Montri afiŝojn

En tiu ĉi paĝo vi povas rigardi ĉiujn afiŝojn faritajn de tiu ĉi forumano. Notu, ke vi povas vidi afiŝojn nur en partoj de la forumo por kiuj vi nun havas atingopermeson.


Mesaĝoj - Miaohui

Paĝoj: 1 ... 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 [50] 51 52
736
Budhisma albumo / Albumo de Budho Ŝakjamunio
« je: januaro 12, 2013, 06:35:27 atm »
Budho Ŝakjamunio

737
Budhisma novaĵo / Eldoniĝis esperanta libro "Amo al la vivoj"
« je: januaro 12, 2013, 06:17:50 atm »
  Marte de 2011 eldoniĝis libro "Amo al la vivoj", la dua esperanta traduko de Miaohui. La libro havas 352 paĝojn kaj konsistas el du partoj. La unua parto de la libro estas la esperanta traduko el anglalingvo, dum la alia parto estas ĉina originalo. Krome la libro ankaŭ havas specialan diskon de esperanta voĉlegaĵo farita de samideano Zhao Jianping el Ĉina Radio Internacia. Do la libro estas kaj legebla kaj aŭdebla por samideanoj esperantistaj. Krome ĉar en la libro estas ĉina originalo, la libro ankaŭ konvenas al ordinaraj budhanoj, kiuj legas ĉine. La libro senpage distribuiĝas en ĉinio, tamen pro la alta internacia poŝtkosto, mi preferas interŝanĝi esperantaĵojn per ĝi kun samideanoj eksterlandaj. Bonvolu kontakti min je mia adreso: miaohui@wo.com.cn, se vi volas havigi al vi la libron "Amo al la vivoj" kun disko. Ĉion bonan al vi!
  La enhavo de esperanta versio:
  Antaŭparolo
  1. La Ploranta Simio
  2. Dankemo de Testudo
  3. Reĝo Ĉeng Tang kaj la Reto
  4. Zi Ĉan kaj la Fiŝoj
  5. Jadbastona Supo
  6. Dankema Cervo
  7. Savi la Fiŝojn
  8. Rekompenco de Paruo
  9. Savi Kolombon
  10. Angiloj en la Urno
  11. Lango de Granda Xu
  12. Trimonata Sufero
  13. Ermito kaj Birdo
  14. Vivliberiga Lageto
  15. Viro Sentima al Morto
  16. Savi Drakan Filon
  17. Rakonto de Sramanero
  18. La Patrina Cervo
  19. Aliformiĝinta Fiŝo
  20. la Deka kaj la Unua
  21. Entombigo Farita de la Birdoj
  22. Generalo Maŭ kaj la Testudo
  23. Abeloj kaj Miskondamnito
  24. Longvivo, Feliĉo kaj Honoro
  25. Majstro Hui
  26 . Kadavroj de Bestoj
  27. La Lango de Kapro
  28. Puno pro Krueleco
  29. Kuracisto Testudo
  30. Bravaj Kokoj
  31. Kompatemo al Vivestaĵoj
  32. Ideala Festeno por Naskiĝtago
  33. Sorto Ŝanĝebla
  34. Plilongigi Vivon
  35. Seninfana Riĉulo
  36. Valora Vivo
  37. Malfeliĉa Rakonto
  38. Terura Morto
  39. Terura Festeno
  40. Vizito de Animo-kolektanto
  41. Farmulo kaj Serpento
  42. Venĝo de Angiloj
  43. Veneno Wang
  44. Favoro al Helikoj
  45. Prezo por Kontraŭleĝo
  46. Ekzekuto de Angiloj
  47. Mono Sangomakulita
  48. Birdoj Omaĝaj al Imperiestro
  49. Imuneco sen Vakcinado
  50. Venĝo de Ranoj
  51. Kuirata Testudo
  52. Forto de Kompato
  53. Sinjorino Kun
  54. Semado kaj Rikolto
  55. Unu Vivo kontraŭ Cent
  56. Sovaĝaj Anseroj
  57. Perlo Donacita de Serpento
  58. Servistino Savita de Testudo
  59. Resaniĝo de Li Jingwen
  60. Bonkora Oficisto
  61. Majstro Xin
  62. Rakonto pri Cerva Bambuo
  63. Majstro Lianchi kaj Skolopendro
  64. Esti bovo por Dek Unu Vivdaŭroj
  65. Plugadi kiel Bovo
  66. Viro kun Bova Kapo
  67. Gustumi Bovaĵon
  68. Morto de la Buĉisto
  69. Buĉista Dio
  70. Buĉisto Stufita
  71. Savi Bubalon
  72. Skurĝado de Dio
  73. Venĝo de Mortinta Hundo
  74. Hundiĝo
  75. Lerta Pafisto
  76. Kvar Ĝemelaj Hundidoj
  77. Virinoj en Porkejo
  78. Ekzekuto de Tondro
  79. La Vizaĝo de Buĉisto
  80. Tipa Akcidento en Ĉasado
  81. Tria Vulpeto
  82. Foko en Rivero
  83. Kaŭzo de Mortigita Koko
  84. Ruĝaj Ŝnuroj
  85. Konscienco de Ĉasisto
  86. Zhao Qun kaj Rivera Testudo
  87. La Genuoj de Maljuna Xu
  88. Feliĉaj Kraboj
  89. Kiso de Abelo
  90. Morto de Jiu la Kvardek-sesa
  91. Avideco
  92. Feliĉa Homo
  93. Vojaĝo al la Ĉielo
  94. Reviviĝo el Morto
  95. Vortoj de Saĝulo
  96. Dankemo de Ranidoj
  97. Savinto de Maljuna Kokino
  98. Mesaĝo Sendita de Testudo
  99. Senrankoriĝo per Budhismo
  100. Plej Bona Donaco
  Postskribo
  Postskribo pri la esperanta traduko

