Montri afiŝojn

En tiu ĉi paĝo vi povas rigardi ĉiujn afiŝojn faritajn de tiu ĉi forumano. Notu, ke vi povas vidi afiŝojn nur en partoj de la forumo por kiuj vi nun havas atingopermeson.


Mesaĝoj - Miaohui

Paĝoj: 1 ... 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 [21] 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 ... 52
301
Sutro de cent paraboloj / 39. Ŝmiri la domon
« je: aprilo 14, 2014, 12:25:09 ptm »
  39. Ŝmiri la domon

  Iam antaŭe, malsaĝulo vizitis alian homon kaj vidis, ke liaj muroj estas bone ŝmiritaj, kaj la planko ankaŭ estas glata kaj pura. Li demandis: "Per kio vi ŝmiris viajn murojn kaj plankon tiel bone?"

  La gastiganto respondis: "Unue mi infuzis la rizbranon ĝisplene kaj miksis ĝin kun ŝlimo, kaj poste mi ŝmiris la murojn per la ŝlimo, do ili estas tiel glataj."

  La gasto pensis: "Estas malpli bone nur uzi rizbranon ol rizgrajnon por fari la murojn pli glataj kaj blankaj."

  Li miksis rizgrajnon kun ŝlimo por ŝmiri la murojn, tamen ili des pli malglatiĝis kaj eĉ fendiĝis pro tio. Li vane malŝparis la rizgrajnon anstataŭ ricevi la deziratan efikon. Estus multe pli bone, se li donus la rizgrajnon al malriĉuloj por akumuli meriton.

  La ordinaraj homoj ankaŭ kondutas same. Aŭdinte de sanktuloj, ke per diversaj bonfaroj oni povas renaskiĝi en la ĉielo kaj eĉ atingi liberecon post la morto, ili memmortigas kun espero renaskiĝi en la ĉielo por atingi liberecon. Simile al la malsaĝulo, ili vane perdas sian vivon kaj atingas neniun rezulton.

302
Sutro de cent paraboloj / 38. Trunki akvon el bambua tubo
« je: aprilo 14, 2014, 11:37:19 atm »
38. Trinki akvon el bambua tubo

  Iam antaŭe iu fariĝis laca kaj soifa dum vojaĝo. Vidinte klaran akvon fluanta el bambua tubo, li tuj aliris por trinki.

  Trinkinte ĝiskontente, li levis la manon kaj diris al la bambua tubo: "Haltu! Mi jam sufiĉe trinkis."

  Vidinte, ke la akvo daŭre fluas spite lian ordonon, li diris kolere: "Mi jam finis la trinkadon kaj ordonis vin ne plu alveni, sed kial vi ankoraŭ venas?"

  Iu vidis tion kaj diris: "Kiel malsaĝa vi estas! Kial vi ne foriras, sed ordonas al la akvo halti?" Dirinte, li tiris la malsaĝulon al alia loko.

  La mondanoj ankaŭ kondutas same. Pro la soifo al naskiĝo kaj morto ili trinkis maldolĉan akvon de deziro al la kvin sensobjektoj. Enuinte pri la sensobjektoj kvazaŭ ili kontentiĝus de la trinkado, ili diris: "Ĉiuj eksteraj sensobjektoj ne plu aperu antaŭ mi." Sed la deziro daŭras senĉese. Vidinte tion, ili ekkoleris: "Mi jam ordonis, ke vi haltu kaj ne plu venu, sed kial vi ankoraŭ venas kaj lasas vin vidiĝi?"

  Tiam saĝulo diris al ili: "Se vi volas atingi liberecon, vi devas deteni viajn ses sensojn kaj menson de la iluzioj, por ke vi atingu sukceson. Kial vi deziras, ke ili ne aperu, por ke vi ne plu vidu ilin?" Ili similis al la malsaĝulo, kiu trinkis akvon el bambua tubo.

303
Forumo pri vortoj / Re: hinajano
« je: aprilo 14, 2014, 01:29:47 atm »
Dankon! Mi jam sendis helpopeton de la landa peranto de UEA.
Ĉion bonan al vi!

