel radoj al bovaj hufoj."

  Dum sia restado en Ĝetavana Monaĥejo en Sravastio, la Budho diris tion rilate al blinda monaĥo Ĉakupalo.

  Foje, Monaĥo Ĉakupalo venis al Ĝetavana monaĥejo saluti la Budhon. Li paŝis tien kaj reen meditante en iu nokto kaj piedpremis kelkajn insektojn pro akcidento. Kelkaj monaĥoj vizitis la monaĥon matene kaj trovis la mortintajn insektojn. Ili pensis pri la ago de la monaĥo kaj raportis tion al la Budho. La Budho demandis, ĉu ili vidis la monaĥon mortigi insektojn. Ili neis, do la Budho diris: "Kiel vi ne vidis lin mortigi, ankaŭ li ne vidis tiujn vivestaĵojn. Krome, kiel monaĥo fariĝinta arahanto, li havas nenian intencon mortigi. Do li estas senkulpa." Demandite, kial Ĉakupalo estas blinda kvankam li estas arahanto, la Budho rakontis jenan historion:

  Ĉakupalo estis kuracisto en unu el siaj pasintaj vivoj. Foje, li intence blindigis malsanulinon. Antaŭ tio, tiu virino promesis fariĝi lia sklavino kune kun ŝiaj infanoj se ŝiaj malsanaj okuloj estos tute kuracitaj. Tamen ŝi faris mensogon al la kuracisto pro timo, ke ŝi kaj ŝiaj infanoj vere fariĝos sklavoj. Ŝi diris al li, ke ŝia malsano pli graviĝis, malgraŭ la fakto, ke ŝiaj okuloj estis tute resanigitaj. La kuracisto sciis bone, ke ŝi trompis lin, li do donis al ŝi alian ŝminkaĵon, kiu faris ŝin tute blindaj. La kuracisto perdis sian vidpovon multfoje en siaj postaj vivoj pro la rezulto de sia malbona konduto.

  Ĉiu nia travivaĵo komenciĝis de nia menso. Niaj vortoj kaj kondutoj venis el la penso. Se ni parolas aŭ agas kun malbonaj pensoj, neeviteble rezultas malplezuraj travivaĵoj. Kien ajn ni iras, ni kreas malbonajn cirkonstancojn ĉar ni havas malbonajn pensojn. Tio tre similas al ĉaraj radoj sekvantaj hufojn de bovo jugita al la ĉaro. Kune kun la peza ŝarĝo de la ĉaro, la ĉaraj radoj sekvas la bovon tirantan la ĉaron. La besto estis ligita al la peza ŝarĝo, de kiu ĝi tute ne povis sin liberigi.


463
Esperanta novaĵo / La 43-a elsendo de Retradio BRE
« je: oktobro 25, 2013, 07:53:18 ptm »
  Saluton, karaj amikoj!
  Nun ni ekdisaŭdigis la 43-an elsendon de Retradio BRE je la adreso:
  http://www.budhano.cn/podkasto/?p=1531
  Ĉiuj samideanoj estas bonvenaj!
  Sendlisto
  Budhisma scio
  2-31. La lastaj vortoj de la Budho
  2-32. La unua konsiliĝo pri budhaj instruoj
  Budhisma muziko
  Mia bondeziro al vi
  Budhismaj rakontoj
  69. Buĉista Dio
  70. Buĉisto Stufita
  71. Savi Bubalon
  Bonan aŭdeblecon al vi!

464
Forumo pri vortoj / Re: Esperanta budhisma terminaro en Japana lingvo
« je: oktobro 23, 2013, 03:42:11 atm »
Kvankam en la listo estas iom da neperfektaĵoj, tamen ni dankas, ke japanaj samideanoj faris multe por nia afero.
Mi bedaŭras, ke en la nuna tempo ankoraŭ ne estas preta budhisma terminaro en Esperanto, tamen estas speciala viki-paĝo por tio: http://www.uea.org/vikio/Budhisma_Terminaro?

465
La vivo de la Budho / Re: 2-32. La unua konsiliĝo pri budhaj instruoj
« je: oktobro 22, 2013, 05:36:17 atm »
Dankon por via helpo. Mi jam ĝisdatigis la tradukon.

Paĝoj: 1 ... 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 [31] 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 ... 52