Montri afiŝojn

En tiu ĉi paĝo vi povas rigardi ĉiujn afiŝojn faritajn de tiu ĉi forumano. Notu, ke vi povas vidi afiŝojn nur en partoj de la forumo por kiuj vi nun havas atingopermeson.


Mesaĝoj - Miaohui

Paĝoj: 1 ... 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 [25] 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 ... 52
361
Sutro de cent paraboloj / 17. Ŝuldo de duonmonero
« je: februaro 24, 2014, 10:52:12 ptm »
  17. Ŝuldo de duonmonero

  Antaŭe estis komercisto. Oni ŝuldis al li duonmoneron kaj ne pagis lin dum longa tempo, do li iris por postuli la repagon.

  Li renkontis riveron sur la vojo kaj devis pagi du monerojn por transpasi ĝin per boato. Atinginte la cellokon, li ne trovis la ŝuldanton. Do li denove elspezis du monerojn pro la rivero.

  Li elspezis kvar monerojn pro la ŝuldo de duonmonero, kaj ankaŭ suferis de lacega vojaĝo. Li elspezis tro multe por la malgranda sumo, kaj pro tio estis mokita de homoj.

  Iuj homoj en la mondo ankaŭ estas samaj. Ili detruas siajn observitajn regulojn, kaj ignoras la moralon pro la privata bono. Ili havas malbonan reputacion en la nuna vivo kaj suferos de malbona konsekvenco en la estonteco.

362
Trezorejo de Vero / 3-1. Saĝulo fortigas la menson
« je: februaro 24, 2014, 04:06:17 ptm »
  Saĝulo fortigas la menson

3-1. La rakonto de Estimata Meghijo

  Saĝulo rektigas menson

  Tremantan, ŝanceliĝeman,

  Kaj malfacile regeblan,

  Kiel sagfaranto rektigas sagstangeton.

  Dum nia forlaso de la Marao,

  Nia menso tiel tremas

  Kiel elakvigita fiŝo,

  baraktanta sur la tero.

  Dum sia restado en Calika monto, la Budho parolis tiujn versojn rilate al estimata Meghijo.

  Foje, pro kaŭzo de alkroĉiĝo al tri malbonaj pensoj avido, malamo kaj iluzio, Estimata Meghijo ne povis daŭre praktiki meditadon laŭ sia eblo en la manga bosko, do li revenis al la Budho. La Budho diris al li: "Meghijo, vi faris gravan eraron. Mi petis vin resti, dirante al vi, 'Nun mi estas sola, Meghijo. Nur atendu ĝis venos aliaj monaĥoj.' Sed malgraŭ mia peto, vi foriris laŭ via decido. Monaĥo neniam rajtas forlasi min sola kaj iri laŭ sia volo kiam mi petis lin resti. Monaĥo neniam rajtas esti regita de siaj pensoj. Pensoj estas ŝanĝiĝemaj, kaj oni ĉiam devas regi ilin."

  Je la fino de la budha instruo, Meghijo atingis frukton de konvertiĝo kaj multaj aliaj monaĥoj atingis fruktojn de la dua kaj tria gradoj.

  En Damapado la Budho menciis sagfaradon kelkfoje. Verŝajne li observis la procezon per kiu sagfaranto transformis ordinaran stangeton en utilan sagstangeton. La disciplinado de la menso estas paralela procezo. En tiu ĉi stanco la Budho diris, ke la saĝuloj rektigas kaj stabiligas la ŝanĝiĝeman menson, kiu estas malfacila por gardi, kiel faranto rektiganta sagstangeton.

  Kiam oni klopodas forlasi la regnon de Marao, la menso ektremas kiel elakvigita fiŝo baraktas sur la tero.

363
Forumo pri vortoj / Re: vorto: darmo
« je: februaro 21, 2014, 05:20:01 ptm »
darm/o
1 Θ En hinduismo, kosma principo, reganta ĉiujn estaĵojn.
2 ☸
a) La instruo de la Budho.
b) Justo, virto en homa konduto.
c) Ekzisto. ☞ juvelo.

364
Esperanta novaĵo / La 60-a elsendo de Retradio BRE
« je: februaro 19, 2014, 11:21:40 ptm »
Retradio 60 /2014-02-23
 Saluton, karaj amikoj!
 Nun ni ekdisaŭdigis la 58-an elsendon de Retradio BRE je la adreso: http://www.budhano.cn/podkasto/?p=1614
Ĉiuj samideanoj estas bonvenaj!
 Elsendlisto:
 Sutro de cent paraboloj
 13. Koleremo
 14. Mortigo al la gvidisto
 Rakonto de sutro Damapado
 2-8. La rakonto de iu monaĥo
 2-9. La rakonto de Monaĥo Nigamo Vasi Tiso
 Budhisma muziko
 Amo inter homo kaj besto
 Skribo pri la esperanta traduko de “Amo al la vivoj”
Bonan aŭdeblecon al vi!