304
Forumo pri vortoj / Re: hinajano
« je: aprilo 13, 2014, 11:13:40 ptm »
Dankon por via helpo, kara amiko!
Via vortaro estas tre utila, do mi volas scii pri ĝia detalaj nomo kaj kaj tiu de la verkinto. Tiel mi povos klopodi por mendi ĝin ĉe UEA.
Do bonvolu informi min pri tio.
Antaŭdankon!

305
Fundamento de Budhismo / Ĉapitro 2. 1-9
« je: aprilo 11, 2014, 10:56:02 atm »
  La esenco de la budha darmo kaj la budhisma kanona literaturo

  2-1. D: Kio estas la esencoj de la Budha Darmo?

  R: Mi jam menciis antaŭe, ke Ŝakjamunio forlasis la mondan vivon kun celo trovi metodon liberiĝi el la suferoj de naskiĝo, maljuniĝo, malsaniĝo kaj morto. En tiu tempo multaj religiaj skoloj en Hindio ankaŭ klopodis por la celo de fina liberiĝo. Ni povas koncizigi la esencojn de Budhismaj doktrinoj en la Kvar Noblajn Verojn (Cattaari-ariya-saccani), kiuj estas la sufero de ĉiuj vivestaĵoj (Dukkha-sacca), la kaŭzo de la sufero (Samudaya-sacca), la malestiĝo de la sufero (Nirodha-sacca) kaj la vojo kondukanta al la malestiĝo de la sufero (Magga-sacca). Fakte neniu budhismaj verkoj superas la Kvar Noblajn Verojn. Do la fundamenta principo sur kiu baziĝis la Kvar Noblaj Veroj estas la teorio de Dependa Origino (Paticcasamuppada). Ĉiuj budhismaj doktrinoj fluas el la fonto, kiu estas la teorio de Dependa Origino.

  2-2. D: Kio estas la signifo de Dependa Origino?

  R: Dependa Origino signifas, ke ĉiuj darmoj estiĝas pro kaŭzoj kaj kondiĉoj (hetu or paccaya). Se ni diras koncize, ĉiuj aferoj aŭ fenomenoj estiĝas el la tute dependaj rilato kaj kondiĉoj. Nenio ekzistas sen interdependaj rilato kaj kondiĉo (Hetu kaj Paccaya), kiuj estas kaŭzo kaj kondiĉo kiam oni ĝenerale parolas. La Budho difinis la teorion de "Dependa Origino" kiel la sekvan: Kiam tio ĉi ekzistas, tio ekzistas. Ĉar tio ĉi estiĝas, tio estiĝas. Kiam tio ĉi ne ekzistas, tio ne ekzistas. Kiam tio ĉi malestiĝas, tio ankaŭ malestiĝas. Tiuj kvar frazoj esprimis la kunestantajn rilatojn ambaŭ samtempan kaj malsamtempan (sinsekvan).

  2-3. D: Kio estas la samtempa interdependa rilato?

  R: Lasu min doni simplan ekzemplon, kiu estas la rilato inter instruisto kaj studento: Se estas instruistoj, certe estas studentoj, kaj se estas studentoj, certe estas instruistoj. Sen instruistoj, ne estas studentoj, kaj sen studentoj, ne estas instruistoj. Tio estas la samtempa interdependa rilato.

  2-4. D: Kio estas la malsamtempa interdependa rilato?

  R: Kiel ekzemple, la rilato inter semo kaj ĝermo: pro la antaŭa ekzistado de semoj, ĝermoj povas estiĝi kiel konsekvenco; same, la estiĝo de la ĝermoj dependas de la antaŭa stato konata kiel semoj. Tio estas la malsamtempa interdependa rilato. De alia flanko, la malestiĝo de la sema stato koincidas kun la estiĝo de la ĝermoj. Ĉi tie la fenomeno de ĝerma estiĝo kaj sema malestiĝo ankaŭ formas samtempan interdependan rilaton. En konkludo, ĉiuj fenomenoj devas ekzisti en koncernaj interdependaj rilatoj, ĉu samtempaj aŭ malsamtempaj. Oni povas diri, ke nenio povas ekzisti en absoluteco aŭ tute per si mem.