738
Protekto al bestoj / Humana Hundino
« je: januaro 12, 2013, 06:14:40 atm »
  Humana Hundino

  Antaŭ kelkaj tagoj mi legis raporton, ke 14-jara knabino en iu lando naskis bebon ĉe la vojo. Timante, ke oni trovis ŝian konduton, ŝi ŝtele ĵetis la bebon en rubejon. Post nelonge senhejma hundino trovis la bebon kaj ekvartis ĝin. Tio emociis ĉiujn inkluzive de la patrineto. La knabino akceptis la bebon kaj ekvartis lin kiel sian filon.
  La simila afero okazis en najbara vilaĝo de mia hejmvilaĝo. Ekde mia knabeco, mi estis amanto de bestoj. Foje kiam mi estis kvar- aŭ kvinjara, mi ludis kun kelkaj infanoj preskaŭ samaĝaj kiel mi sur la strato. Tie kuŝis granda hundo. Ni aliris por rigardi ĝin. Sed iu trafis ĝin per ŝtono, kaj ĉiuj aliaj infanoj forkuris, dum mi daŭre rigardis ĝin kaŭrante apude. Batite, la hundo stariĝis malrapide. Tio timigis min, kaj mi provis forkuri, sed bedaŭrinde estis kaptita de la hundo kaj mordetita je la sidvango.
  Kurante hejmen kun ploro, mi rakontis la okazaĵon al mia avino, fratino de mia avo. Vidinte, ke mi ne vere vundiĝis pro la mordo, ŝi prenis min en sia sino, kaj rakontis al mi okazaĵon en sia vilaĝo, kiu najbaras al la mia.
  Iam antaŭe en la najbara vilaĝo estis komercisto, kiu ofte vojaĝis ekstere por fari negocon, lasante siajn du edzinojn hejmen. La unua edzino estis malica kaj nenaskebla, do la komercisto povis fari nenion alian ol preni duan edzinon por havi al si idaron. Post kiam la nova edzino gravediĝis, la komercisto forvojaĝis, sed li ne revenis je la tempo de ŝia nasko. La unua edzino helpis la duan por ties nasko. Kiam ŝi vidis, ke la dua naskis filon, ŝi ektimis, ke la dua edzino forrabos de ŝi la edzan favoron pro la nasko. Do ŝi pretendis, ke la novnaskito estis morta. Sen rigardo de la dua edzino, ŝi ĉirkaŭvolvis la bebon per ruĝa tuko, portis ĝin eksteren kaj enterigis ĝin. Sed tion vidis la maljuna hundino de la komercisto. Ĝi do ŝtele savis la bebon, portis ĝin en sian hundejon kaj vartis ĝin per sia lakto. Post du monatoj la komercisto revenis hejmen. Informiĝinte, ke lia nova edzino naskis mortan bebon, li sentis grandan doloron. Anstataŭ ripozi hejme post la longa vojaĝo, li promenis en sia ĝardeno por trankviliĝi. Li subite vidis ion ruĝan en la hundejo, li do aliris por esplori, kaj trovis knabeton kuŝanta inter la hundidoj.
  Tiam saviĝis lia propra filo, kaj ankaŭ malkaŝiĝis la malico de lia unua edzino.
  La rakonto gravuriĝis en mian junan memoron, kaj ankaŭ ankaŭ forigis mian malamon al la hundo, kiu mordis min. Ankaŭ mi esperas, ke ĉiuj el ni meroru la amindecon de la bestoj, kaj protektu ilin kiel siajn amikojn fidelajn.

739
Feliĉa homa vivo / Re: Estu mastro de nia vivo
« je: januaro 11, 2013, 09:13:33 ptm »
 Feliĉe kun disvolviĝo de scienco ni scias pli kaj pli multe ol antaŭe. Kiam mi estis juna, en nia lando furoras politika movado, tamen mi legis pere de la sekreta ĵurnalo "CANKAOXIAOXI", ke sciencistoj de usono kaj rusio elspezas sian energion por esplori misterajn aferojn koncernajn al la naturo. Do ili scias pli multe pri tio ol ni.