365
Fundamento de Budhismo / Ĉapitro 1. 1-8
« je: februaro 18, 2014, 10:23:29 ptm »
  1. D: Kio estas Budhismo?

  R: Laŭ ĝenerala opinio, Budhismo estas religio kun sia kronika literaturo, ritoj, kutimoj, monaĥa komunumo (religia organizo) kaj aliaj. Laŭ pli specifa ekspliko, ĝi estas la instruo de la Budho, kaj laŭ ĝia speciala signifo, ĝi estas la budha darmo.

  2. D: Kio estas "Darmo"?

  R: "Darmo" ("Dharma" en Sanskrito kaj "Dhamma" en Pali) signifas "Retenon de la naturo, tiel ke oni povas rekoni ĝin". Tio signifas, ke ĉiuj aferoj havas siajn proprajn kvaliton kaj formon (S. prakrti kaj laksana, P. pakati kaj lakkhana), kaj posedas sian propran trajton, per kiuj oni povas percepti ilin kiel ili estas. Ekzemple, akvo havas sian trajton de likvo kaj ekzistas laŭ la fiksita signo de akvo, tiel ke oni povas rekoni ĝin kiel akvon kiam ili vidas ĝin. Alie, se io ne havas trajton de likvo, sed konformas al diversaj reguloj, oni ne povas havi de ĝi koncepton de akvo. Do Budhismo rigardas ĉion kiel "darmon". La terminoj "ĉiuj darmoj" kaj "ĉiu darmo" aperintaj en budhismaj verkoj signifas "ĉiujn aferojn" aŭ "universalan ekzistecon". Laŭ tiu interpreto, la instruoj faritaj de la Budho laŭ lia empiria kompreno pri la darmo ankaŭ estas "Darmo", ĉar ili konformas al la principo "Reteni la propran naturon, tiel ke oni povas rekoni ĝin."

  3. D: Ĉu la Budho estas dio?

  R: Ne, la Budho ne estas dio. Li estis homo, kiu vivis en la sesa jarcento a. K. Li havis siajn nomojn propran kaj familian. Lia propra nomo estis Sidarto (S. Siddhartha, P. Siddhattha ) kaj lia familia nomo estis Gotamo (S. Gautama, P. Gotama). Ĉar li apartenis al Ŝakja klano, oni ankaŭ nomis lin Ŝakjamunio, kiu signifas saĝulon de la Ŝakja klano.

  4. D: Kial la Budho nomiĝis "Fo" (佛) en la ĉina lingvo? Kion ĝi signifas?

  R: "Fo"(佛) estas mallongigo de "Fotuo" (佛陀) kiun oni uzas por traduki la vorton "Budho". La ideogramoj uzataj por "Fotuo (佛陀)" prononciĝis kiel "buda" en la tempo de la tradukado. Budho signifas "iluminiĝinton" aŭ "vekiĝinton". La termino "Buddha" ekzistis en Hindio ekde la frua tempo, sed Budhismo atribuis tri aldonajn signifojn al ĝi. Ĝiaj signifoj estas: (1) iluminiĝo (Sambodhi), kiu signifas tutan konon al la naturo kaj formo de ĉiuj darmoj kiel ili estas; (2) Perfekta iluminiĝo (Samma-sambodhi), kiu signifas iluminadon ne nur al si mem, sed ankaŭ egale kaj universale al la aliaj; (3) Plej supera iluminiĝo (Anutara samma-sambodhi), kiu signifas, ke lia saĝo kaj atingo okupas la plej altan kaj plej perfektan sferon en iluminado al ambaŭ li mem kaj aliaj.

  5. D: Ĉu estas aliaj budhoj krom Ŝakjamunio?

  R: Budhismo asertas, ke estis homoj, kiuj atingis budhecon en la pasinteco, kaj estos homoj, kiuj fariĝos budhoj en la estonteco. Estas tute eble por ĉiuj homoj atingi iluminiĝon. Do ni diras, ke “ĉiuj vivestaĵoj havas budhan naturon, kaj ĉiu vivestaĵo kun budha naturo povas atingi budhecon.”

