Aŭtoro Fadeno: 2-6. La rakonto de du kunulaj monaĥoj  (Legita 1796 fojojn)

0 anoj kaj 1 Gasto rigardas tiun ĉi fadenon.

Elsalutinta Miaohui

  • Semanto
  • Administanto
  • Honora membro
  • *****
  • Afiŝoj: 771
  • Karma: +0/-0
    • Vidi profilon
    • Budhana Retejo Esperantista
2-6. La rakonto de du kunulaj monaĥoj
« je: februaro 05, 2014, 06:47:54 atm »
  La atentema homo estas antaŭ aliaj

  2-6. La rakonto de monaĥaj amikoj

  Diligenta homo inter la maldiligentaj

  Vekiĝinta homo inter la dormantaj

  Akiras saĝon kiel rapida ĉevalo

  Antaŭkuranta la kadukan ĉevalon.

  Dum sia restado en Ĝetavana Monaĥejo, la Budho parolis tiun verson rilate al du monaĥoj, kiuj estis bonaj amikoj.

  Tiuj du monaĥoj lernis meditan metodon de la Budho kaj revenis al la arbara ermitejo. Frue en la mateno unu el ili alprenis brullignaĵon, preparis karbujon, kaj dum la unua dŭora periodo sidis babilante kun provantoj kaj novuloj. La alia monaĥo estis diligenta kaj okupiĝis en meditado. Li admonis sian amikon: "Frato, ne tiel agu. Por maldiligenta monaĥo la kvar statoj de suferado staras firme kiel lia propra domo. La favoro de la Budho ne estos havebla per distriteco." Sed la malatentema monaĥo ne atentis pri lia admono, do la fervora monaĥo diris: "La monaĥo ne volas akcepti admonon." Malsukcesinte diligentigi sian amikon, la fervora monaĥo diligente daŭrigis sian meditadon.

  Sin varmiginte dum la unua dŭoro, la malatentema monaĥo iris en la monaĥejon ĵus kiam lia amiko finis sian piediradon kaj revenis al la loĝejo. La malatentema monaĥo diris al la fervora: "Malatentemulo, vi iris en la arbaron por kuŝi kaj dormi. Akirinte meditan metodon de la Budho, ĉu vi ne devas ellitiĝi kaj vin dediĉi al la praktiko de meditado?" Dirinte, li iris en sian loĝejon, kuŝiĝis kaj endormiĝis. Sed lia amiko, kiu jam piediris dum la unua periodo kaj ripozis en la dua periodo, ellitiĝis en la lasta periodo kaj sin okupis pri meditado. Vivante kun atentemo, li atingis arahantecon kun supernaturaj povoj post nelonge. Sed la alia monaĥo pasigis sian tempon tute en distriteco.

  Kiam la du monaĥoj finis sian retiriĝon, ili iris al la Budho, esprimis sian estimon kaj sidiĝis respektoplene ĉe unu flanko. La Budho interŝanĝis amikajn salutojn kun ili kaj diris: "Mi kredas, ke vi havis vivon de atentemo kaj vin okupis honeste pri meditado. Mi kredas, ke vi jam atingis la celon de religia praktikado." La malatentema monaĥo respondis: "Sinjoro, kiel vi povas diri, ke tiu monaĥo estas atentema? Ekde kiam li forlasis vin, li faris nenion krom kuŝi kaj dormi." "Kaj vi, monaĥo?" "Sinjoro, mi alportis brullignaĵon, preparis karbujon, kaj dum la unua periodo mi sidis kaj varmigis min, sed mi ne pasigis mian tempon dormante." La Budho diris al la malatentema monaĥo: "Vi, kiu pasigis la tempon en malatentemo, diris, 'Mi estas atentema.' Vi misprenis malatentemon kiel atentemon. Komparate kun mia filo, vi similas al ĉevalo malforta kaj malrapida, sed li, komparate kun vi, estas rapide kuranta ĉevalo."

  La tre diligenta homo kun profunda saĝo restas ĉiam vigla kaj atentema. Li similas al vekiĝinto inter tiuj, kiuj dormas profunde. Tiu saĝulo, kiu posedas ekstreman enrigardon spirite superis ĉiujn ordinarajn homojn, kiel rapida ĉevalo facile superas la kadukajn.

  Komentario

  Estante atentema inter la malatentemaj kaj maldorma inter la dormantaj, la saĝulo progresas kiel rapida ĉevalo, lasinte malfortan ĉevalon malantaŭe.
« Lasta redakto: februaro 07, 2014, 04:03:16 atm de Miaohui »
Per Budhismo por Esperanto;
Per Esperanto por Budhismo.