740
Feliĉa homa vivo / Re: Plej amema patrino
« je: januaro 11, 2013, 08:53:59 ptm »
Nia estimata majstro, mi tute konsentas kun vi .Jes dum sia vivo cxiu vole nevole faras erarajn aferojn cxu grandajn cxu malgrandajn .tamen oni devas laŭeble eviti erarojn ecx etajn .Kaj sed ĉiam klopodu faru la bonon ekde nun= kaj sed cxiam klopodu fari la bonon ekde nun.

Dankon por viaj konsento kaj rimarkigo. Mi jam faris korektadon en la originalo.

741
Feliĉa homa vivo / Mi Ne Estas Sentaŭgulo
« je: januaro 11, 2013, 01:47:56 ptm »
Mi Ne Estas Sentaŭgulo

  Antaŭ pluraj jaroj, retamiko plendis en iu forumo pri multmedia farado, ke ekde sia infaneco, li estas deprimita kaj la penso pri memmortigo ofte trafis lin. Kvankam li sciis racie, ke lia vivo estas feliĉo por siaj karaj gepatroj kaj li devas teni ilin feliĉaj vivante bone en la mondo, tamen li neniam sukcesis sin savi el la deprimiteco kaj enueco en la vivo. Eĉ kiam li jam havis amatinon, tia penso ankoraŭ turmentis lin.
  Do la aliaj amikoj admonis kaj konsolis lin per disversaj manieroj. Tiam iu skribis pri sia propra sperto.
  "Iam pro bankroto de mia kompanio, mi perdis laboron kaj eĉ ne povis trovi okupon dum longa tempo. Tiam mi kaj mia edzino ĵus geedziĝis kaj havis infanon. Ni ege bezonis monon por vivteni la familion kaj pagi ŝuldon pro la geedziĝo. Mia edzino insultadis, ke mi estas sentaŭgulo. Ankaŭ mi dronis en la deprimiteco, ke mi estas vere sentaŭga. Do ne plu povante elteni la murmuradon de mia edzino, iutage mi motorbiciklis eksteren kun decido, ke mi trovos senhoman lokon en malproksimo kaj restu tie senrevene. Kiam mi trapasis iun urbon, mi hazarde vidis longan vicon de homoj. Pro scivolemo, mi haltis kaj alpaŝis por rigardi, kio okazas. Ili viciĝis por kontribui sian sangon volontule. Tiam al mi venis nova ideo, ke mi ankaŭ partoprenu en ilia bonfaro, ĉar post mia morto, mia sango estos ne plu utila. Mi preferas lasi mian freŝan sangon flui en alies korpon por savi lian vivon antaŭ mia morto. Do ankaŭ mi memvole fariĝis unu el la kontribuantoj. Kiam la flegistino venis al mi, mi vere deziris, ke ili forprenu tutan sangon el mia korpo por savi aliajn vivojn, sed la obstina flegistino ignoris mian petegon kaj nur elprenis normalan kvanton da sango el mi. Do mi decidis veni alifoje por oferi pli da sango. Tiam mi subite konsciis, ke mi tute ne estas tiel sentaŭga kiel mi opiniis antaŭe. Mi povas almenaŭ provizi freŝan sangon por savi vivojn. Mi devas daŭrigi mian vivon por kontribui sangon laŭ bezono. Do mi revenis hejmen facilanime por partopreni la bonfaron. Tiel mi oferis mian sangon foje kaj refoje, kaj tio sukcese min savis el la deprimiteco. Poste, mi alpruntis monon, aĉetis komputerajn aparatojn kaj lernis teknikon pri multmedia farado por fondi mian privatan studion. Mi sukcesis post diligentaj lernado kaj praktikado, kaj mia afero pli kaj pli prosperas. Do mi vivas feliĉe kaj energioplene. Mi povas diri, ke mian vivon savis mia bonfaro al aliaj."
  Li diris tute prave. Ni ĉiuj naskiĝis kaj kreskas per alies favoro, kaj estas ankaŭ granda ĝuo por ni doni helpon al aliaj homoj rekompence.

742
Feliĉa homa vivo / Estu mastro de nia vivo
« je: januaro 11, 2013, 01:46:30 ptm »
    
  1. Kiu aranĝas niajn naskiĝon, vivon kaj morton? Kio ni estos post nia morto?  Kiam mi partoprenis en budhisma fakkunsido dum la japana kongreso de Espeanto lastjare, samideano diris, ke li estas konfuzita de demando, de kie li venis, kial li naskiĝis en la mondo kiel homo, kaj kien li iros post morto. En la mallonga kunsido mi ne havis sufiĉan tempon klarigi al li pri tiu komplika demando, mi do promesis, ke mi speciale verku pri tiu temo post mia reveno al Ĉinio.
   Estas diversaj opinioj pri homaj vivo kaj morto. Iuj opiniis, ke ni naskiĝas en la mondon senkaŭze, kaj post nia morto nia vivo ne plu ekzistos. Do ni naskiĝas kaj mortas tute nature. Iuj opinias, ke ni naskiĝas kaj mortas laŭ la volo de Dio aŭ iu alia supera povo, kaj nia vivcelo estas eviti naskiĝon en la infero kaj klopodi por naskiĝi en la paradizo aranĝita de Dio. Tamen budhanoj havas sian propran opinion pri tio.
   