  6. D: Ĉu la ĉina termino "Rulaifo" (如来佛) estas alia budho aŭ identa kun Ŝakjamunio?

  R: La ĉina termino "Rulai"(如来) signifas Tatagaton, kiu estis tradukita el la sanskrita vorto "Tathagata". "Ru"(如) signifas verecon (tathata) aŭ esprimon "laŭ la realeco" (Yathabhutam), kiu estas la plej ekstrema realeco de ĉiuj darmoj, dum "lai"(来) signifas "veni". "Rulai" (Tathagata) estas interpretita en budhismaj verkoj kiel "veno per la vojo de la  Tatagato" aŭ "veno laŭ la realeco". Tatagato estas ĝenerala termino kaj alia nomo por la "Budho". Tiel Budho Gotamo povas nomiĝi Tatagato Gotamo, kaj Budho Amitabo povas nomiĝi Tatagato Amitabo.

  7. D: Ĉu Amitabo kaj Ŝakjamunio ne estas la sama budho?

  R: Ne. Budho Amita aŭ Amitabo estas la Budho de alia mondo. La ĉina termino "Amituofo" (阿弥陀佛) estas transliterado de la sanskrita termino "Amitha", kiu signifas "senliman lumon".

  8. D: Kio estas la signifo de "Nanmo Fo" (南无佛)? Kial ĝi prononciĝas kiel "Namo Fo"?

  R: "Nanmo" estas la transliterado de la sanskrita "Namo". Oni uzis la ĉinajn ideogramojn "Nanmo" (南无) ĉar ilia prononco estis simila al "namo" en la antikveco kiam la termino kondukiĝis en Ĉinio. Do la prononco ankoraŭ restas nun en iuj regionoj de ĉinaj provincoj Guangdong kaj Fujian. "Namo" signifas saluton aŭ omaĝon. Eĉ hodiaŭ kiam hindoj renkontiĝas, ili kutime diras unu al la alia "Namaste", kiu signifas "Omaĝon al vi".

366
Sutro de cent paraboloj / 16. Akvumi sukerkanon
« je: februaro 17, 2014, 07:39:17 atm »
  16. Akvumi sukerkanon

  Antaŭe du homoj kune plantis sukerkanon. Ili interkonsentis: "Premion ricevos tiu, kiu plantos bone, kaj punon ricevos tiu, kiu plantos malbone."

  Unu el ili pensis: "Sukerkano estas dolĉa. Se mi premos el sukerkano dolĉan sukon kaj per ĝi akvumos mian plantaĵon de sukerkano, la sukerkano estos des pli dolĉa ol la lia."

  Li premis sukon el sukerkano, kaj per ĝi akvumis la plantaĵon de sukerkano por havi pli dolĉan sukerkanon, sed tio kaŭzis malutilon al la plantaĵo, kaj li perdis ĉion.

  Ankaŭ iuj en la mondo estas samaj. Ili minacas kaj ekspluatas popolojn por eltrudi ilian havaĵon profite de siaj riĉeco kaj potenco kun intenco akumuli riĉaĵon por fari bonon. Ilia klopodo al merito rezultigas al ili fatalaĵon simile al la malsaĝulo, kiu elpremis sukon el sukerkano por akvumi la plantaĵon, sed perdis ĉion.

367
Sutro de cent paraboloj / 15. Rapida kreskigo al la reĝidino
« je: februaro 17, 2014, 07:06:57 atm »
  15. Rapida kreskigo al la reĝidino

  Iam knabino naskiĝis al reĝo. La reĝo tuj ordonis al sia kuracisto: "Donu medicinaĵon al mi por plenkreskigi mian filinon senprokraste."

  La kuracisto respondis: "Mi donos al vi kreskigan medicinaĵon, sed mi ne posedas ĝin en la nuna tempo. Mi devas pretigi ĝin en malproksimo. Bonvolu ne vidi vian filinon antaŭ mia reveno. Mi montros ŝin al vi tuj post kiam ŝi prenos la medicinaĵon."

  La kuracisto foriris malproksimen por la medicinaĵo, kaj revenis post dek du jaroj. Li kondukis la reĝidinon al la reĝo post kiam ŝi prenis la medicinaĵon.

  Vidinte ilin, la reĝo pensis: "Vere bona kuracisto! Li donis al mia filino medicinaĵon, kiu vere kreskigis ŝin." Li do ordonis al siaj subuloj premii la kuraciston per multe da valoraĵo.

