Montri afiŝojn

En tiu ĉi paĝo vi povas rigardi ĉiujn afiŝojn faritajn de tiu ĉi forumano. Notu, ke vi povas vidi afiŝojn nur en partoj de la forumo por kiuj vi nun havas atingopermeson.


Mesaĝoj - Miaohui

Paĝoj: 1 2 3 [4] 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 ... 52
47
Esperanta biblioteko / Reta gazeto: Norda Prismo
« je: januaro 22, 2015, 06:45:42 ptm »

48
Esperanta biblioteko / Reta gazeto: Literatura Mondo
« je: januaro 22, 2015, 06:44:36 ptm »
Adreso por legi kaj elŝuti

http://literaturamondo.org/index.htm

49
Esperanta novaĵo / Funkcias Esperanta Televido
« je: januaro 17, 2015, 05:01:31 atm »
Esperanto TV
La oficiala fana paĝo pri Esperanto TV.
http://esperantotv.net/

50
Retadreso kaj pasvorto por are elŝuti la gazetojn: http://pan.baidu.com/s/1i33R2a5  Pasvorto(密码):wjl6

51
Novaĵoj
JUNA AMIKO - 40 jaroj - ĈIUJ NUMEROJ EN LA RETO!
Kategorio: Movado; Dato: 2015-01-15 02:57:01

Ĉiuj numeroj de la 40 jara revuo Juna Amiko estas legeblaj en la reto en elektronika formato!

JUNA AMIKO - 40 jaroj - ĈIUJ NUMEROJ EN LA RETO!



   "Juna Amiko" estas internacia Esperanta revuo por lernejanoj kaj komencantoj, eldonata ekde 1974 de Internacia Ligo de Esperantistaj Instruistoj, ILEI. La revuo ekde la komenco aperas seninterrompe, helpas lernantojn de la lingvo, kaj antaŭ kelkaj monatoj festis sian 40-jaran jubileon.

Lige al la 40-jara jubileo de Juna Amiko, kiel komuna projekto de ILEI kaj Lingvo-Studio en Budapeŝto ni skanis ĉiujn 133 ĝisnunajn numerojn de la revuo kaj deponis ĝin en interreta biblioteko por publika legado en pdf-formato.

Adreso de la biblioteko: http://www.eventoj.hu/juna-amiko/

Estonte la freŝaj numeroj aperos en la biblioteko kun 2-jara prokrastado.

Ĉefa motoro kaj longtempa redaktoro de la revuo estis s-ro Kurucz Géza, nun honora membro de ILEI. Ekde la pasinta jaro la revuo estas redaktata kaj prizorgata de Stano Marĉek.

- Ĉefaj informoj pri Juna Amiko: http://ilei.info/revuoj/?lingvo=eo
- Historio de la revuo: http://eo.wikipedia.org/wiki/Juna_Amiko

------
László Szilvási, Lingvo-Studio, L.S.
www.eventoj.hu

52
Esperanta biblioteko / Rekomendo: Reta gazeto Riverego
« je: januaro 09, 2015, 04:37:03 atm »
La retadreso por legado: http://www.esperanto.qc.ca/fr/riverego


53
Budhismo kaj Esperanto / Estu mastro de nia vivo
« je: januaro 03, 2015, 04:55:45 atm »
  Estu mastro de nia vivo

  1. Kiu aranĝas niajn naskiĝon, vivon kaj morton? Kio ni estos post nia morto?

  Kiam mi partoprenis en budhisma fakkunsido dum la japana kongreso de Esperanto, samideano diris, ke li estas konfuzita de demando, de kie li venis, kial li venis en la mondo kiel homo, kaj kien li iros post la morto. En la mallonga kunsido mi ne povis komuniki kun li pri tiu komplika demando, mi do promesis, ke mi speciale verku pri tiu temo post mia reveno al Ĉinio.

  Estas diversaj opinioj pri homaj vivo kaj morto. Iuj opiniis, ke ni naskiĝis en la mondon senkaŭze, kaj post nia morto nia vivo ne plu daŭros. Do ni naskiĝas kaj mortas tute nature senkaŭze. Iuj opinias, ke ni naskiĝas kaj mortas laŭ la volo de Dio, kaj nia vivcelo estas eviti naskiĝon en la infero kaj klopodi por naskiĝi en la paradizo aranĝita de Dio al ni. Tamen budhanoj havas sian propran opinion pri si mem.