  2. Budhisma vidpunkto pri tio
   Laŭ budhismo, ni spertas hieraŭon, hodiaŭon kaj morgaŭon. Ĉiuj scias bone pri tio. Se ni rigardos pli malproksimen, ni ankaŭ spertas sennombrajn antaŭajn vivojn, nunan vivon kaj ankaŭ sennombrajn estontajn vivojn se ni ne liberigos nin el la vivcirklo. Niaj vivoj tute similas al senfina ĉeno, kiu estiĝas el ĉeneroj ligitaj al aliaj ĉeneroj. Kvankam vekiĝinte en la mateno, ni opinias, ke ni estas sama kiel en la lasta nokto, tamen en la sekva vivo estas neeble por ni ankoraŭ havi saman korpon kvankam ni same havas vivon. Nia vivcirklo konsistas el ses formoj: Devao, Asurao, Homo, Besto, Malsata spirito kaj Suferanto en la infero. Eble iuj demandos: "Se ni ne havos la saman korpon en la sekva vivo. Nia antaŭa havos nenian rilaton kun mi." Imagu, se vi estas aktoro en iu teatraĵo, kaj dum via ludado oni bategis vin je via kapo, ke vi sentas grandan doloron. Sed post tiu ĉi teatraĵo, kaj vi tuj ludos alian rolon en la sekva teatraĵo, ĉu vi ne plu doloras je la kapo? Tute ne eble. Via kapo ankoraŭ doloras al vi malgraŭ ke vi jam havas alian rolon ĉar vi ankoraŭ havas samajn korpon kaj menson. Sama estas la transiĝo de niaj vivformoj. Sed kiu estas la ĉefa rolo de niaj vivoj, kaj kiu aranĝas pri nia estonteco? Pri tio mi parolos jene.
   
  3. Kial mi ankoraŭ estos mi mem en alia vivo?
   Ĉiuj vivestaĵoj konsistas el korpo kaj konscioj. Per nia korpo ni povas vivi kaj konduti, kaj per niaj konscioj ni povas percepti kaj decidi nian agon. En la nuna tempo, ni ĉiuj scias bone, ke ni havas ses konsciojn de okulo, orelo, nazo, lango, korpo, menso, per kiuj ni povas vidi, aŭdi, gustumi, flari, tuŝon kaj pensi. Laŭ budhismo ni havos aliajn du krom ĵus menciitaj ses konscioj: manoon kaj Alajon. Kutime ili ne aktivas evidente en nia ĉiutaga vivo, do preskaŭ neniu scias pri ili. Kvankam iuj sciencistoj konsciis pri ili, tamen ili ne konas ilin sufiĉe bone, do devis preni ilin kiel latentajn konsciojn. Niaj ses konscioj aktivas en nia ĉiutaga vivo, kaj la informo de ilia aktivado estas konservitaj en la oka konscio pere de la sepa. Do la oka konscio havas funkcion de tenejo en kiu estas informoj de ĉiuj konscioj. Kiam ni pensas kaj faras bonon, niaj konscioj estigas meriton, kaj la sesa konscio kondukas ĝin en la oka. Kiam ni pensas kaj faras ion malbonan, malhelpan, niaj konscioj estigas malmeriton, kaj la sepa konscio kondukas ĝin en la tenejon. La oka konscio tenias ĉion sindistinge. Je nia morto, ĉiuj el la ses konscioj forlasis nin sinsekve. Tiam oni kutime opinias, ke tiu mortas. Sed laŭ budhismo ne. Ĉar restas ankoraŭ la sepa kaj oka konscioj. Kiam la oka konscio forlasas nin, mi mortas. Tamen tiam ni ankoraŭ perceptas nin mem per la oka konscio. Fakte, la tiama Nio estas la kombinaĵo de la oka konscio kun ĉiuj informoj pri niaj antaŭaj agoj, kaj bonaj kaj malbonaj.
   Dum malpli ol 49 tagoj ni vivis en mediuma mondo ĝis nia renaskiĝo Nian renaskiĝon decidas la enhavon en nia oka konscio. Se la informo de la bona konduto estas multa, ni do renaskiĝas en pli bona ekzisteco, kaj se la informo de malbona konduto estas multa, ni renaskiĝas en malpli bona ekzisteco. Se nia bona informo estas plej multa (bona), ni renaskiĝos en la ĉielo, kaj se nia malbona informo estas plej multa (malbona), ni vivos en infera mondo por suferi. De tio vi scias, ke nia antaŭa konduto estas nia "Dio", kiu aranĝas pri niaj vivformo kaj sorto. La procesio de tio similas al balono, kies altecon decidas la aero en ĝi.