  2-5. D: Ĉu malsamtempa interdependa rilato estas la rilato de kaŭzo kaj rezulto?

  R: Laŭ budhisma doktrino, ĉiuj interdependaj rilatoj estas tiuj de kaŭzo kaj rezulto. Laŭ malsamtempa interdependa rilato, la semo estas la kaŭzo kaj la ĝermo estas la rezulto. Tio estas malsamtempa rilato de kaŭzo kaj rezulto. Laŭ samtempa interdependa rilato, se la instruisto estas subjekto, li estas la kaŭzo kaj la studento estas la rezulto; se la studento estas la subjekto, li estas la kaŭzo kaj la instruisto estas la rezulto. Tio estas samtempa rilato de kaŭzo kaj rezulto. Kompreneble, tio estas simplaj ekzemploj. Fakte la rilato de kaŭzo kaj rezulto estas tre komplika. Laŭ unu vidpunkto, certa kaŭzo produktas certan rezulton dum laŭ alia vidpunkto, la sama kaŭzo eble kondukas al malsama rezulto. Kiel ekzemple, A eble estas la instruisto de B, temante pri la rilato de instruisto kaj studento; samtempe, li eble estas la patro de C, temante pri la rilato de patro kaj filo; Poste li eble estas la edzo de Ĉ, temante pri la rilato de edzo kaj edzino. Do se ni prenas A kiel la kaŭzon, B, C, Ĉ kaj ĉiuj aliaj estas rezultoj. De tio ni povas vidi unu kaŭzon kun multe da rezultoj. Se ĉiuj aliaj estas kaŭzoj, do A estas la rezulto. De tio ni vidas multajn kaŭzojn kun unu rezulto. En realeco ekzistas nek absoluta kaŭzo, nek absoluta rezulto. La universo similas al senlima reto trikita per nekalkuleblaj sinsekvaj rilatoj de kaŭzoj kaj rezultoj laŭ tempo kaj per interdependaj rilatoj laŭ spaco.

  2-6. D: Oni diris, ke sur la Pagodo de la budha denta relikvo en la okcidentaj montoj de Pekino, Budhismaj tekstoj koncernaj al la doktrino de kaŭzo kaj rezulto gravuriĝis sur la brikoj kaj telerkresto por dolĉa roso. Ĉu tio estas vera?

  R: Jes, tiu ŝtupo konstruiĝis en Liao Dinastio. Sur ĝiaj muroj gravuriĝis kvarverso de Dependa Origino:

  "Ĉu darmoj estiĝas de kaŭzoj kaj kondiĉoj (Hetu-paccaya), ili malestiĝas kun la malestiĝo de siaj kondiĉoj. Ofte tiel instruas mia instruisto, la granda Ŝramano." Sur la telerkresto por dolĉa roso (kalasa) gravuriĝis la sanskrita versio de tiu ĉi kvarverso. Fakte tiu kvarverso estas ĝenerale gravurita ne nur sur tiu ĉi pagodo, sed ankaŭ sur ĉiuj antikvaj budhismaj pagodoj kiel tributo al relikvo. Do tiu ĉi kvarverso nomiĝas relikva kvarverso, ĉar la Budho diris: "Tiuj, kiuj vidas Dependan Originon, vidas la Darmon; tiuj, kiuj vidas la darmon, vidas la Budhon." Tio montras la gravecon de la doktrino de Dependa Origino (paticcasamuppada) en Budhismo. En la lastaj jaroj kiam oni riparis antikvan ŝtupon en Birmo, ili ankaŭ trovis la palian version de tiu ĉi kvarverso gravuritan sur la brikoj.

  2-7. R: Kiu estis la verkinto de la kvarverso de Dependa Origino?