  Tiam ĉiuj homoj ridis je la reĝo pri lia malsaĝo. Li ne scipovis kalkuli tempon, sed atribuis la kreskon de sia filino al la funkcio de la medicinaĵo.

  Iuj en la mondo ankaŭ estis samaj. Ili iris al instruisto kaj diris: "Ni volas fariĝi arahantoj. Bonvolu instrui al ni por ke ni tuj atingu sukceson."

  Per konvena metodo la instruisto instruis al ili meditadon kaj kontempladon pri dek du interligoj de dependa origino. Post akumulado de merito en sia praktikado ili atingis arahantecon. Do ili ege ĝojis pro tio kaj diris: "Kiel feliĉaj ni estas! La instruisto donis al ni rapidan metodon por fariĝi arahanto."

368
Forumo pri vortoj / Re: vorto: karmo
« je: februaro 17, 2014, 01:26:07 atm »
Ne dankinde, kara amiko!
Mi trovis, ke vi povos sukcese vidigi la alŝutitan bildon en la forumo se vi konvertos ĝin en formato de jpg aŭ gif per softvaro "gimp".
Sukceson al vi!

369
Feliĉa homa vivo / Dankemo pro la patrino
« je: februaro 17, 2014, 01:23:54 atm »
Dankemo pro la patrino

Tradukita de Arris
  
  Vidviĝinta patrino servis en la hejmo de riĉulo tage, kaj pasigis nokton kune kun sia kvarjara filo en la hejmo vespere. Informiĝinte pri ŝia situacio, la mastro speciale aranĝis ĉambron por la servistino kaj ŝia infano. Li diris al ŝi: "Alkonduku vian infanon! Poste manĝu kaj loĝu kun li en mia hejmo senpage. Mi ne dekalkulos vian salajron pro tio."
  La servistino fordankis, dirante: "Dankon! Sed mi preferas ne ĝeni vin." La mastro ne plu insisto, kaj tiu afero pasis nature.
  Fakte la servistino havis sian skrupulon. La granda domo de la mastro eĉ havas pli ol dek necesejojn. La plej malgranda necesejo ankoraŭ estis pli granda ol ŝia domo. Ŝi ne sciis, kian influon ricevis la infano nur kvarjara antaŭ la granda diferenco inter malriĉeco kaj riĉeco.
  Iutage la mastro volis okazigi festenon kaj inviti multajn gastojn. Ege mankis servistoj por tio, do la mastro petis la servistinon: "Ĉu vi volontas hejmeniri iom malfrue? Mankas helpantoj ĉe mi, kaj nun mi ne sufiĉan tempon por serĉi aliajn helpantojn. Do mi povas fari nenion alian ol peti vian helpon!"
  La servistino respondis: "Volonte, sed mi iom maltrankvilas pri mia filo, ĉar li sentos timon restante sola en la vespero."
  La mastro konsilis: "Tio estas facila. Tuj reiru por alpreni lin, por ke li vespermanĝu kune kun gastoj ĉi tie."
  Post kiam la servistino alportis la infanon, gastoj jam ekvenis unu post alia. Ŝi kondukis la infanon tra la posta pordo anstataŭ la ĉefa, kaj poste ŝi restigis lin en necesejon, kien la mastro kutime malofte vizitis.
  Ŝi alportis teleron el la kuirejo, kaj prenis el sia mansako panon kaj kolbason, kiujn ŝi speciale aĉetis sur la vojo al la hejmo.
  La infano neniam vidis tiel belan kaj luksan ĉambron. Li konis nek la feksidejon, nek tiujn skatolojn kaj botelojn diverskolorajn kaj kristalajn sur tualeta tablo el marmoro. Flarante la bonodoron en la ĉambro, li kvazaŭ ŝvenus pro ĝojo. La servistino diris al la filo: "Panjo alkondukis vin por partopreni la festenon. Vi estas infano, do vi ankoraŭ ne rajtas vespermanĝi kun plenkreskuloj. Ĉi tiun ĉambron la mastro speciale pretigis por vi."
  La infano intencis meti la teleron de manĝaĵoj sur la tualettablon, sed li ne povis atingi ĝin pro sia malalteco. Fine li povis fari nenion ol meti la manĝaĵon sur la kovrilon de la feksidejo. Li sidis sur la bela planko kahela, kaj kantante manĝis la bongustaĵon, kion li neniam havis ŝancon por manĝi antaŭe.