  4. Kio estas nia sperto de la vivo transiĝo?
  Post kiam nia oka konscio forlasas nian korpon, ni ne plu havas fizikan korpon, kaj ni mortas. Tamen laŭ nia percepto, ni ankoraŭ ekzistas kiel antaŭe. Tiam ni havas korpon de modiuma korpo, kiu estas tiel subtila, ke oni tute ne povas percepti per siaj konscioj. (Fakte oni povas sondi ĝin per koncerna aparato.) En mediuma korpo ni havas kvin magiajn povojn per kiuj ni scias bone pri niaj antaŭaj vivoj, ni povas aŭdi kaj vidi tion, kion ni ordinare ne perceptas kiam ni vivas kiel homo. Ni povas senbare iri tien kien ni ne povas kiam ni vivas. Tiam ni havas du staton sobran aŭ dorman, similajn al ni en la homa mondo. Kiam venas la tempo por nia renaskiĝo, ni vidas iluzion de diversaj specoj, kiu allogas nin. Se ni ekkorinal al la iluzio, ni perdis konscion kaj nia oka konscio iras en uteron de nia patrino ĉu de homo, besto aŭ aliaj vivformoj. Ekde tiam plej multaj el ni perdis la momoron pri nia antaŭaj vivoj kaj dronas en dorma stato. Post nia enurteriĝo, naskiĝis al ni la sepa kaj ses konscioj sinsekve kune kun la kreskiĝo de la feto. Do en la perfekta tempo, ni renaskiĝas en la nova vivformo.

  5. Kion ni faru por liberigi nin el sufero kaj havigu al ni feliĉon?
  Ni jam sciis pri la kialo kaj proceso de nia renaskiĝo, do eble vi pensas, kiom mi faru por mia estonta feliĉo. La metodo estas simpla. Per fari bonon kaj eviti malponon ni povos pliigi nian bonan informon kaj per penti pri la malantaŭa malbono ni povos malpliigi nian malbonan informon. Tiel, ni povos krei feliĉon en nia vivcirklo. Sed tio ne estas la plej granda kaj absoluta feliĉo. La plej granda kaj absolutan feliĉon ni ĝuos kiam ni ĉesigi la kaŭzon de metamorfozo kaj nin liberigi de la ses vivcirklo. Tio estas la celo de budhismo, senpara en religioj.

743
Feliĉa homa vivo / Propono de la Majstro
« je: januaro 11, 2013, 01:44:19 ptm »
  Propono de la Majstro

  Antaŭ tre longa tempo budhisma majstro vivis en profunda montaro. Li estis eminenta kaj erudicia. Sennombraj homoj vizitis lin por peti lian instruon kiam ili renkontis problemojn en sia vivo. Ĉiufoje li donis al ili trafajn proponojn por solvi iliajn problemojn.

  Foje, lin vizitis virino. Ŝi plendis, ke ŝi ne povas vivi harmonie kun sia edzo. Ŝia edzo estis mallaborema kaj drinkema. Li ne amis la familion sed ofte adultis kun aliaj virinoj. Li ne amis ŝin kaj ofte batis ŝin ĝismorte post sia ebriiĝo. Ŝi ne plu povis elteni la torturon de sia edzo. La majstro demandis: "Kion vi volas fari kontrŭ li?" Ŝi respondis: "Mi jam pretis mortigi lin per veneno."

  Aŭdinde tion, la majstro diris frapante je la tablo: "Brave! Vere li estas mortinda! Tamen mi havas pli bonan metodon ol mortigon al li."

  "Eĉ estas pli bona metodo ol mortigo por min venĝi?" la virino estis scivolega, "Kion mi faru? Bonvolu min instrui!"

  La majstro respondis: "Ĉiuj scias bone, ke li tro mistraktas vin. Do se vi mortigos lin, ĉiuj scios, ke vi faris tion. Ili kaptos vin kaj ekzekutos vin. Krome morto ne estos la plej granda puno al li. Mi havas pli bonan metodon, por ke li vivu multe pli dolore ol morti."

  "Bonege, kian metodon vi havas?" demandis la virino malpacience.

  "Unue reiru al via hejmo, kaj pretendu , ke vi tre amas lin. Prizorgu lin atenteme pri ĉiuj aferoj, kaj ankaŭ faru ĉion por plaĉi al li. Kiam li vere amos vin, kaj ne plu povos pasigi eĉ unu tagon sen vi, vi senhezite eksiĝu de li. Tia doloro despli torturos lin ol morto."

  "Vere trafe!" ekzaltiĝis la virino. Ŝi kulte riverencis al la majstro kaj foriris ĝojplene.