  D: Ĝi estis recitita de la budha disĉiplo Asaĝio (Assaji, signifanta "venko de ĉevalo", estis unu el la kvin unuaj bikŝuoj de la Budho). Iutage, kiam bikŝuo Asaĝio almozpetis manĝaĵon portante sian bovlon, li renkontiĝis kun Ŝariputo, la granda bramana klerulo. Ŝariputo allogiĝis de lia eksterordinare majesta mieno kaj demandis al li, kiu estas lia instruisto kaj kian doktrinon li lernas. Do bikŝuo Asaĝio recitis tiun ĉi kvarverson. Ŝariputo ege ĝojis aŭdinte tion kaj tuj informis Mogalanon sur la revena vojo. Do ambaŭ ili fariĝis sekvantoj de la Budho. Estas kelkaj ĉinlingvaj tradukoj de tiu ĉi kvarverso. "Mia instruisto, la granda ŝramano" signifas Ŝakjamunion. Ĝenerale ŝramano simple signifas asketon, kiu forlasis sian familian vivon. En tiu tempo, ĉiuj asketoj el ĉiuj religiaj skoloj krom Bramanismo estis nomataj ŝramanoj.

  2-8. D: Ĉu la Teorio de Dependa Origino (Paticcasamuppada) estas speciala difino de Budhismo escepte de aliaj religioj en tiu tempo?

  R: Jes, Budhismaj verkoj faris dekunu eksplikojn pri Dependa Origino.

  (1) sen kreinto,

  (2) pro kaŭzo,

  (3) libera de vivestaĵoj,

  (4) dependa al aliaj kondiĉoj,

  (5) sen aganto

  (6) kun efemera naturo,

  (7) malestiĝanta en ĉiu momento (khana),

  (8) kun kaŭzoj kaj rezultoj senĉese daŭraj sen interrompiĝo,

  (9) kun diversaj kaŭzoj kaj rezultoj ŝanĝiĝantaj en diversajn specojn,

  (10) kun kaŭzo kaj rezulto reciproke kondukantaj harmonie

  (11) kaj kun kaŭzo kaj rezulto funkciantaj laŭvice en ordo.

  Ĉiuj el tio estas malsamaj de la doktrinoj el aliaj religioj.

  2-9. D: Ĉu vi bonvolas koncize ekspliki la dekunu signifojn?

  R: Ni povas resumi la dekunu signifojn en kvar ĉefajn punktojn:

  (1) Ne ekzistas dio, la kreinto,

  (2) Ne ekzistas egoo,

  (3) Ĉio estas efemera,

  (4) kaŭzoj kaj rezultoj daŭras senĉese.

306
Esperanta novaĵo / La 67-a elsendo de Retradio BRE
« je: aprilo 10, 2014, 06:24:46 ptm »
Retradio 67/2014-04-13
 Saluton, karaj amikoj!
 Nun ni ekdisaŭdigis la 67-an elsendon de Retradio BRE je la adreso: http://www.budhano.cn/podkasto/?p=1651
Ĉiuj samideanoj estas bonvenaj!
 Elsendlisto
 Budhisma sutro
 29. Malriĉulo bruligis sian malnovan vestaĵon
 30. Rakonto de ŝafisto
 Budhismaj rakonto
 3-6. La rakonto de kvin cent monaĥoj
 3-7. La rakonto de Tiso, la monaĥo kun fiodora korpo
 Budisma scio
 Demandoj 41-45 de ĉapitro 1
 Valora homa vivo
 Reciproka venĝo
 Bonan aŭdeblecon al vi!

307
Sutro de cent paraboloj / 37. Mortigi bovojn
« je: aprilo 09, 2014, 10:58:33 ptm »
37. Mortigi bovojn

  Iam iu havis ducent kvindek bovojn. Li ĉiam kondukis ilin al akvo kaj herbejo por paŝti.

  Foje, unu bovo estis manĝita de tigro.

  La bovisto pensis: "Unu bovo jam mortis, kaj ne plu sufiĉas la antaŭa sumo de mia bovaro. Por kio mi ankoraŭ retenas la restajn bovojn?" Li do pelis la bovojn al alta monto super profunda valo, puŝis ilin suben kaj mortigis ĉiujn.