  La budhisma vidpunkto pri tio

  Laŭ budhismo, ni spertas hieraŭon, hodiaŭon kaj morgaŭon. Ĉiuj scias bone pri tio. Se ni plilongigos la tempon, ni ankaŭ spertas sennombrajn antaŭajn vivojn, nunan vivon kaj ankaŭ sennombrajn estontajn vivojn se ni ne liberigos nin el la vivcirklo. Niaj vivoj tute similas al senĉesa ĉeno, kiu estiĝas el ĉeneroj ligitaj al aliaj ĉeneroj. Kvankam vekiĝinte en la mateno, ni opinias, ke ni estas samaj kiel en la lasta nokto, tamen en la sekva vivo estas neeble por ni havi saman korpon kvankam ni same havas vivon. Nia vivcirklo konsistas el ses formoj: Devao, Homo, Asurao, Besto, Malsata spirito kaj Suferanto en la infero. Eble iuj demandos: "Ĉu ni havos la saman korpon en la sekva vivo, tio tute ne havos rilaton kun mi." Imagu, se vi estus aktoro en iu teatraĵo, kaj dum via prezento oni bategus vin je via kapo tiel forte, ke vi sentus grandan doloron. Sed post tiu ĉi teatraĵo, kaj vi tuj ludus alian rolon en la sekva teatraĵo, ĉu ne plu dolorus al vi la kapo? Tute ne eble. Via kapo ankoraŭ doloras al vi malgraŭ ke vi jam havas alian rolon ol tiu, en kiu vi suferis pro la bato. Ĉar vi mem ankoraŭ estas sama en diversaj roloj de la teatraĵo. Tio estas sama afero dum la ŝanĝiĝo de niaj vivformoj. Sed kiu estas la spertanto de niaj vivoj, kaj kiu aranĝas pri nia estonteco? Pri tio mi parolos jene.

  Kial mi ankoraŭ estos mi mem en alia vivo?

  Ĉiuj vivestaĵoj konsistas el korpo kaj konscioj. Per nia korpo ni povas vivi kaj konduti, kaj per niaj konscioj ni povas percepti kaj decidi. En la nuna tempo, ni ĉiuj scias bone, ke ni havas ses konsciojn respektive de okulo, orelo, nazo, lango, korpo, menso, per kiuj ni povas vidi, aŭdi, gustumi, flari, senti kaj pensi. Sed laŭ budhismo ni havas aliajn du: Manoon kaj Alajon. Kutime ili ne aktivas evidente en nia ĉiutaga ago, do preskaŭ neniu bone scias pri ili. Kvankam iuj sciencistoj konsciis pri ili, tamen ili ne konas ilin sufiĉe bone, do oni nomis ilin latentaj konscioj. Niaj ses konscioj aktivas en nia ĉiutaga vivo, kaj la informo de ilia aktivado estas konservitaj en la oka konscio per la sepa. Do la oka konscio havas funkcion de tenejo en kiu estas informoj de ĉiuj konscioj. Je nia morto, ĉiuj el la ses konscioj forlasis nin sinsekve. Tiam oni kutime opinias, ke ni mortas. Sed laŭ budhismo ne. Ĉar restas ankoraŭ la sepa kaj oka konscioj. Kiam la oka konscio forlasas nin, mi mortas. Tamen tiam ni ankoraŭ perceptas nin mem per la oka konscio. Fakte, la tiama memo estas la kombinaĵo de la oka konscio kun ĉiuj informoj pri niaj antaŭaj agoj, kaj bonaj kaj malbonaj. Dum malpli ol 49 tagoj ni vivas en mediuma mondo ĝis ni renaskiĝas. Nian renaskiĝon decidas la boneco de la informo. Se la informo de la bona konduto estas multa, ni do renaskiĝas en pli bona ekzisteco, kaj se la informo de malbona konduto estas multa, ni renaskiĝas en malpli bona ekzisteco. Se nia bona informo estas plej multa, ni renaskiĝos kiel devao, kaj se nia malbona informo estas plej multa, ni vivas en infera mondo por suferi. De tio vi scias, ke ni mem estas nia "Dio", kiu aranĝas pri niaj vivformo kaj sorto. La kaŭzo de tio similas al balono, kies altecon decidas la aero en ĝi.