  Post tri jaroj, la virino denove vizitis la majstron. Demandite, ŝi senĉese laŭdis sian edzon: "Nun li estas diligenta, zorgema kaj milda. Ni ĝuas familion bonhavan kaj harmonian. Li tre amas min kaj ne plu kontaktas kun aliaj virinoj. Se li estas libera, li ĉiam akompanas min hejme por min amuzi."

  "Bonege! Nun estas ĝusta tempo por via eksiĝo," afekteme proponis la majstro, sed eksteratende la virino protestis: "Ne! Mi ne plu forlasos lin eĉ se vi mortigos min!"

  La majstro ridis elkore.

744
Feliĉa homa vivo / Rankoro Inter Patro kaj Filo
« je: januaro 11, 2013, 01:43:22 ptm »
  Rankoro Inter la Patro kaj Filo

  Tio vere okazis en nia hejma regiono. Estis vilaĝo nomata Ŝtona Kaverno. La vilaĝo famiĝis pro la mistera kaverno ĉe la vilaĝo. Laŭ onidiro foje antaŭ longa tempo okazis teatra prezentado en la vilaĝo, kaj tagmeze iu aktoro enkaverniĝis kun sia hundo por sin amuzi. Post nelonge, li eliris por la posttagmeza ludo. Sed elirinte, li ne plu trovis sian teatran trupon. Oni informis lin, ke okazis teatra prezentado en vilaĝo antaŭ kvin jaroj, sed iutagmeze aktoro kaj lia hundo iris en la kavernon, kaj ne plu eliris. Tio ege mirigis la aktoron. Li denove iris en la kavernon kun la hundo, kaj ĝis nun li ankoraŭ ne eliris.

  Alia okazaĵo mirinda sed vera des pli famigis la malgrandan montaran vilaĝon.

  Iam estis malriĉulo, kiu plantis akvomelonojn ĉe Rivero Klara Akvo fluanta el Montaro Wutaishan. Foje okazis foiro ekster la montaro, do iu eliris por fari aĉeton en la foiro. Kiam li preterpasis la kampon de akvomelono, li haltis kaj aĉetis melonon grandan kaj dolĉan por mildigi siajn lacecon kaj soifon. La vendanto de la akvomelono vidis, ke la pasaĝero portas multe da arĝento, do li estis regita de malbona intenco. Dum la pasaĝero okupiĝis en ĝuado de la akvomelono, li subite lin mortigis per tranĉilo, kaj haste enterigis en la kampo. Post tio, li ĉirkaŭrigardis, kaj trovis neniun ĉeestantan krom ŝtona statuo de Budho Ŝakjamunio. Li do iris al la statuo, genuiĝis kaj petis, ke la Budho ne malkovru lian mortigon al aliuloj. Strange li aŭdis respondon: "Ne timu pri mia diro, se vi mem tenos vian sekreton." Aŭdinte tion, li trankviliĝis. Li pensis: "Estos sufiĉe bone, se vi ne malkovros tion. Kiel mi povas malkovri mian mortigon per mi mem?" Li revenis hejmen kontente, kaj senprokraste translokiĝis al pli profunda montaro por eviti la malkovron de la mortigo. Per prirabita mono li konstruigis novan domon, aĉetis kampojn, prenis edzinon kaj baldaŭ havis filon. Li ekzaltiĝis pri tio, pensante: "La sortoaŭguristoj diris, ke mi restos seninfana dum mia tuta vivo. Sed nun mi havas brilan filon. Eble tio signifas, ke mia feliĉo venis de mia malbona konduto. Proverbo diras, ke ju pli malbone oni kondutas, des pli da riĉeco ili ĝuas. Verŝajne eraras la budhisma teorio pri la kaŭzoj kaj efektivoj."

  Foje post 15 jaroj li kondukis sian filon al la foiro okazanta ekster la montaro. Ili ege laciĝis kiam ili preterpasis la lokon, kie li plantis akvomelonon kaj mortigis homon. Do ili sidiĝis por ripozi. Dum sencela babilado kun la filo, la patro subite levis la kapon kaj hazarde vidis la ŝtonan statuon. Li diris al la filo: "Estas mirinde, ke tiu ĉi statuo povas paroli." "Paroli? Ŝtona statuo? Tute ne eble!" refutis la filo. Aŭdinte tion, li do ekrakontis detale pri sia antaŭa sperto. Ĵus kiam li menciis la mortigitan pasaĝeron, la filo subite rememoris sian antaŭan vivon kvazaŭ vekiĝinte el sonĝo. Li estis neniu alia ol la pasaĝero mortigita de la nuna patro.