  La malsaĝaj homoj ankaŭ tiel kondutas. Observante la budhismajn disciplinojn, ili rompis unu, sed anstataŭ bedaŭri por penti, ili pensis: "Mi jam rompis disciplinon, kaj ne plu perfektas mia pureco. Por kio mi ankoraŭ observas la aliajn?" Ili senescepte rompis ĉiujn aliajn disciplinojn simile al la malsaĝulo, kiu mortigis ĉiujn restajn bovojn.

308
Sutro de cent paraboloj / 36. Elfosi la okulojn de ermito
« je: aprilo 09, 2014, 10:57:46 ptm »
  36. Elfosi la okulojn de ermito

  Iam ermito sin kulturis en la montaro kaj sukcese atingis kvin magiajn povojn. Li povis vidi ĉiujn trezorojn kaŝitajn en la tero per la magiaj okuloj.

  Informiĝinte pri tio, la reĝo tre ĝojis kaj diris al siaj konsilantoj: "Kiel ni povos reteni la ermiton en nia lando kontraŭ lia foriro? Tiel li povos helpi min havi pli da trezoro."

  Malsaĝa konsilanto tuj iris al la ermito, elfosis liajn okulojn kaj portis ilin al la reĝo. Li diris: "Mi jam prenis la okulojn de la ermito, kaj nun li ne plu kapablas iri aliloken, sed ĉiam restos en nia lando."

  La reĝo diris al la konsilanto: "Mi deziris restigi la ermiton nur pro lia povo vidi la kaŝitajn trezorojn sub la tero. Vi jam detruis liajn okulojn, do per kio li ankoraŭ utilas al mi?"

  La mondanoj ankaŭ kondutas same. Vidinte, ke ermito praktikas kontempladon pri la korpo kaj korpa pereiĝo ĉe tombejo sub arbo en sovaĝa arbaro, ili kondukas lin hejmen por vivteni per diversaj manieroj kontraŭ lia volo. Tio detruas lian puran praktikadon kaj malhelpas lian klopodon al la sukceso. Ili donas malutilon al la ermito kaj ankaŭ ne povas sin profitigi per tio. Do ili klopodas vane, tute simile al la malsaĝa konsilanto, kiu detruis la okulojn de la ermito.

309
Trezorejo de Vero / 3-9. La rakonto de Sorejo
« je: aprilo 08, 2014, 10:57:36 atm »
  Bone trejnita menso superas homon

  3-9. La rakonto de Sorejo

  La bone trejnita menso

  Faras pli grandan bonon

  ol la patrino, patro

  Kaj ĉiu ajn parenco.

  Restante en la Ĝetavana Monaĥejo, la Budho parolis tiun ĉi kvarverson, rilate al Sorejo, la filo de riĉulo en la urbo de Sorejo. Foje, Sorejo veturis per ĉevala ĉaro por baniĝi akompanate de siaj amiko kaj servistoj. Ĝuste tiam, monaĥo Mahakaĉajano ordigis siajn robojn ekster la urbo, kiam li pretis iri en la urbon Sorejo por peti manĝaĵon. Vidinte la junan mienon de la monaĥo, la junulo Sorejo pensis: "Kiel mi deziras, ke la monaĥo estus mia edzino, tiel ke la mieno de mia edzino estus simila al la lia." Ĵus kiam la deziro aperis en li, lia sekso ŝanĝiĝis kaj li subite fariĝis virino. Ege hontiĝinte, li tuj subiris de la ĉaro kaj forkuris laŭ la vojo al Taksilo. Liaj akompanantoj serĉis ĉie, sed ne trovis lin. La viriniĝinta Sorejo oferis sian sigelitan ringon al iuj irantaj al Taksilo, por ke tiuj permesu ŝin veturi per ilia ĉaro. Atinginte Taksilon, ŝiaj akompanantoj diris al juna riĉulo de Taksilo pri la virino, kiu venis kune kun ili. La juna riĉulo trovis, ke ŝi estas tre bela kaj aĝas konvene por li, li do edziĝis al ŝi. Kiel rezulto de la edziniĝo, ŝi naskis du filojn. Ŝi ankaŭ havis aliajn du filojn en la antaŭa geedziĝo kiel viro.