  Sed ĉu nia metamorfozo estas tiel pasiva, ke ni tute ne povas elekti? Ne. Post kiam nia oka konscio forlasis nian korpon, ni ne plu havas fizikan korpon. Tamen laŭ nia percepto, ni ankoraŭ ekzistas. Tiam ni havas modiuman korpon. Tiu korpo estas tiel subtila, ke oni tute ne povas percepti per siaj konscioj. En mediuma korpo ni havas kvin magiajn povojn per kiuj ni scias bone pri niaj antaŭaj vivoj, ni povas aŭdi kaj vidi tion, kion ordinare ni ne perceptas kiam ni vivas kiel homo. Ni povas iri tien, kien ni ne povas iri tiel plu. Tiam ni havas du staton sobra aŭ dorma, simile al ni en la homa mondo. Kiam venas la tempo por nia renaskiĝo, ni vidas diversajn iluziojn, kiuj allogas nin. Se ni sentas korinklinon al iu el la iluzioj, ni perdis konscion kaj nia konscio iras en uteron de nia patrino, ĉu en formo de homo aŭ besto. Ekde tiam plej multaj el ni perdis la momoron pri nia antaŭaj vivoj kaj dronas en dorma stato. Post nia enurteriĝo, naskiĝis la sepa kaj ses evidentaj sinsekve kune kun la kreskiĝo de la feto. Do en la perfekta tempo, ni renaskiĝas en la nova vivformo.

  Kion ni faru por la plibona vivo?

  Kompreninte pri la principo pri mia metamorfozo, ni povas krei estontan feliĉon kaj ŝanĝi la nunan vivstaton per nia klopodo. Tio estas simpla: Laŭeble fari bonan konduton; sin deteni de malbona konduto kaj surbaze de tio, purigi nian menson kaj ŝanĝi nian memsstaton laŭ la budhisma teorio.

  Se ni klopodas per tia maniero, ni povas ne nur garantii pri nia feliĉa estonteco, sed ankaŭ ĝui la nunan feliĉon.

54
Budhismo kaj Esperanto / Resumo pri ĉiutaga meditado
« je: januaro 03, 2015, 04:53:33 atm »
  Resumo pri ĉiutaga meditado

  Miaohui

  Multaj homoj opinias, ke meditado estas mistera kaj nur taŭgas por tiuj, kiuj havas sufiĉan tempon por praktiki ĝin. Fakte ĝi taŭgas ne nur al liberaj homoj kaj ankaŭ al homoj kun malmulte da libereco ĉar oni povas praktiki ĝin per diversaj metodoj.

  La plej ordinara meditado estas tiu en sida pozo. Tio bezonas diversajn kondiĉojn, kiuj estas tempo, loko, stato kaj aliaj. La metodo por tio ankaŭ estas diversaj, kiel atento pri spirado, nombrado de spiroj, amema meditado kaj enrigarda meditado.

  En la ĉambro oni ankaŭ fari kultadon, tio estas alia metodo de meditado saniga ambaŭ korpe kaj mense.

  La plej simpla metodo estas praktiki ĝin dum nia paŝado, kaj oni havas diversaj pensmanieroj por tion praktiki.

  Por tiuj, kiuj ne havas sufiĉan tempon praktiki meditadon laŭ aliaj metodoj, ankaŭ povas trovi sian propran metodon per la metodo koncentri sian atenton sur tio, kion li faras en ĉiutagaj vivo kaj laboro. Fakte tiu metodo estas tre utila kaj praktika por ordinaraj homoj.

  Sed la plej grava afero estas la bazo por la meditado. La bazo por meditado estas abstinado de malbono kaj laŭebla farado de bono. Sur tiu bazo ni povas kvietigi kaj purigi nian menson per meditado en niaj ĉiutagaj laboro kaj vivo por ke ni havu pli bonan staton en la nuna kaj estontaj vivoj.

55
Budhismo kaj Esperanto / Resumo pri kontribuoj de Majstro Xuanzang
« je: januaro 03, 2015, 04:46:14 atm »
  Resumo pri kontribuoj de  Majstro Xuanzang

  Miaohui

  Multaj azianoj sciis aŭ eĉ vidis ĉinan filmon “Pilgrimo al la okcidento”, en kiu monaĥo iris kun tri magiaj disĉiploj al la okcidenta ĉielo por peti sutron. Multaj homoj opinias, ke ĝi estas nur fikcia romano elpensita de verkinto Wu Ĉen’en. Fakte, la ĉefrolo de la romano estis Majstro Xuanzang, budhisma monaĥo naskiĝinta en Ĉinio dum la regperiodo de Dinastio Tang antaŭ pli ol 1600 jaroj.