  La mastro ne trovis la infanon de la servistino en la luksa halo por la festeno, do li demandis al la servistino. Ŝi respondis sinĝene: "Mi ĉiam okupiĝas, kaj ne havas tempon por prizorgi lin. Eble…verŝajne…li mem ludas ekstere sur la herbejo!"
  Ŝajne mastro tuj komprenis tion. Li forlasis la festenan halon senprokraste, kaj serĉis la infanon en ĉiuj ĉambroj de la domo. Fine en la necesejo ĉe malluma angulo li trovis la infanon.
  La mastro demandis: "Kial vi manĝas ĉi tie?! Ĉu vi scias, Kie estas ĉi tie?"
  La infano respondis: "Mia patrino diris, ke ĉi tie estas la ĉambro, kiun la mastro speciale pretigis por mi. Hodiaŭ la kolbaso estas tre bongusta, kaj mi neniam gustumis ĝin antaŭe. Nu! Kiu vi estas?! Tiel bongustan kolbason mi ne rajtas ĝui sole, ĉu vi volas ĝui la bongustaĵon kune kun mi?"
  Retenante siajn larmojn, la mastro kapjesis, kaj respondis al la infano per brila rido. Nenion li bezonis demandi plu. Li rememoris pri sia antaŭa sperto en Novjorko, kiam li kaj liaj gepatroj ankaŭ estis tre malriĉaj kaj havis tre malfacilan tempon.
  Reveninte al la halo, la mastro diris al gastoj: "Pardonon, geamikoj, nun mi devas akompani specialan gaston. Bonvolu ĝui la bongustaĵojn laŭplaĉe kaj mi ne povas vespermanĝi kune kun vi!" Antaŭ la foriro, li plenigis du telerojn per la bongustaĵoj, kiujn la infano plej ŝatas manĝi, kaj iris rekte al la infano en la necesejo. Simile la la infano, li metis la manĝaĵon sur la kovrilon de la feksidejo, kaj sidiĝis sur la planko. Poste, li diris al la infano: "Kiel bonaj estas la ĉambro kaj bongustaĵo! Estus vere damaĝe se vi sole ĝuus tion. Venu! Venu! Lasu nin kune ĝui la vespermanĝon, amiketo!"
  La mastro kaj infano manĝis, kantis, kaj ankaŭ babilis pri diversaj temoj. Li kredigis al la kvarjara infano, ke li havas plej laboreman kaj grandan patrinon, kaj ke li devas ne nur fieri pro sia patrino, sed ankaŭ fari grandajn aferojn por honori ŝin post la plenkreskiĝo. Tiam la infano ankoraŭ havis nenian ideon, ke lia patrino estas nur servistino.
  La gastoj trovis, ke la mastro ne plu revenis ekde la foriro kun du teleregoj plenaj de manĝaĵoj. Ili surpriziĝis, kaj tuj serĉis lin. Ili ege emociiĝis kiam ili trovis finfine, ke la du personoj sidis sur la planko kaj manĝis kiel la patro kaj filo ĉirkaŭ la kovrilo de la feksidejo. Tiuj homoj "altklasaj aŭ elitaj en la socio" alvenis portante vinglasojn kaj bongustaĵojn. Baldaŭ la necesejo pleniĝis de la gastoj. Ili prezentis multe da belsonaj kantoj al la infano kaj esprimis sufiĉe da bondeziroj al li. Tiuj agoj despli kredigis al la infano, ke lia patrino estas la plej estiminda, kaj li estas la plej feliĉa homo en la mondo.
  La infano plenkreskis post multaj jaroj. Li ne nur posedis propran entreprenon, sed ankaŭ havas grandan domon kun kelkaj necesejoj. Li estis sukcesplena en socio. Ĉiujare li donacis multe da mono anonime por helpi malriĉulojn, sed rifuzis partopreni ceremonion pri filantropo kaj akcepti intervjuojn. Li ĉiam diris al siaj amikoj, kiuj ne komprenis lian bonfaron: "Neniam mi forgesos, ke iutage antaŭ multaj jaroj, riĉulo kaj multe da aliaj riĉaj homoj protektis la dignon de kvarjara knabo per siaj sincero kaj konscienco.
  Geamikoj, se ĉiu el ni disvastigas la ĝustan konduton de homoj, la mondo ja certe fariĝos pli belega! Ni persistu en la ĝusta menso, ĝusta parolo kaj ĝusta konduto, kaj kune laboru por profitigi al la homoj, landoj kaj la mondo!

370
Trezorejo de Vero / 2-9. La rakonto de Monaĥo Nigama Vasi Tiso
« je: februaro 15, 2014, 06:59:48 atm »
  2-9. La rakonto de Monaĥo Nigamo Vasi Tiso

  La bikŝuo, kiu estas atentema,

  opinias malatentemon timinda.