  Iutage, filo de soreja riĉulo venis al Taksilo kun karavano de kvincent ĉaroj. Sinjorino Sorejo rekonis lin kiel sian malnovan amikon kaj tuj faris inviton al li. La viro de Sorejo surpriziĝis pri la invito, ĉar li tute ne konis la virinon, kiu invitis lin. Li diris al sinjorino Sorejo, ke li ne konas ŝin, kaj demandis, ĉu ŝi konas lin. Ŝi respondis, ke ŝi konas lin tre bone. Ŝi ankaŭ demandis pri la bonfarteco de sia familio kaj aliaj homoj en la urbo Sorejo. La viro de Sorejo informis ŝin pri sia amiko, kiu malaperis mistere kiam tiu iris por baniĝi. Tiam sinjorino Sorejo malkaŝis sian personecon kaj rakontis pri sia tuta okazaĵo, pri la eraraj pensoj kontraŭ monaĵo Mahakaĉajano, pri la ŝanĝiĝo de sia sekso, kaj ankaŭ pri sia edziniĝo al juna riĉulo de Taksilo. La viro de Sorejo admonis al sinjorino Sorejo peti pardonon de la monaĥo. Monaĥo Mahakaĉajano vizitis Sorejon laŭ invito kaj akceptis la oferitan manĝaĵon. Post la manĝo, oni kondukis sinjorinon Sorejo al la monaĥo, kaj la viro de Sorejo raportis al li, ke la virino iam estis filo de soreja riĉulo. Li eksplikis, kiel Sorejo viriniĝis pro siaj eraraj pensoj kontraŭ la estimata monaĥo. Sinjorino Sorejo respektoplene petis pardonon de la monaĥo. La monaĥo diris: "Stariĝu, mi pardonas vin." Tuj kiam tiuj vortoj estis elbuŝigitaj, la virino denove aliseksiĝis en viron. Sorejo estis scivola, kiel en la ekzisteco kaj kun sola korpo li spertis la ŝanĝiĝon de sekso kaj eĉ naskis filojn. Opiniante, ke liaj travivaĵoj estas lacigaj kaj abomenindaj, li decideme forlasis la mondan vivon kaj aliĝis al la samgo kiel monaĥo.

  Monaĥiĝinte, li ofte ricevis demandojn: "Al kiuj el viaj filoj vi pli korinklinas, al la filoj naskigitaj aŭ naskitaj de vi?" Li kutime respondis, ke li pli amas tiujn, kiujn li havas kiel virino. Oni tiel ofte metis la demandojn al li, ke li ege ĉagreniĝis kaj hontiĝis. Li do restis sola, diligente kontemplis la kadukiĝon kaj pereiĝon de la korpo kaj tuj atingis arahantecon kune kun analitika rigardo. Poste, kiam oni starigis al li la malnovajn demandojn, li respondis, ke li ne plu havas specialan korinklinon al iu ajn el ili. Aŭdinte tion, aliaj monaĥoj pensis, ke li mensogas. Kiam ili raportis al la Budho pri la malsamaj respondoj de Sorejo, la Budho respondis: "Mia filo ne mensogis. Li diris la veron." 

  Bone gviditaj pensoj povas helpi homojn fariĝi pli bonaj ol ties patro aŭ patrino.


310
Trezorejo de Vero / 3-8. La rakonto de Nando la paŝtisto
« je: aprilo 08, 2014, 12:06:18 atm »
  Ĉiuj eraroj venis el malbonaj mensoj

  3-8. La rakonto de paŝtisto Nando

  La malbona menso faras

  Malbonon pli grandan

  ol malamiko faras al sia malamiko

  Aŭ malamanto al sia malamato.

  Dum vizito al iu vilaĝo en la regno de Kosalo, la Budho parolis tiun ĉi verson rilate al paŝtisto Nando.