  Majstro Xuanzang naskiĝis en konfuciana familio en Urbo Luoyang de Provinco Henan. Li perdis siajn gepatrojn en la knabeco kaj ekloĝis en proksima monaĥejo kiam li estis dekjara. Li fariĝis monaĥo kiam li estis 13-jara. Poste li lernis diversajn verkojn de Budhismo kaj trovis, ke tiamaj budhismaj verkoj estas malmultaj kaj la tradukoj estas ne perfektaj. Do li ekhavis intencon fari pilgrimon al tiama Hindio por akiri originalajn verkojn de Budhismo. Ne multaj homoj subtenis lin, kaj ankaŭ la registaro malpermesis li foriri de la lando. Do li elmigris sole kontraŭ granda malfacilo spite al vivdanĝero. Poste li sukcese atingis Hindion kaj lernis ĉe fama budhisma universitato Narando. Lerninte la ĉefajn studobjektojn en la universitato, li daŭre vojaĝis al aliaj lokoj en Hindio por lernado kaj instruado. Li famiĝis en la tuta Hindio pro sia erudicieco kaj modesteco, vekis atenton de tiama reĝo. La reĝo lernis multe de li pri la orienta lando Ĉinio. Do li fariĝis pondo de amikiĝo inter Hindio kaj Ĉinio. 17 jarojn poste, li revenis al Ĉinio en 643 malgraŭ granda malfacilo, fordankinte la proponon de la hindia reĝo, ke li restu en Hindio por propagandi Budhismon.

  Revininte al Ĉinio en 645, li ricevis varman bonvenon de ĉina reĝo pro sia granda kontribuo por ĉinio kaj la tuta mondo. Li fordankis la deziron de la reĝo fari lin kiel korteganon, kaj petis permeson de la reĝo, ke li fondu tradukejon de budhismaj verkoj. Do per la subteno de la reĝo, li fondis unuan tradukejon de budhismaj verkoj en Ĉinio. Li kreis novan stilon de tradukado, kaj tradukis multajn budhismajn verkojn. En la nuna tempo oni prenis lin kiel la unuan patriarkon de ĉina tradukado. Li kreis novan budhisman skolon “Weishizong”. Krome, li tradukis faman daoisman sutron “Daodejing” en sanskriton, kaj verkis sian detalan noton pri la sia pilgrimado laŭ la peto de la reĝo. En lia verko li priskribis detale pri pli ol cent landoj, kiujn li trapasis. Do lia verko fariĝis unika historia verko pri tiama Hindio kaj proksimaj landoj. Poste oni eltrovis multajn famajn historiajn restadejojn laŭ lia verko.

  Do per sia sinforgesa klopodo li faris grandan kontribuon ne nur en budhismo kaj daoismo, sed ankaŭ en la literaturo kaj monda historio. En la nuna epoko li ankaŭ estas lernenda por ni esperantistoj por nia paciga klopodo.

  Li kolektis 678 sutrojn, 150 reklivojn de la Budho kaj sep valorajn statuojn de la Budho.

  En 19 jaroj li marŝis 25000 kilometrojn kaj trapasis 110 landojn

  Estas dek procezoj dum la tradukado.

  En julio de 646 li finis la noton pri la vojaĝo en kiu li detale priskribis 110 landojn kiujn li persone vizitis kaj 28 landojn li nur aŭdis.

  En 648, la Reĝo skribis antaŭskribon por majstro Xuanzang en Yŭuagong kaj eksubtenis budhismon. Li laŭ lia ordono, 18500 homojn el diversaj lokoj fariĝis monaĥoj.

  Reĝido Lizhi konstruis Monaĥejon Ci’en por beni al la reĝino. En la monaĥejo tenis ĉiujn verkojn kaj budhajn statuojn alportitajn de Majstro Xuanzang. Majstro Xuanzang fariĝis abato de la monaĥejo laŭ ordono de la reĝo.

  En 652, konstruiĝis pagodo en la monaĥejo por konservi la budhismajn verkojn kaj budhajn statuojn laŭ la peto de Majstro Xuanzang al imperiestrino Wu Zetian, kiam li estis 52-jara.

  En 845, malpli ol 200 jarojn post la konstruiĝo de la pagodo okazis akcidento detrui budhismon en imperio Tang, kaj pli ol 4600 monaĥejoj detruiĝis, pli ol 260 mil gemonaĥoj laikiĝis, sed en Ĉan’an restis du monaĥejoj, inter kiuj estis Monaĥejo Ci’en.

  Li tradukis 19 jarojn, kaj antaŭ lia forpaso li tradukis Granda sutro de Saĝo.

56
Budhismo kaj Esperanto / Jara raporto pri miaj esperantaj aktivadoj en 2014
« je: januaro 01, 2015, 06:36:46 atm »
  Jara raporto pri miaj esperantaj aktivadoj en 2014

  Per monhelpo de Ĉielismo, prezidento de Xi’an-a Esperanto-asocio, mi partoprenis en la esperanta renkontiĝo okazigita de ŭonbulisma organizo en Koreio januare de 2014 kaj faris tri prelegojn pri budhismo aparte en esperanta rondo kaj dum la esperanta renkontiĝo. Miaj prelegoj estis publiligitaj en esperantaj kaj budhismaj gazetoj originale aŭ tradukite en korea lingvo.