  Li neniam forlasas nirvanon

  Kiam li estas proksime.

  Loĝante en Ĝetavana Monaĥejo, la Budho parolis tiun verson rilate al Monaĥo Nigamo Vasi Tiso.

  Junulo el alta klaso naskiĝis kaj kreskis en iu foira urbo ne malproksime de Sravastio. Li forlasis la mondan vivon kaj fariĝis monaĥo en la religio de la Budho. Pro sia antaŭa profesio li estis fame konata kiel Tiso de la foira urbo aŭ Nigamo Tiso. Li akiris reputacion de ŝparemo, kontentemo, pureco kaj persisteco. Li ĉiam faris rondiron por almozpeti en la vilaĝo, kie vivis liaj parencoj. Kvankam li loĝis en la najbara urbo de Sravastio, kie Anatapindiko kaj aliaj disĉiploj donacis abundajn oferaĵojn kaj Pasenadi Kosalo donacis senkompareblajn oferaĵojn, li neniam iris al Sravastio.

  Iutage la monaĥoj babilis pri li kaj diris al la instruisto: “Monaĥo Nigamo Tiso estas okupita kaj aktiva. Li vivas en intima rilato kun homoj el sia klano. Kvankam Anatapindiko kaj aliaj disĉiploj donacas abunde da oferaĵoj kaj Pasenadi Kosalo oferas donacojn senkompareblajn, li neniam venis al Sravastio.” La Budho alvenigis Nigamon Tison kaj demandis lin: “Monaĥo, ĉu veras la raporto, ke vi faras tion?” “Sinjoro,” respondis Tiso, “estas ne vere, ke mi vivas en intima rilato kun miaj parencoj. Mi ricevas de tiuj homoj nur tiom, kiom mi bezonas por manĝi. Sed post kiam mi ricevis tiom da manĝaĵo, ĉu malbona aŭ bona, kiel mi bezonis por vivteni min, mi ne plu revenis al la monaĥejo, pensante, ‘kial serĉi manĝaĵon?’ Mi ne vivis en intima kontakto kun miaj parencoj, Sinjoro.” La Budho, kiu sciis la karakteron de la monaĥo, aplaŭdis lin, dirante: “Bone farite, bone farite, monaĥo!” kaj li diris al li: “Estas tute ne strange, monaĥo, ke havante tian instruiston kia mi estas, vi devas esti ŝparema. Ĉar ŝparemo estas mia karaktero kaj kutimo.” Poste li rakontis laŭ la peto de la monaĥoj:

  Iam vivis miloj da papagoj en iu figarba bosko de Himalaja regiono sur la bordo de Ganga Rivero. Unu el ili, la papaga reĝo, manĝis ĉion ajn li trovis, ĉu ĝermo, folioj aŭ arboŝelo kiam la fruktoj de la loĝata arbo velkiĝis kaj falis. Ĝi trinkis akvon de Ganga Rivero kaj estis tre feliĉa kaj kontenta, restante kie li estis. Fakte, li estis tiel feliĉa kaj kontenta, ke la loĝejo de Sakao tremetis.

  Observinte, kiel feliĉa kaj kontenta estas la papago, Sakao vizitis lin kaj ŝanĝis la tutan arbaron en verdan densejon. La Budho montris, ke eĉ en la pasinta vivo la monaĥo estis kontenta kaj feliĉa, do li neniam forlasos la proksimon de la nirvano.

  Eksplika traduko

  Kiel strebanto al vero, la monaĥo vidis timindecon en manko de atentemo. Li certe ne forlasos sian spiritan altecon, kiun li jam atingis. Li ĉiam proksimiĝas al la nirvano.