   Plena de kolero, la filo tuj volis sin venĝi. Vidinte tion, la maljunulo ekkuregis por eskapi la vivdanĝeron dum la filo postkuris. Kurinte longan distancon, la maljunulo subite estis trafita de saĝa ideo. Li tuj haltis kaj diris al la filo: "Verŝajne pravas la budhisma proverbo 'Kion oni semas, tion ili rikoltas'. La sortistoj profetis, ke mi ne havos filon. Sed post mia mortigo, mi eksteratende havis filon. Tio ĝojigis min, kaj faris min decidi, ke mi faru pli da malmalbonaĵo. Mi tute ne atendis, ke por vin venĝi, vi eĉ renaskiĝis kiel mia propra filo. Pripensu, ke vi fariĝis mia filo nur pro mia mortigio al vi. Se vi antaŭe ne mortigus min, kiel mi povus mortigi vin en tiu ĉi vivo? Krome, se vi vere vin venĝus kontraŭ mi, ĉu vi povus garantii, ke mi ne fariĝos via filo por min venĝi? Do ĝis kiam ni intermortigos senĉese? Estus pli bone, ke ni rezignu la rankoron inter ni kaj iru al Montaro Wutaishan por nin kulturi kiel monaĥoj. Tio helpos nin likvidi nian rankoron kaj donos al ni eternan pacon." La filo trovis, ke la propono de la patro estas trafa. do ili iris en Montaron Wutaishan kaj vere fariĝis monaĥoj. Ili laboris tre diligente kaj ambaŭ havis grandan atingon en sia sinkulturado.
   
  La regiono de la okazaĵo estas bela kaj kiveta. Ĝi situas ĉe la vojo de Urbo Taiyuan al Montaro Wutaishan, kaj la trafiko estas tre oportuna. En la regiono estas Monaĥejo Ŝtona Kaverno. Mi ofte vizitis tiun monaĥejon por ĝui la trankvilecon kaj belajn pejzaĝojn. Do karaj amikoj, se vi havos ŝancon viziti Ĉinion, bonvenon en la monaĥejo por sperti trankvilecon kaj senĝenecon.

745
Feliĉa homa vivo / Re: Plej amema patrino
« je: januaro 11, 2013, 01:38:23 ptm »
Neniu el ni povis eviti estintan eraron aŭ malbonan konduton, tamen estas malsaĝe perdi la esperon al nova vivo pro la bedaŭro pri la estinta eraro. Se ni pentos pri la estinta malbono, kaj samtempe ĵuros laŭ metodo de budhismo, ke ni ne plu faru malbonon, sed ĉiam klopodu fari la bonon ekde nun, ni ankoraŭ havas ŝancon por kompensi estintan malbonon per la nuna bono. Tiel ni havos brilan estontecon pro nia klopodo eviti malbonon kaj fari bonon. Do mi esperas, ke ĉiuj samideanoj firmvole ekklopodu por fariĝi nia propra Dio kaj krei nian estontan feliĉan homan vivon.

746
Feliĉa homa vivo / Re: Plej amema patrino
« je: januaro 11, 2013, 01:22:01 ptm »
La rakonto estas ecx ne kredebla .tamen ĝi ja okazis .En nia mondo bonkoraj kaj afablaj homoj  ja troveblas.Sed al la knabino  mi neniun vorton povas diri .Ĉu ŝi povas senti sin trankvila dum sia vivo?Miaopinie ne.

Jes. La nekredebla rakonto estis la vero, kaj poste la knabino (pli precize junulino)  suferis depritecon ekde sia junaĝo pro la longa bedaŭro. Ĵus antaŭ la forpaso de sia patrino ŝi kontaktis kun mi per la interreto por peti mian helpon ŝin liberigi el la deprimiteco. Mi eksplikis la budhisman teorion pri kaŭzo kaj efektivo, kaj proponis, ke ŝi lernu budhismon kaj faru kiel penton kaj bonan konduton laŭ budhismo, kaj samtempe benu la suferinton per sia merito akirita per ŝia bonfaro. Ŝi vere observis mian proponon kaj elagis praktike . Poste ŝi iom post iom sin savis el la deprimiteco, kaj sukcese fondis novan familion. Nun ŝi vivas kun siaj karaj edzo kaj infano.

747
Feliĉa homa vivo / Re: Rakonto pri Fingringo
« je: januaro 11, 2013, 01:07:55 ptm »
la havaĵo eĉ ne povis plenigi lian ventron= la havaĵo ecx ne povis plenigi lian stomakon .

Dankon por via atentigon, kara amiko. Mi jam faris modifon.

748
Forumo de BLE / Iom pri la Budhana Ligo Esperantista
« je: januaro 11, 2013, 01:00:57 ptm »
Demando de Miaohui:
  Nun oni plejofte temas pri refondo de la Tutmonda Budhana ligo Esperantista.Do mi scivolas,kia estas la BLE jam fondita antawe,Ĉu ghi ankoraw aktivas?Se eble,bonvolu min informi pri tio.

Respondo de S-ro YAMAGUTI Sin''iti:

--Nun oni plejofte temas pri refondo de la Tutmonda Budhana ligo Esperantista.Do mi scivolas,kia estas la BLE jam fondita antawe,Ĉu ghi ankoraw aktivas?