  La ĉefa celo por mia partopreno estas esplori, ĉu Ŭonbulismo estas Budhismo au apartenas al Budhismo. Mi trovis, ke la deveno kaj teorio de la religio havas nenian rilaton kun Budhismo, kvankam la kreinto de la religio havis similan travivaĵon kiel tiu de Ŝakjamunio kaj lia celo ankaŭ estis fariĝi iluminiĝinto. Mi parolis kun pastroj kaj esperantigistoj de Ubunlismo, kaj ili ankaŭ ne konsentis, ke Ubunlismo estas budhismo aŭ apartenas al budhismo kvankam ilia fina celo ankaŭ estas fariĝi budho.

  En julio kaj aŭguto mi okazigis kaj gvidis someran kurson dum preskaŭ unu monato kunlabore kun Ĉina ILEI kaj Xi’an-a Esperanto-asocio. En la kurso lernis dekses kursanoj el Ĉinio, Taiwan, Koreio kaj Nepalo. Poste mi partoprenis en prepara laboro okazigi internacia esperanta seminario (Amo3) en Urbo Xi’an, kaj la seminario okazis sukcesplene.

  Poste mi okazigis retan kurson de fundamenta Esperanto.

  En la jaro 2014 mi ekesperantigis tri librojn kaj jam fintradukis la kompletan version de “La sutro de cent paraboloj”, el kiu mi jam adaptis parton de fabloj kiel publikigitan libron “Budhismaj fabloj” antaŭe.

  Mia retradio ĉesis pro mia klopodo por la someraj aktivadoj, kaj ankoraŭ ne redaŭriĝis ĝis nun. Mi klopodas redaŭrigi ĝin post la printempa festo.

  Antaŭ kelkaj monatoj mi ofte pripensis, kion mi faru poste. Mi trovis, ke mi havas kapablon eduki kursanojn kapablajn pri budhisma traduko, tamen mankas al mi taŭga loko kaj necesa mono por ke ili ĉefe partoprenu en la esperantigado de budhismaj verkoj, do mi ofte hezitis antaŭ du elektoj, ĉu trovi konvenan lokon kaj kolekti monon por fondi veran bazlokon por eduki budhanajn esperatistojn kaj kune esperantigi budhismajn verkojn aŭ sole labori ĝis elĉerpiĝo de mia energio kaj turni min al retiriĝo.

  Antaŭ unu monato mi ricevis inviton veni al la suda parto de Ĉinio kaj akceptis respondecon administri tute rekonstruatan monaĥejon. Eble tio donos al mi pli da okupiteco kaj ankaŭ espero pri la budhisma tradukejo. Mi intencas okazigi esperantan kurson dum la vintra feriotempo en alia monaĥejo Ŝeŝjŭesi kaj okupiĝas pri la preparado nun.

  Mi bezonas helpon de samideanoj esprantistaj kaj budhanaj por la estontaj aktivadoj kaj esperas, ke ni vidos la sukceson post nia klopodado.



57
Forumo pri vortoj / Vorto "ĝjaŭzio"
« je: decembro 31, 2014, 06:13:40 atm »
Laŭ la "Granda Vortaro Ĉina-Esperanta":
[饺子] ĝjaŭzio,  kuirita pastaĵo, farĉita per spica vianda-kaj-legoma hakaĵo, en duonronda formo; ĉina raviolo