371
Angla versio:

The Usefulness of Esperanto in International Communications about Buddhism

   With the spread of science and technology, the conditions for international communications have become better and better. This has also given Buddhists in diverse areas of the entire world a grand opportunity. However, the problem of language has become a difficult hurdle. National languages are generally very difficult for foreigners to learn. 
    Let me give you the example of Ĉinese education.  Although every student in Ĉina begins to learn English in elementary school or even kindergarten and, additionally, almost every Buddhist college and university in Ĉina teaches English, nevertheless, it is the rare Buddhist who can communicate and speak about Buddhism in English.  Thus, their attempts to learn English seem almost in vain.
    Is there another way for us to overcome the language barrier to our communications with each other?  There certainly is an answer. The most effective way is to use Esperanto to proclaim and propagate Buddhism.
   Esperanto is an easy and useful created language, vastly applicable in diverse fields in diverse lands. One is able to freely use it in international communications, attaining a much higher level of understanding after only a short period of study. For example, in my country almost all translation from the Ĉinese are done by foreign professionals, conversant in Ĉinese, while Esperanto translations from the Ĉinese are done only by Ĉinese Esperantists.
   So, there are several advantages regarding the usefulness of Esperanto in Buddhist communication.
   Simplicity: While one must spend a sufficiently long amount of time and expend a lot of energy learning a national language, learning Esperanto only requires about 10% of that time and energy.  Almost anyone can learn Esperanto in a short amount of time if one applies the same diligence as with studying any other language. In fact, through an intensive course of study one could achieve a mid-level mastery in only one month.
   Wide applicability: Although the total number of Esperanto users is not comparable to that of the large national languages, nevertheless it is used in almost every country and thus one can find Esperantists in virtually every region of the world.
   Accuracy: Because of its regularity and simplicity, one can express one’s ideas more precisely in Esperanto, more effectively avoiding misunderstandings when communicating. Thus one can make Esperanto an intermediary language for our intercommunications and especially when translating works about Buddhism.  If we were to first translate Buddhist works into Esperanto, our fellow Esperantists in other countries could then translate them into their own languages.  That would be much more effective than our having to learn other national languages for purposes of translation.
   Ŝared ideals: True Esperantists are peace lovers and they strive for world peace just as true Buddhists do.  They have a closer relationship with Buddhists and in peace work they willingly and zealously contribute their energy. So, just for these reasons, many Esperantists are willingly giving their help to our Buddhist endeavors for Esperanto.
   Here are several successful examples:
   There are currently two Buddhist organizations for Esperantists around the world. One is the Buddhist Esperanto League (Budhana Ligo Esperantista, BLE): http://esperanto.us/budhana.html and the other is the Japan Buddhist Esperanto League (Japana Budhana Ligo Esperantista, JBLE): http://www001.upp.so-net.ne.jp/jble/Budhismo.html. They have made a great contribution to the spread of Buddhism using Esperanto.  Additionally, in Ĉina there are two special websites launched about ten years ago, the Buddhist Esperanto Web (Budhana Retejo Esperantista, BRE): http://www.budhano.cn in Esperanto and http://www.budhano.com), in Ĉinese.
    As an Esperantist, the monk Miaohui began using Esperanto in the Buddhist milieu not long after becoming a monk, creating the BRE website, the BRE webradio (http://www.budhano.cn/podkasto), and he also began translating Buddhist writings into Esperanto. So far five books have already been translated into Esperanto, and from among those, two brochures and three audio disc translations have been produced. Tthese books and CD’s have been distributed in more than 20 countries.
    It is worth mentioning that during his translation work many Esperantists, both in Ĉina and in other countries, offered significant help in correcting and modifying the translations and some Esperantists even translated Miaohui’s translations into their own native languages. Additionally, other members of BLE and JBLE have also been working hard at translating Buddhist writings.
    With its Esperanto-supportive environment, Tiefosi Monastery, in the city of Xi’an, is unique among Ĉinese Buddhist monasteries, in that one can simultaneously learn both Esperanto and study Buddhism. Besides those endeavors related to Buddhism, one can also find diverse Esperanto activities.
    All Esperantists are welcomed at the monastery and for the past 30 years the monastery has hosted fellow Esperanto speakers from diverse lands, in learning and communicating about both Buddhism and Esperanto.
    Beginning this year the monastery plans to have an international Esperanto New Year activity and, collaborating with other Esperanto organizations, will host an Esperanto Summer School. For those Buddhists from around the world who are interested in Esperanto but have not had the opportunity to learn it, Tiefosi Monastery is prepared to offer instructional help at the monastery itself or, if needed, off-site. In point of fact, we are also striving to create an international Buddhist course or school.
    Our plan is that students from around the world will come to the monastery and first participate in a one-month Esperanto intensive course, followed by two months of studying and learning Buddhism in Esperanto.  All help in accomplishing this is welcomed.
    Besides the examples mentioned above, Esperanto is also more widely applicable in other religions. In Esperanto conferences, both national and international, it is customary that one find sessions organized about various religions. This provides Esperantists with a great environment in which to familiarize themselves with and learn about various religions using Esperanto.
    It is precisely for this reason, I sincerely propose that Buddhists and, specifically, Buddhist organizations and colleges around the world take notice of Esperanto and establish a favorable environment in which to apply the use of Esperanto in Buddhist undertakings, so that more people around the world will be able to receive the blessings of Buddhism through using Esperanto.