  Nando estis paŝtisto, kiu prizorgis la bovojn de Anatapindiko. Kvankam li nur estis paŝtisto, li havis sian propran riĉaĵon. Li fojfoje iris al la domo de Anatapindiko kaj tie vidis la Budhon kaj aŭskultis lian predikadon de tempo al tempo. Nando petis, ke la Budho vizitu lian hejmon. Sed la Budho ne tuj akceptis la inviton, dirante, ke ankoraŭ ne estas la konvena tempo por la vizito.

  Post iom da tempo, dum la Budho vojaĝis kun siaj sekvantoj, li forlasis sian vojon por viziti Nandon ĉar li sciis, ke venas la konvena tempo por Nando ricevi lian instruadon. Nando respektoplene akceptis la Budhon kaj liajn sekvantojn. Li servis ilin per lakto, laktaj produktaĵoj kaj aliaj elektitaj manĝaĵoj dum sep tagoj. En la lasta tago, post kiam Nando aŭskultis la predikadon de la Budho, li atingis frukton de sotapato. Kiam la Budho forlasis tiutage, Nando sekvis lin por iom da distanco portante lian bovlon, kaj fine riverencis por adiaŭi kaj ekiris al sia hejmo.

  Ĝuste tiam sago elpafita de ĉasisto hazarde trafis lin. Poste, la monaĥoj sekvantaj la Budhon trovis, ke Nando kuŝas morta. Ili raportis la okazaĵon al la Budho, dirante: “Estimata Sinjoro, ĉar vi venis ĉi tien, Nando, kiu faris grandan oferadon al vi kaj akompanis vin sur via vojo, estis mortigita kiam li reiris al sia hejmo.” La Budho respondis al ili: “Monaĥoj, ĉu mi venis ĉi tien aŭ ne, li ne povus eviti la morton pro sia antaŭa karmo.”

  Kiam bandito vidas alian, li tuj atakas tiun. En la sama maniero, kiam homo vidas sian malamikon, li ankaŭ faras malutilon. Sed la malbone funkcianta menso faras al sia posedanto pli grandan malbonon ol tion, kion faras bandito al la alia aŭ malamanto al la malamato. 

311
Esperanta biblioteko / Reta librejo
« je: aprilo 07, 2014, 02:49:47 ptm »
    En la paĝo  http://cindymckee.com/p11/  troviĝas multaj esperantaj legaĵoj elŝuteblaj kiel e-libroj en formato de PDF, do legemaj samideanoj ne ignoru ĝin,

312
Sutro de cent paraboloj / 35. Spegulo en la skatolo de trezoro
« je: aprilo 07, 2014, 06:41:05 atm »
35. Spegulo en la skatolo de trezoro

  Iam vivis malriĉulo. Li ŝuldis grandan sumon al aliaj kaj ne kapablis redoni, do li povis fari nenion ol forfuĝi.

  En dezerto li trovis skatolon plenan de trezoro. Sur la trezoro kuŝis spegulo sub la skatola kovrilo.

  Vidinte la skatolon, la malriĉulo ege plezuriĝis kaj tuj malfermis ĝin. Sed kiam li vidis homfiguron en la spegulo, li teruriĝis kaj diris kun ĉebruste alpremitaj manoj: "Mi opiniis, ke la skatolo estas malplena, sed tute ne scias, ke vi estas ene. Bonvolu ne koleri kontraŭ mi!"

  La ordinaraj homoj ankaŭ estas similaj. Turmentite de sennombraj ĉagrenaĵoj kaj persekutite de morto, Marao kaj ŝuldatoj, ili volas fuĝi el la vivcirklo de naskiĝo kaj morto. Ili praktikas bonan konduton kaj akumulas meriton en Budhismo ĝis ili vidas la skatolon de trezoro. Sed ili konfuziĝas pro la spegulo de egoo, misprenas la vidpunkton pri egoo kiel veron kaj kroĉiĝas al ĝi. Pro tio ili degeneras, perdas ĉiujn meritojn,  meditajn atingojn, purecon, kaj sanktajn fruktojn de la tri ŝtupoj. Simile al la malsaĝulo, kiu forĵetis la trezoron, la homoj kroĉiĝintaj al egoo ankaŭ faras same.