58
Feliĉa homa vivo / Rakonto de patrino
« je: decembro 29, 2014, 03:50:45 atm »
Rakonto de patrino

Deveno de la originalo: Interreto
Esperantigis Miaohui

Li vundis homon dum konflikto kiam li estis dekok jara, kaj estis kondamnita al sesjara malliberiĝo. Neniu vizitis lin ekde lia enkarceriĝo. Lia vidvina patrino nutris lin kun granda peno sed neniu antaŭvidis, ke okazis tia akcidento ĵus kiam li abiturentiĝis el supera mezlernejo. Tio ege vundis la koron de la patrino. Li komprenis, ke la patrino havas sufiĉan motivon malami lin.
  En la vintro tuj post lia enkarceriĝo li ricevis vestaĵon trikitan el lano. En la malsupra angulo de la vestaĵo estis brodita umefloro, sur kiu estis pinglita mallarĝa paperslipo: Bone ŝanĝu vian konduton, kaj via panjo atendas vian vivtenadon. La paperslipo larmigis lin, la ĉiama obstinulo. Tio estas lana vestaĵo permane trikita de lia patrino, kaj li bone konis eĉ ĉiun maŝon kaj fadenon. La patrino iam diris al li, ke oni devas vivi kiel vintra umeo, kiu havas despli belajn florojn en ju pli da malfacilaĵo. La patrino ankoraŭ ne vizitis lin en la malliberejo dum la sinsekvaj kvar jaroj, sed ĉiuvintre ŝi sendis lanan vestaĵon kun sama paperslipo. Li laboris pene kaj kondutis bone por ke li havu eblecon la malpliigi sian kondamniĝon kaj forlasi la malliberejon pli frue. Vere en la komenco de la kvina jaro li estis liberigita anticipe. Li revenis hejmen kun simpla pakaĵo, en kiu estis liaj nuraj havaĵoj de kvin lanaj vestaĵoj. Atingite hejmen, li vidis, ke rustiĝinta seruro pendas sur la pordo de lia hejmo, kaj sur la tegmento kreskas herboj altaj je futo. Li konfuziĝis: Kie estas mia patrino?
  Li sin turnis al najbaro. La najbaro rigardis lin surprizite kaj demandis, ĉu li ne revenos post unu jaro laŭ la kondamno. Li kapneis kaj demandis: "Kie estas mia patrino?" La najbaro klinis sian kapon kaj diris, ke ŝi jam forpasis. Li kvazaŭ trafiĝis per surpriza tondro: Ne eble! Lia patrino aĝis nur iom pli ol kvardek jaroj, kaj kiel ŝi povus forpasi? Li eĉ ricevis de ŝi lanan vestaĵon kaj vidis la paperslipon skribitan de ŝi.
  La najbaro kapskuis kaj kondukis lin al la tombejo de lia familio. Nova teramaso aperis antaŭ li. Li tute ŝtuporiĝis kun ruĝiĝintaj okuloj. Post sufiĉe longa tempo demando rampis el lia buŝo: "Kiel ŝi forpasis?" La najbaro resondis, ke pro lia vundigo, lia patrino prunteprenis monon por kuraci la vunditon.
  Post lia enkarceriĝo, la patrino eklaboris en fabriko de fajraĵoj malproksime de la hejmo je cent kilometroj kaj ne revenis dum longa tempo. La lanajn vestaĵojn ŝi sendis al la najbaro per aliaj por ke li transsendu al ŝia filo. Dum la lasta Printempa Festo, la laboristoj produktis fajraĵojn plilongiginte la labortempon kaj incendio okazis pro ilia malatento. Eksplodis la tuta fabriko, en kiu laboris dekkelkaj laboristoj kun la tuta familio de la fabrikestro, kaj ĉiuj el ili perdis la vivon. Lia patrino estis unu el la viktimoj. La najbaro suspiris kaj daŭrigis, ke li ankoraŭ havas alian lanan vestaĵon por poŝti al li por tiu vintro. Li ploregis batante sian bruston kaj piedfrapante la teron. Lia patrino perdis la vivon nur pro li. Li ja estis malfidela filo vere damninda al infero!
  Li vendis la malnovan domon en la sekva tago kaj forlasis la hejmlokon kun pakaĵo de ses lanaj vestaĵoj por perlabori sian vivon. La tempo flugis tre rapide kaj kvar jaroj jam pasis en palpebrumo. Li trovis ŝancon en urbo kaj funkciigis malgrandan manĝejon. Post nelonge li prenis honestan knabinon kiel sian edzinon kaj fondis malgrandan familion.
  La aferoj iris tre bone en la manĝejo pro la malalta kosto, bongusta manĝaĵo, lia ĝentileco kaj la fervoro de lia edzino. Li devis ellitiĝi je la tria aŭ kvara por fari aĉeton ĉiumatene kaj porti necesajn legomojn kaj freŝan viandon hejmen je la tagiĝo. Pro manko de helpantoj, la geedzoj tiel okupiĝis kiel turnanta turbo. Liaj okuloj ofte ruĝiĝis pro manko de dormo.