  Nun oni plejofte temas pri refondo de la Tutmonda Budhana ligo Esperantista.Do mi scivolas,kia estas la BLE jam fondita antawe,Ĉu ghi ankoraw aktivas?Se eble,bonvolu min informi pri tio.
 
  Mi, kiel la iniciatinto de la refondo, respondas resume. Mi petas la aliajn listanojn aldoni necesajn detalojn laŭ via trovo.

  Budhana Ligo Esperantista estis fondita en 1925. La plej ĉ efa aktivulo tiama estis Geo Yoxon, anglo.

  Li komencis eldoni la bultenon "La Budhismo" ekde 1931. Cetere en la sama jaro Japana Budhana Ligo Esperantista fondiĝ is kaj ekhavis la bultenon "Lumo Orienta". BLE kaj JBLE siatempe reprezentis budhanan E-movandon en Eŭ ropo kaj Japanio, kaj ili havis kunlaboran rilaton inter si. (Sciu, ke tiam JBLE ne estis landa sekcio de BLE.) Dum la dua mondomilito, nature ambaŭ ligoj malaktiviĝ is. Kaj post la milito BLE estis refondita en 1948 fare de Rudolf Petri kaj ekhavis la bultenon "Darmo". BLE okazigis plurajn fakajn kunsidojn de bidhismo dum UK en Munkeno, Meintz, Varsovio, Bruselo, k.a. Sed la eldonado de la bulteno ne estis stabila. Laŭ mia analizo, la kialo estas en tio, ke ĉ efaj aktivuloj loĝ is dise en Eŭ ropo, ke nombro de aktivuloj absolute mankis, ke organiza sistemo ne estis firma, kaj ke (... eble iu aldonos?). Pro tio, kiam la ĉ efa aktivulo malsaniĝ is aŭ mortis, tuj haltis la eldonado, la plej ĉ efa agado de BLE. BLE do ripetadis la historion de fondiĝ o, malaktiviĝ o, kaj refondiĝ o. La plej lasta prezidanto de BLE estis Hermann Schro"der, germano, kiu forpasis antaŭ 3 jaroj. Efektive jam de antaŭ e li estis malsana kaj ne havis forton direkti la ligon.

Respondo de Gunnar Galmo:

--Kaj post la milito BLE estis refondita en 1948 fare de Rudolf Petri

  Ankaŭ konata sub sia monaĥ a nomo Anuruddha/Anurudho; dum la UK en Brasilia 1981, troveblis Salono Anurudo (li estis tiam ĵ us mortinta). Mia unua budhana instruisto, fratino Amita Nisatta, iom konis lin (kvankam ŝi mem ne estis esperantisto). Bedaŭ rinde kaj li, kaj la alia plej fama esperantlingva bhikŝuo, Njanasato, faris bonan impreson ne al ĉiuj...

--BLE okazigis plurajn fakajn kunsidojn de bidhismo dum UK en Munkeno, Meintz, Varsovio, Bruselo, k.a.

 Hermann Schroder vizitis du universalajn kongresojn: Lucerno 1979 kaj Stokholmo 1980. Du la lasta (kiu estis mia unua) li okazigis prelegon pri budhismo, sed ne administran kunsidon de BLE. Neformalaj fakkunsidoj pri budhismo okazis en Pekino 1986 kaj Varsovio 1987. sed ne nome de BLE.

--Sed la eldonado de la bulteno ne estis stabila. Laŭ mia analizo, la kialo estas en tio, ke ĉ efaj aktivuloj loĝ is dise en Eŭ ropo, ke nombro de aktivuloj absolute mankis, ke organiza sistemo ne estis firma, kaj ke (... eble iu aldonos?).  

Kompreneble ke ne ankoraŭ ekzistis Interreto; vivteni etan ligon tutmondan nur limakpoŝte estas tre malfacile, evidente.

 --La plej lasta prezidanto de BLE estis Hermann Schroder, germano, kiu forpasis antaŭ 3 jaroj. Efektive jam de antaŭ e li estis malsana kaj ne havis forton direkti la ligon.
  Se mi ĝ uste memoras, legeblis noticon en Esperanto jam kelkajn jarojn antaŭ lia morto pri la oficiala malfondo de BLE.



749
Verkado kaj tradukado / Re: Esperanto alportas al mi multajn amikojn
« je: januaro 10, 2013, 12:30:59 ptm »
Jes. Esperanto estas bona interkomunikilo kaj pliintimigilo por la aplikantoj en la tuta mondo.

750
Verkado kaj tradukado / Re: Diversaj esperantistoj
« je: januaro 10, 2013, 12:28:24 ptm »
    Por akiri sukceson pri diversaj aferoj oni bezonas diversajn kondiĉojn, inter kiuj diligenta klopodo nur estas bazo sed ne ĉio.

Paĝoj: 1 ... 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 [50] 51 52