372
Sutro de cent paraboloj / 14. Mortigo al vojgvidisto
« je: februaro 14, 2014, 03:28:32 ptm »
  14. Mortigo al la gvidisto

  Antaŭe komercistoj deziris iri al la maro, kaj bezonis iun por gvidi ilin. Fine ili trovis gvidiston post kiam ili serĉis kune.

  Dunginte la gvidiston, ili kune vojaĝis sekvante lin. Kiam ili atingis dezerton, ili renkontis templon kaj devis oferi homon al la ĉiela dio por preterpasi.

  La komercistoj interkonsiliĝis: “Ĉiuj kunuloj estas niaj parencoj. Kiel ni povus mortigi ilin? Nur la gvidisto konvenas por oferi al la dio.” Do ili mortigis la gvidiston kaj oferis lin al la dio.

  Post la oferado al la ĉiela dio, ili perdis la vojon. Neniu sciis kien iri, do ili ĉiuj mortis pro malsato kaj laceco.

  Ĉiuj homoj en la mondo kondutas simile. Se ili deziras iri al la maro de budha darmo por havigi al si trezoron, ili devas diligente fari bonan konduton kiel sian gvidon. Se ili detruas sian bonan konduton, ili neniam povas trapasi la dezerton de metempsikozo. Ili suferas eterne en la statoj de la tri malsuperaj ekzistecoj. Ili similas al la komercistoj, kiuj deziris iri al la maro, sed mortigis la gvidiston, kaj sekve de tio, mortis mizere pro perdo de vojo.

373
Forumo pri vortoj / Re: vorto: karmo
« je: februaro 14, 2014, 10:27:43 atm »
Laŭ reta PIV:

karm/o
1 Θ En hinduismo, ĝainismo k budhismo, postrestinta inercio de homa faro (ago, diro aŭ penso); unu el la faktoroj, kiuj influas onian postan vivon.
2 ☸
a) Kaŭzo de la homa ekzisto.
b) Homa faro.
c) Karmo 1. ➞ vipako.

374
Sutro de cent paraboloj / 13. Koleremo
« je: februaro 14, 2014, 10:25:57 atm »
  13. Koleremo

  Antaŭe viro babilis kun multaj homoj en la ĉambro. Li laŭdis, ke iu alia havas bonan virton, krom nur du mankoj: koleremo kaj hastemo.

  Ĝuste tiam tiu homo pasis preter la pordo kaj kaptis la vortojn. Li tuj koleriĝis, sin trudis en la ĉambron, kaptis la parolanton kaj batis lin per ambaŭ manoj.

  Oni demandis: “Kial vi batas lin?”

  La batanto respondis: “Kiam mi estis kolerema kaj hastema? Sed tiu diraĉis, ke mi ĉiam estas kolerema kaj hastema. Do mi batas lin.”

  Oni diris: “Nun vi bone montras viajn koleremon kaj hastemon. Kial vi ankoraŭ neas pri tio?”

  Se iu koleriĝas kontraŭ aliaj kiam ili diras pri lia manko, oni ridas pri lia malsaĝo.

  La drinkemuloj en la mondo dronas en drinkado kaj diboĉaĵoj. Kiam oni kulpigas ilin pri iliaj eraroj, ili koleriĝas, kaj klopodas sin senkulpigi per diversaj pretekstoj. Ili similas al la malsaĝulo, kiu rifuzis agnoski sian eraron, sed batis tiun, kiu diris pri tio.

375
Esperanta novaĵo / La 59-a elsendo de Retradio BRE
« je: februaro 14, 2014, 12:45:59 atm »
Retradio 59/2014-02-16
 Saluton, karaj amikoj!
 Nun ni ekdisaŭdigis la 58-an elsendon de Retradio BRE je la adreso: http://www.budhano.cn/podkasto/?p=1610
Ĉiuj samideanoj estas bonvenaj!

Elsendlisto
Sutro de cent paraboloj
 11. Antaŭvido de la Bramano
 12. Kuiri brunan sukeron
Rakonto de sutro Damapado
 2-6. La rakonto de monaĥaj amikoj
 2-7. La rakonto de Magho
Budhisma muziko
Ĉanto de Budha nomo "Amitabo"
Amo inter homo kaj besto
 Blindulo kaj hundo
Bonan aŭdeblecon al vi!

Paĝoj: 1 ... 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 [25] 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 ... 52