  Post nenonge iris al lia pordo maljunulino movante triciklon. Ŝi havis kurban dorson kaj lamajn krurojn. Ŝi esprimis mangestante, ke ŝi volas provizi legonojn kaj freŝan viandon al li, kaj la vendaĵoj estas freŝaj kaj malkaraj. La maljunulino estis muta, kaj vidiĝis tre malbela kun polvo kovrita vizaĝo kaj cikatroj sur la frunto kaj okulanguloj. La edzino ne konsentis ĉar ŝi sentis naŭzecon vidinte la vizaĝon de la maljunulino. Sed li akceptis la proponon spite al la malkonsento de la edzino. Oni ne sciis kial, la maljunulino rememorigis lin pri lia patrino.
  La maljunulino vere estis honesta, kaj ŝiaj legomoj postulitaj de li ĉiam estis freŝaj. Do je la sesa ĉiumatene, la maljunulino akurate sendis legomojn plenigitajn la triciklon al lia manĝejo. Ankaŭ li regalis la maljunulinon per nudeloj. La maljunulino manĝis tre malrapide kaj havis mienon de granda ĝuo.
  Li sentis acidecon en la koro kaj diris al la maljunulo, ke ŝi rajtas manĝi nudelon ĉe li ĉiutage. La maljunulo ridis kaj aliris lame. Rigardante ŝin, li denove rememoris sian patrinon kaj venis al li emo ploregi.
  Du jaroj pasis rapide, kaj lia antaŭa manĝejo fariĝis restoracio. Li akumulis grandan sumon kaj aĉetis domon. Sed la legomoj estis alsenditaj ankoraŭ de la maljunulino.
  Iutage post duonmonato li ne vidis la maljunulinon atendante longan tempon antaŭ la restoracio. La maljunulino ankoraŭ ne vidiĝis post unu horo. Pro manko de kontakta metodo al la maljunulino, li povis fari nenion alian ol aranĝi, ke laborantoj aĉetu legomojn. Post du horoj la laborantoj revenis kun legomoj. Rigardinte la aĉetaĵon, li eksentis malkontentecon, ĉar la aĉetitaj legomoj estis tute ne kompareblaj kun tiuj de la maljunulino. La legomoj alportitaj de la maljunulino estis atente elektitaj kaj ĉiuj el ili estis freŝaj kun nenia velkiĝinta folio.
  Sed la maljunulino neniam aperis ekde tiu tago.
  Baldaŭ estos la printempa festo. Kiam li faras ĝjaŭziojn, li subite diris al la edzino, ke li volis donaci bovlon da ĝjaŭzioj al la maljunulino, kaj samtempe malkovros, kio okazis al ŝi, ke ŝi ne alportis legomojn dum semajno, ĉar tio neniam okazis antaŭe. La edzino kapjesis por esprimi sian konsenton. Portante kuiritajn ĝjaŭziojn, li demandadis pri la lama maljunulino, kiu vendis legomojn, kaj finfine akiris informon pri ŝi en strateto, kiu distancas de lia restoracio je du stratoj.
  Li frapis je la pordo, sed neniu respondis. La pordo ne estis riglita, do ĝi malfermiĝis je lia puŝo. En malluma dometo kuŝis osteca maljunulino. Vidinte lin, la maljunulino malfermegis siajn okulojn de surprizo. Ŝi volis sidiĝi, sed povis fari nenion pro senforteco. Li metis ĝjaŭziojn ĉe la liton kaj demandis la maljunulinon, ĉu ŝi malsaniĝis. La maljunulino malfermetis sian buŝon por ion diri, sed nenion elbuŝigis. Li sidiĝis kaj ekesploris la dometon, kaj subite malfermis sian buŝon de surprizo vidinte kelkajn fotojn sur la muro. Tio ja estas la kunaj fotoj de li kaj lia patrino kiam li estis kvinjara, dekjara kaj deksep jara... En angulo de la ĉambro kuŝis malnova pakaĵo, sur kiu estis brodita umefloro!
  Turninte sian kapon, li gapis al la maljunulino kaj demandis, kiu ŝi estas. Fiksrigardante lin, la maljunulino subite kriis: "Filĉjo!"
  Li tute ŝtuporiĝis. Ĉu la maljunulino antaŭ li ne estis la mutulino, kiu portis legomojn por li dum du jaroj? Ĉu ŝi vere estis lia patrino?
  Sed la raŭka voĉo estis tiel konata, ĉu ŝi povus esti iu alia ol lia propra patrino? Li fiksirigardis la maljunulinon, subite iris antaŭen, prenis ŝin en la sinon kaj ekploregis. Kuniĝis la larmoj de ambaŭ patrino kaj filo.