313
Sutro de cent paraboloj / 34. Transporti dolĉan akvon
« je: aprilo 07, 2014, 05:31:23 atm »
34. Transporti dolĉan akvon

  Iam estis vilaĝo distanca de la ĉefurbo je kvin joĝanoj. En la vilaĝo troviĝis dolĉa akvo, do la reĝo ordonis al la vilaĝanoj sendi dolĉan akvon al li ĉiutage. La vilaĝanoj elĉerpiĝis de tio, kaj ĉiuj volis forlasi la vilaĝon por fuĝi en aliajn lokojn.

  Tiam la vilaĝestro diris al la vilaĝanoj: "Ne forlasu! Mi petos la reĝon, ke li ŝanĝu la distancon de kvin joĝanoj al tri por proksimigi vin, tiel vi ne plu laciĝos de la vojirado."

  Li do faris peton al la reĝo, kaj la reĝo vere ŝanĝis la distancon al tri joĝanoj.

  Ĉiuj ĝojegis pri tio.

  Iu diris: "La vojo ankoraŭ longas je kvin joĝanoj, kaj la distanco tute ne ŝanĝiĝis."

  Tamen aŭdinte tion, neniu volis forlasi la vilaĝon pro sia kredo al la reĝo.

  Iuj homoj en la mondo ankaŭ tiel kondutas. Ili praktikas ĝustan darmon de Budhismo por atingi la urbon de nirvano trapasinte la Kvin Ŝtupojn de preparado, oportunaj metodoj, vido, sinkulturado kaj kulmino. Sed ili enuas en la klopodo, volas rezigni la praktikadon, resti en la vivcirklo de naskiĝo kaj morto kaj ne plu paŝi antaŭen. Poste la Darma Reĝo interpretis la metodon fariĝi budho per la tri ŝtupoj de ŝravako (sravaka), pratjekabudho (pratyekabuddha) kaj bodisatvo. La praktikantoj de hinajano ĝojis pro tio, opiniante, ke ĝi estas facila vojo por atingi liberiĝon el la vivcirklo de naskiĝo kaj morto per bonaj konduto kaj merito. Poste ili aŭdas, ke la celo de budhismo estas fariĝi budho anstataŭ la aliaj, sed simile al la vilaĝanoj, ili ne plu volas anstataŭigi la antaŭan celon per la nova pro sia kredo je la Budho.

314
Forumo pri vortoj / teokrato
« je: aprilo 06, 2014, 10:16:04 ptm »
teokrat7o. Adepto de teokratio.
teokrati2o Σ Reĝimo, en kiu la regado apartenas al la pastra klaso, aganta en la nomo de sia Dio: la hebrea teokratio.
teokratia. Rilata al teokratio.

315
Sutro de cent paraboloj / 33. Haki arbon por preni frukton
« je: aprilo 06, 2014, 05:18:59 ptm »
33. Haki arbon por preni frukton

  Iam reĝo havis arbon altan kaj grandan. La arbo ĉiam produktis fruktojn dolĉajn kaj bongustajn.

  Foje iu gastis ĉe la reĝo. La reĝo demandis: “La arbo donos bongustajn fruktojn. Ĉu vi volas manĝi?”

  La gasto respondis: “La arbo estas alta kaj granda. Kiel mi povos preni la fruktojn eĉ se mi volas manĝi?”

  La reĝo tuj dehakis la arbon por preni la fruktojn pli facile, sed li trovis nenion post la vana laboro. Poste, kiam li volis restarigi la arbon, ĝi jam sekiĝis kaj ne plu povis reviviĝi.

  La mondanoj ankaŭ kondutas same. En budhismo estas disciplina arbo, kiu produktas sanktan frukton. Se iu volas akiri la frukton, li devas observi la disciplinojn, kaj akumuli meritojn. Sed oni ne scias la bonon de la disciplinoj, kaj rompas ilin kvazaŭ dehaki la arbon. Oni rikoltas nenion se ili klopodas revivigi la dehakitan arbon. La homoj detruintaj disciplinojn same klopodas vane.

Paĝoj: 1 ... 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 [21] 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 ... 52