Aŭtoro Fadeno: 3-7. La rakonto de Tiso, la monaĥo kun fiodora korpo  (Legita 6356 fojojn)

0 anoj kaj 1 Gasto rigardas tiun ĉi fadenon.

Elsalutinta Miaohui

  • Semanto
  • Administanto
  • Honora membro
  • *****
  • Afiŝoj: 771
  • Karma: +0/-0
    • Vidi profilon
    • Budhana Retejo Esperantista
3-7. La rakonto de Tiso, la monaĥo kun fiodora korpo
« je: aprilo 06, 2014, 11:40:17 atm »
  Sen menso, la korpo estas senvalora

  3-7. La rakonto de Tiso, la monaĥo kun fiodora korpo

  Estante sen konscio

  Kuŝos nia korpo

  Sur la tero

  Kiel senutila ligno.

  Restante en la Ĝetavana Monaĥejo, la Budho parolis tiun ĉi verson rilate al monaĥo Tiso.

  Lerninte meditan metodon de la Budho, monaĥo Tiso diligente praktikis meditadon kiam li suferis de malsano. Malgrandaj furunkoj aperis sur lia tuta korpo kaj poste fariĝis grandaj abscesoj. Kiam tiuj abscesoj rompiĝis, liaj roboj supraj kaj malsupraj fariĝis gluemaj kaj makulitaj de puso, kaj lia korpo eligis naŭzan fiodoron. Pro tio, oni nomis lin Pusigata Tiso aŭ Tiso kun fiodora korpo.

  La Budho neniam ignoris esplori la mondon dufoje ĉiutage. Je la tagiĝo li esploris la mondon, rigardante de la mondlimo al sia parfuma ĉambro. Tiam estimata Pusigata Tiso aperis en la rigardo de la Budho.

  Sciante, ke la monaĥo Tiso jam maturiĝis por arahantiĝo, la Budho pensis: "Tiu monaĥo jam neglektiĝis de siaj kunuloj kaj li havas neniun alian rifuĝon ol min en la nuna tempo." Do la Budho forlasis sian parfuman ĉambron, sin ŝajnigis rondiri en la monaĥejo kaj iris ĝis la halo, kie konserviĝis fajro. Li lavis akvoboligilon, metis ĝin sur la fornon kaj atendis boliĝon de la akvo en la ĉambro kun fajro. Kiam li sciis, ke la akvo jam varmiĝis, li iris al la lito, sur kiu kuŝis la monaĥo, kaj tenis la litrandon.

  Ĝuste tiam monaĥoj diris al la Budho: "Bonvolu lasi ĝin, Sinjoro. Ni elportos lin por vi." Dirinte, ili portis la liton kaj Tison en la ĉambron kun fajro. La Budho ordonis, ke la monaĥoj demetu la supran vestaĵon de Tiso, lavu ĝin en varma akvo kaj metu ĝin en la suno por sekiĝi. Poste li iris al la lito, staris ĉe Tiso, malsekigis lian korpon per varma akvo kaj banis lin.

  La supra vestaĵo de Tiso sekiĝis post lia baniĝo. La Budho ordonis vesti lin per la supra vestaĵo, lavi lian malsupran vestaĵon en varma akvo kaj meti ĝin en la suno por sekiĝi. Post kiam Tiso surhavis sian malsupran vestaĵon, li kuŝis sur la lito kun korpo refreŝiĝinta kaj menso kvieta. La Budho staris ĉe lia kapkuseno kaj diris al li: "Monaĥo, via konscio forlasos vin, kaj via korpo fariĝos senutila kiel ligno kuŝanta sur la tero." Je la fino de la budha instruo, monaĥo Tiso atingis arahantecon kune kun analitika rigardo kaj baldaŭ forpasis.

  Lia senkonscia korpo restis sur la tero kiel putrinta senutila ligno.
« Lasta redakto: aprilo 09, 2014, 06:18:25 ptm de Miaohui »
Per Budhismo por Esperanto;
Per Esperanto por Budhismo.