  Oni ne sciis, longe ili ploris. Li unue levis la kapon kaj diris singultante, ke vidinte la tombon de la patrino, li vere kredis, ke ŝi jam forpasis, kaj pro tio li forlasis la hejmon. La patrino forviŝis siajn larmojn kaj rakontis, ke najbaroj tiel agis laŭ ŝia peto. Okazis eksplodo en la fajraĵa fabriko, kie ŝi laboris, tamen kvankam ŝi feliĉe postvivis, la akcidento detruis ŝian vizaĝon kaj lamigis ŝiajn krurojn.
  Rigardante sian detruitan vizaĝon, ŝi pensis, ke la filo jam malliberiĝis, kaj ili ankaŭ estas malriĉaj, do li ne kapablos preni edzinon poste. Por doni nenian malhelpon al li, ŝi ekhavis ideon, ke la najbaroj pretendu ŝin mortinta, por ke li forlasu la hejmlokon kaj fondu sian familion en alia loko.
  Ŝi nur revenis al la vilaĝo informiĝinte, ke li jam forlasis la hejmon. Per senĉesa kolektado de lia informo ŝi eksciis, ke li venis en tiun ĉi urbon. Perlaborante sian vivon per kolektado de uzeblaj forĵetaĵoj ŝi finfine trovis lin en tiu ĉi malgranda manĝejo post serĉado de kvar jaroj. Ŝi ekzaltiĝis pro tio, sed eksentis maltrankvilon vidinte la okupitecon de la filo.
  Ŝi ekaĉetis legomojn por la filo, por ke ŝi vidu la filon ĉiutage kaj iom malfaciligu lian laboron, kaj faris tion sinĉese dum du jaroj. Sed nun ŝi ne plu povis tion fari por li pro tio, ke ŝi ne povis movi siajn krurojn kaj forlasi sian liton facile.
  Larmoj plenigis la okulojn de la fino. Anstataŭ atendi ĝis la fino de la patrina rakonto, li eliris portante ŝin sur la dorso kaj pakaĵon en la mano.
  Kun sia patrino sur la dorso, li tute ne sciis, ke li loĝis tiel proksime al la loĝejo de ŝi. En malpli ol dudek minutoj li portis sian patrinon hejmen. La patrino loĝis en lia nova hejmo tri tagojn kaj dume ŝi diris multe pri sia travivaĵo. Laŭ ŝia diro, kiam li ĵus malliberiĝis, ŝi preskaŭ volis sekvi lian patron, tamen pensinte, ke la filo ankoraŭ ne elliberiĝis, kaj ŝi ne rajtas forlasi la mondon, do ŝi posvivis; kiam li liberiĝis el la malliberejo, ŝi pensis, ke ŝi ne rajtas forlasi la mondon, ĉar la filo ankoraŭ ne fondis sian novan familion; Vidinte, ke la filo havas sian familion, ŝi pensis, ke ŝi ne rajtas forlasi la mondon, ĉar ŝi ankoraŭ ne vidis sian nevon, do ŝi denove postvivis.
  La rido ĉiam restis sur ŝia vizaĝo kiam ŝi rakontis tion. Li ankaŭ diris multon al la patrino, tamen li tenis la sekreton, ke tiufoje li hakis tiun, kiu humiligis lian patrinon per la plej obscenaj vortoj. En la mondo li povas lasi sin insulti kaj bati per diversaj manieroj, tamen li povas lasi neniun humiligi lian patrinon.
  Ŝi forpasis aplombe post tri tagoj. Vidinte lian kordoloron pro perdo de la patrino, la kuracisto diris tenere: "Ŝajne ŝi suferis de osta kancero dum pli ol dek jaroj. Estas preskaŭ miraklo, ke ŝi vivi ĝis nun. Do ne plu malĝoju."
  Li levis sian kapon ŝtupore. Ĉu vere la patrino suferis de osta kancero?
  Malvolvante la pakaĵon, li vidis nete ordigitajn novajn lanvestaĵojn por infano, lia edzino kaj li mem. Sur ĉiu vestaĵo brodiĝis ruĝa umefloro.
  Malsupre de la pakaĵo estis sanatesto: Osta kancero! La notita tempo estis la dua jaro de lia malliberiĝo.
  Liaj manoj tremetis kaj lia koro doloris kiel fosiĝo per tranĉiloj. Fideleco estas la plej granda bono, kaj la gepatra amo daŭras eterne, do la gefilaj fideleco ankaŭ devas daŭri eterne.

59
Budhismo kaj Esperanto / MOVITA: Ho Ĉi Minh kaj Esperanto
« je: decembro 24, 2014, 01:54:39 ptm »

60
Budhismo kaj Esperanto / Re: Budhismo kaj Esperanto
« je: decembro 19, 2014, 08:47:17 ptm »
Jes, li estis bona esperantisto, kaj certe, faris grandan helpon al Esperanto. Kaj krome, mi opinias, ke la cxina esperanta radio fondiĝis laŭ la inspiro de la vjetnama esperanta radio. Dankon por via rekomendo pri la artikolo.

Paĝoj: 1 2 3 [4] 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 ... 52