Aŭtoro Fadeno: Vegetarismo kaj Ĉina Budhismo  (Legita 3610 fojojn)

0 anoj kaj 2 Gastoj rigardas tiun ĉi fadenon.

Elsalutinta Miaohui

  • Semanto
  • Administanto
  • Honora membro
  • *****
  • Afiŝoj: 771
  • Karma: +0/-0
    • Vidi profilon
    • Budhana Retejo Esperantista
Vegetarismo kaj Ĉina Budhismo
« je: marto 18, 2013, 05:17:56 ptm »
    Vegetarismo kaj Ĉina Budhismo
    
  Estas fakto, ke la Budho kaj liaj disĉiploj ne estis vegetaranoj. La monaĥoj ne kuiris per si mem, kaj sin vivtenis per almozpeto laŭ regulo, ke ili devas fari tion laŭvice sendistinge. Ili ne rajtis mendi manĝaĵon aŭ selekti domon por peti manĝaĵon, kaj ili kutime manĝis ĉion, kion oni donacis ili. Do estis ne eble por ili sin teni vegetaranaj.
  Ne ĉiuj ĉinaj budhanoj estis vegetaranoj ĵus post kiam Budhismo enkondukiĝis en la landon. Sed pro influo de ĉinaj filozofio kaj ankaŭ kutimo pri bonkoreco kaj kompatemo al suferantaj bestoj, multaj ĉinoj manĝas vegetare en iuj ceremonioj kaj festoj. Do pro tio iuj budhanoj sin tenis vegetaranaj pro kompato al bestoj. Tio daŭris ĝis la kvina jarcento dum regado de Imperiestro Wudi en Dinastio Liang.
  Kiam Imperiestro Wudi regis la landon, Ĉina Budhismo prosperiĝis, kaj aperis diversaj budhismaj skoloj. La imperiestro estis erudicia, kaj havis fortan kredon je Budhismo. Li praktikis kiel pia budhano kaj observis maksimojn por bodisatvo. Krom subtenado al Budhismo, li ankaŭ klopodis disvastigi vegetarecon laŭ instruo de mahajana Budhismo. Fakte en sutroj de mahajana Budhismo, la Budho multfoje parolis pri la avantaĝo de vegetareco. Pro klopodo de la imperiestro, ĉinaj monaĥoj kaj iuj laikaj budhanoj ekvivis vegetarane. La kutimo daŭras ĝis nun en regiono de Ĉina Budhismo.
  En Ĉina Budhismo estis historia noto. Imperiestro Wudi havis sanktiĝintan instruiston nomatan Baozi. Foje, la  ĉefkonsilanto de la imperiestro okazigis edziĝan ceremonion por sia nevo kaj invitis Majstron Baozi al la festeno. Tuj irinte en la domon por la festeno, Majstro Baozi ĉantis versaĵojn:
  Okazis granda strangaĵo.
  La nevo edziĝis al la avino.
  Porkoj kaj ŝafoj sidas sur la lito
  Dum parencoj suferas en la kuirpoto
  La knabino manĝas viandon de la patrino
  Dum la filo frapas tamburon el felo de la patro
  Ĉiuj venas gratuli por la feliĉo
  Sed mi suspiras pri ilia sufero.
  La versaĵoj aludas, ke la avino de la novedzo amegis sian nevon en la antaŭa vivo kaj fariĝis lia edzino por akompani lin en tiu ĉi vivo. Ĉiuj parencoj kaj amikoj de la novedzo ĝojplene ĝuis bongustaĵon sur la lito, sed ili estis porkoj kaj ŝafoj en la antaŭaj vivoj. Per kuirpoto oni kuiris viandon de porkoj kaj ŝafoj, kiuj hazarde estis antaŭaj parencoj kaj amikoj de la familio. Knabino sidanta sur la sojlo manĝis viandon de porko, kiu estis ŝia antaŭa patrino. Dum ludado de muziko junulo frapegis tamburon faritan el felo de bovo, kiu estis lia patro en la antaŭa vivo. Do la sankta monaĥo travidis tion kaj suspiris pro ilia sufero.
  Estis alia noto pri Ĉina Budhismo. Tuj kiam budhanoj sciis, ke ili devas sin teni vegetaranaj por protekti bestojn, ili havis dubon, ĉu ili rajtas manĝi ovojn. Multaj monaĥoj diskutis kaj eĉ debatis pri tio laŭ sia scio pri Budhismo. Okazis debato pri manĝado de ovo inter du monaĥoj, kiuj estis instruisto kaj lernanto. Bedaŭrinde, mi forgesis pri la nomoj de ili.
  La instruisto ne estis parolema, sed li insistis, ke en ovo estas vivo kaj oni ne rajtas manĝi ovon, dum la elokventa lernanto insistis, ke manĝado de ovo ne kaŭzas mortigon. Post longa debato la instruisto cedis kaj la lernanto opiniis, ke li venkis la debaton.
  La lernanto revenis en la ĉambron fiere kaj enlitiĝis ĝojplene. Post nelonge li vidis en sonĝo, ke la instruisto venis kun du ovoj en la mano. Enĉambriĝinte senvorte, li iris al la lernanto, apartigis la ovon antaŭ li kaj el la ovo iris kokido. Li apartigis la alian ovon kaj alia kokido iris el la ovo. La lernanto tuj vekiĝis kaj ekkonsciis, ke ovon oni ne rajtas manĝi, ĉar en ĝi estas vivo. Do en Ĉinio, la monaĥoj de Ĉina budhismo ankaŭ ne manĝas ovojn.
    Ĉiuj vivestaĵoj amas sian vivon kaj havas rajton vivi sekure en la mondo. Neniu estis destinita kiel manĝaĵo de aliaj. Do ni devas laŭeble teni nin de mortigo al bestoj pro nia frandemo. Tamen eĉ se ni ne povas nin teni vegeteranaj, ni povas manĝi “puran viandon”, kiu estas preta viando de besto mortigita ne de ni kaj rekte pro ni, kaj la mortigon al kiu ni ne vidis nek aŭdis. krome ni devas respekti kaj protekti ilin laŭeble. Se ni ĉiuj respektas kaj protektas unu al aliaj, ni ĝuos pli grandan pacon kaj harmonion. Ni klopodu por forigi la nunan suferon kaj krei estontan feliĉon per la ĝusta metodo!
Per Budhismo por Esperanto;
Per Esperanto por Budhismo.